Mijn ex was ook zo. Ben zeker 10 jaar te lang bij haar gebleven en alles geprobeerd. Zo werden er bij relatietherapie afspraken gemaakt betreffende ook over sex maar dat kwam ze dan niet na. Het vreemde was echter dat als we het een keer deden, zo eens per maand, ze wel genoot en ook best snel een hoogtepunt bereikte en absoluut niet gefaked want na 25 jaar huwelijk herken je dat wel. Maar op een gegeven moment kondigde ze aan niks meer te willen en zijn we ook apart gaan slapen. Ik heb toen de scheiding ingezet. Ik ben nu weer getrouwd met een vrouw die die alles heeft wat ik bij mijn ex miste en ik heb spijt als haren op mijn hoofd dat ik mijn eerste huwelijk niet veel sneller heb verlaten. In een relatie zonder intimiteit en seks is iets mis daar ben ik van overtuigd.

hallo heb je hier ook al eens gekeken?
http://www.praktischontspannen.nl/relaties-relatieproblemen-stress.html

en heeft ze van huis ook afstandelijke ouders?
groet Martie

http://www.relatiehobbels.nl/bindingsangst.html

Lees ook:

Mijn vrouw heeft geen zin meer in seks (1)
http://www.dokter.nl/forum/Relatie-seksualiteit/112772-mijn-vrouw-heeft-geen-zin-meer-in-sex/Page-2.html

Mijn vrouw heeft geen zin meer in seks (2)
http://www.dokter.nl/forum/Relatie-seksualiteit/124035-Mijn-vrouw-heeft-geen-zin-in-sex.html

Asexueel of zie ik spoken?
http://www.dokter.nl/forum/Relatie-seksualiteit/336677-Asexueel-of-zie-ik-spoken.html

Beste,
Je doet niks verkeerd.
je plakt op anderen wat jij denkt nodig te hebben. Elke mens is een eigen wereld, je enige echte beste intieme vriend ben je zelf. Sommige werelden liggen dichter bij mekaar dan andere, en echte intimiteit ligt bij jou, niet bij anderen. Je vrouw kan je noden niet invullen. Period. Zij heeft de nood niet. Dat is geen slecht nieuws, maar een vaststelling. Waarschijnlijk voelt ze dat met iemand anders wel. So what ... . Jij gaat je rot voelen omdat je denkt dat het jou toekomt, fout dus. Het komt haar toe, net zoals het jou toekomt je wensen (enkel lucht en voedsel zijn noden ... ) in te vullen, en zij loopt nu eenmaal het dichtste bij. Maak gewoon voor jezelf de rekening, wat wil je?Wat heb je? Voelt dat goed? Denk, en zie of het nog goed voelt. Blijft het gevoel goed? Houden zo.

Grtz

Als je vind dat dat jij denkt dat ze sex in opdracht doet, misschien vind zij het niet fijn met jou of ontbreekt voorspel, anders zou ik bijna denken dat misschien op het andere geslacht valt, misschien nog in the closet onbewust

hetzelfde geslacht sorrie

Je vrouw beledigt je iedere dag. Je kinderen hebben niks aan een chronisch ongelukkige vader. Toffe ouders zijn een fundament van een goeie thuis voor een kind. Je ziet haar graag zoals ze was. Niet zoals ze is. Negeerspelletjes zijn funest voor openheid en vertrouwen.

Definieer voor jezelf 'gelukkig zijn' en amuseer je met die zoektocht. Je kinderen gaan veel van je leren... En trots op je zijn.

Ondertussen zijn we meer dan een jaar later, we hebben een enorme crisis in onze relatie overleefd. De dagelijkse ruzies en discussies zijn achter de rug en het is gelukkig wat rustiger geworden. Onze 3 kinderen voelen zich goed, dus dat is fijn en ik ga niet meer naar huis met de bedenking "wat zal er vanavond weer voor discussie zorgen". Tot hier het goede nieuws...

We hebben elkaar wat afstand gegeven, waardoor de stormen wat gaan liggen zijn. Dat was nodig en goed, toch blijft het probleem in onze relatie dat er van de kant van mijn vrouw geen enkele vorm van affectie naar mij toe komt.

Ik begrijp ondertussen dat voor een vrouw de drukte met de kinderen, de stress van het werk,enz... een reden is om niet of nooit zin in seks te hebben. Ik doe mijn best om daar rekening mee te houden. Helaas kunnen wij hier niet over praten: ik probeer haar uit te leggen dat ik als ik haar aanraak niet altijd seks hoef, dat ik gewoon soms ook gewoon het zalige gevoel wil van tegen haar aan te liggen. Elke poging hiertoe eindigt echter op het verwijt dat ik haar schuldig doe voelen, haar abnormaal doe voelen en dat ik nu eenmaal moet aanvaarden dat ze daar geen zin in heeft.

Ik zeg haar dat ik het fijn zou vinden dat zijn gewoon eens tegen mij aan zou komen liggen (iets wat nog nooit gebeurd is), dat ik nog kan begrijpen dat seks voor haar moeilijk ligt, maar dat ik niet kan begrijpen dat ze dat niet voor mij kan opbrengen.

Ben ik egoistisch om toch dat van mijn relatie te willen?

Ik heb me voorgenomen om in de komende maand zelf geen enkele toenadering in de vorm van knuffel, strelen enz... te doen, kan ze mij ten minste niet verwijten dat ik alleen maar seks wil...

