Hallo allemaal,

Waar te beginnen... Ik ben een 18 jarige jongen die nergens meer nut in ziet. Ik was eerst gelovig en geloofde ik dus in een afterlife. Echter, nu is dat niet meer zo. Elke dag, elk uur en elke minuut denk ik aan het feit dat alles toch voor niets is en dus daarom niet uitmaakt. We gaan toch allemaal ooit dood; wat voor nut heeft het leven dan. Wat je ook bereikt in je leven doet er niet toe aangezien je er toch niets mee kan. Alles is tijdelijk en zal eindigen. Elke keer als ik die gedachte een beetje probeer te verdringen door me bezig te houden nemen die gedachtes alles weer over. Dit zorgt ervoor dat ik nergens meer plezier in heb. Alles voelt zo verdomme neutraal aan. Het is niet slecht en niet goed. Ik voel nog wel emoties, maar dat soort momenten zijn zeldzaam en extreem kort. Bij elk leuk moment schiet het mij weer te binnen dat het toch niets uitmaakt. D

Dit is zo'n beetje mijn gedachtegang van de laatste 5 jaar. Dit is dan ook geen effect van een enorme gemoedsbeweging, het is permanent zo. Ik krijg het gevoel dat ik gewoon zo geprogrammeerd ben en dat er niets aan is te doen. Een logische conclusie is dan ook dat indien het leven niets uitmaakt waarom zou je dan leven? Wat voegt het toe? Alles en iedereen gaat toch wel dood. Of het nou nu is of over 60 jaar, er is geen echt verschil daartussen.

Groet,

een 18 jarige jongen

Ik denk dat het goed is,als je hier eens met je huisarts over praat. Je kunt hier wel wat professionele hulp bij gebruiken.