Haai,
Ik ben het einde echt zoek. Ik heb een prachtig leven. Ik heb superfijne familie en vrienden en prachtig lief kind. Mijn werk vind ik superleuk maar ik ben nu toch op een punt gekomen dat het slecht gaat. Ik zit in een burn-out en ik zoek verdoving in alcohol. Ik gebruikte ook andere dingen maar word daar zo ziek van en het voelt ook minder dat ik het nodig heb. Ik heb een verslaafde moeder en mijn oma was dat ook. Ik heb 17 jaar, vanaf mijn 14e een goede relatie gehad tot de laatste jaren. Ik leef nu 6 jaar alleen met mijn zoontje van 10. Die alles voor mij is. Mijn werk ook, ik ben hulpverlener maar ook hoog sensitief en ik denk dat dat ook het probleem is. In de avond een wijntje verdooft ook alle heftige gevoelens en nu weet ik niet meer goed hoe ik verder moet. Iedereen wil me helpen, er voor me zijn maar ik weet zelf niet wat ik nodig heb. Daarnaast is mijn grootste angst ook dat als ik dit met bijvoorbeeld de arts bespreek dat consequenties heeft voor mijn moederschap. Terwijl hij echt belangrijkste voor mij is en ik er voor zorg dat hij er geen “last” van heeft. Ik weet alleen niet goed hoe ik nu verder moet. Misschien herkent iemand dit en kan mij wat advies geven, als is het maar even praten want ik voel me constant schuldig en alleen terwijl dat in realiteit niet zo is…

Wat vervelend om je zo te voelen. Wel erg fijn dat je mensen om je heen hebt, maar lastig dat op deze manier je werk te zwaar is geworden. Dat je verdooft met alcohol is op zich te begrijpen.

Misschien kun je eerst eens met een ergotherapeut of coach kijken hoe je de belasting van een werkdag omlaag krijgt, voordat je het via een psycholoog probeert?

En natuurlijk dan ook kijken naar een andere manier om stress te verlagen, aangezien alcohol zo beroerd voor je lichaam is én verslaving genetisch overdraagbaar is.

Probeer eens wat onderzochte technieken om jezelf te kalmeren zoals hardop zingen met je zoon, hoofd even onder koud water, knuffelen, lachen met iemand of om grappige filmpjes, enz.

Sterkte!

Je gezondheid kan je ondersteunen met de juiste voeding en bepaalde voedingssupplementen. Kan ook schelen in verslavingsgevoeligheid. Denk aan het belang van een stofje als zink maar laat je adviseren.

Verder eens kijken naar wat bij jou past. Als je hooggevoelig bent, is een baan in reguliere hulpverlening misschien niet het juiste.  Als je de juiste balans in je leven hebt, zou je op andere manieren wat kunnen betekenen voor anderen. Fijn als mensen willen helpen maar het gaat natuurlijk vooral om beter naar jezelf te luisteren. Een kleine ondersteuning kan zijn met bloesemremedies. Laat zelf af en toe een combinatie uittesten.

Als je echt hulp nodig hebt, hoef je je huisarts misschien niet meteen alles vertellen. Zeggen dat je in de knoop zit. Ik weet niet wat voor hulp je nodig hebt. Eerste stap kan een praktijkondersteuner zijn.

En je kind krijgt er onbewust echt wel wat van mee. Dat je er wel lijfelijk bent maar emotioneel niet echt beschikbaar en dat je in de knoop zit met jezelf.

"Als je echt hulp nodig hebt, hoef je je huisarts misschien niet meteen alles vertellen." Dit is toch wel een uitermate dom advies. Hoe kun je van een huisarts of andere arts verwachten, dat die je de juiste hulp aanbiedt, als je niet alle informatie geeft.