Ondertussen probeer ik van andere dingen in het leven te genieten 🙂

Artis,

Waarom doe je dit jezelf aan vraag ik me in alle gemoede af?

Groeten, Leo

Leo,

één antwoord: 3 schitterende kinderen

Artis

Nou accepteer het dan gewoon dat zij geen seks met je wil. Sommige zaken in het leven heb je maar gewoon te accepteren!

Hallo Artis.Dit laatste slaat natuurlijk nergens op en moet je die persoon maar niet kwalijk nemen.Ik praat nu uit ervaring als ik zeg,dat ik eigenlijk best met je meeleef.Ik ben nl. zo,n vrouw,die helemaal geen sex of intimiteit meer wil.Ik ben nu zestig en heb al zo,n tien jaar totaal geen gevoel meer op sexueel gebied .Voor die tijd was alles prima,we hadden bijna elke dag sex,knuffelden wanneer we maar konden,hielden enorm veel van elkaar.Nu is het het tegenovergestelde.Bij mij begon dit door het gebruik van bepaalde medicatie en voor ik er erg in had,voelde ik niets meer en wilde ik niets meer.Mijn man had hier veel moeite mee en begreep dit niet.Ik wist dat ik hem teleurstelde en het deed me behoorlijk veel pijn,maar ik kon niet anders.We hebben er vaak over gepraat,avonden en dagen lang,maar we kwamen er niet uit. Ik mag van m,n huisarts de medicatie niet afbouwen en verband met terugval,maar ik ben er wel mee bezig en heb ze bijna afgebouwd.Dit alleen maar om te zien,of m,n gevoelens weer terugkomen en ik hoop dit dan ook van harte.Ik doe dit voor m,n man,omdat ik het erg triest vind en mezelf ergens egoistisch vind.Wat ik ook nog wil zeggen is,dat ik vroeger een incest-periode heb gehad,toen ik zes jaar was en dat misschien ook een rol meespeelt,maar dat terzijde.Wat ik me nu afvraag is,waarom je zo weinig tijd hebt,om samen leuke dingen te doen.Daarbij vraag ik me af,of je met je vrouw gepraat hebt,over wat er zich in haar hoofd afspeeld en waarom ze echt niet meer wil.Denk even niet aan jezelf,maar ga samen leuke dingen doen.Vraag,waarom ze jouw hobby zo stom vind en wat zij het liefst zou doen.Wij hebben dit ook gedaan en op aanraden van onze vrienden hebben we een sexcuoloog bezocht.Best wel moeilijk en confronterend,maar wij zijn nu een heel eind verder,we genieten weer van elkaar,zij het voorzichtig en samen gaan we er weer voor.We hebben heus niet alle weken sex,maar ik ben er ook niet meer vies van.Ik hoop,dat jullie er samen uitkomen,want het kan best wel mooi zijn.Groet en sterkte.Laat nog eens van je horen.

Beste artis,

Fijn dat je een jaar later een reply deed. Ik ben vrouw en bij mij is het net andersom. Mijn man houdt niet van lichamelijk contact, raakt me zelden aan, krijgt nooit een emotionele eruptie. Hij is erg woordelijk ingesteld, praat graag en volgt alles wat nieuws is. Kan op gevoelsmatig gebied niet zoveel. Ook niet met zijn kinderen, mijn kinderen of kleinkinderen. Ook zij krijgen nooit een knuffel, onverwachte zoen of dergelijke, wel aardige woorden. Ook ik krijg verbale liefdesuitingen maar ik mis de simpele gevoelsvolle aanraking. Hij probeert naar anderen in gesprekken wel steeds vaker 'gevoel' aan te geven maar er kkinkt geen emotie uit, eerder aangeleerd sociaal wenselijk gedrag. Ik vermoed dat dit een vorm van authisme is, bij hem denk ik aan Asperger maar ook dit is niet bespreekbaar, ondanks nu een kleinzoontje gediagnostiseerd met pdd-nos. Hij ontkent dat zijn weinig affectieve gedrag vreemd is. Het ligt uiteraard allemaal aan mij. Opmerkingen van vrienden worden weggewaaid en overruled met een vorm van humor. Hij laat zich door niemand ergens op aanspreken. Hij vindt zichzelf prima, is dominant en charismatisch. Een pure solist die het maatschappelijk aardig heeft weten te rooien. Ik leef hier nu al 20 jaar mee, heb al veel geincassseerd, samen veel ruzie gemaakt, doe alles om kinderen uit de wind te houden en hen warmte te geven. Ik heb een sterke overlevingsdrift en ben een krachtvolle zelfstandige vrouw, maar langzamerhand gaat het gebrek aan lichamelijke maar daarmee ook emotionele intimiteit opbreken. Als ik 20 jaar jonger was, zou ik niet doormodderen. Elk mens heeft recht op liefde en vooral ook emotionele intimiteit. Ik wens jou veel liefde liefde en warmte!

Een begripvolle lezer

Met veel respect lees ik je bijdrage. Het eerste wat bij mij naar boven komt is de vraag, waarom doe je je dit jezelf aan? Heb je geen gevoel voor eigen waarde? Ik zou aan deze situatie een einde maken. Gebruik het cliché, je leeft maar 1 x en je moet nooit het probleem van een ander het jouwe maken.