Paniekstoornis en depressie

  • #1

    Wellicht kan iemand mij helpen of zijn/haar ervaring delen met mij.

    Eind 2017 ben ik uitgevallen met paniekaanvallen. Van de eerste weken kan ik me niet veel meer herinneren, behalve dat ik heel bang was, niet sliep, niks kon eten en dacht dat ik dood ging. Uiteindelijk zijn de definieerde paniekaanvallen die ik in het begin had weg; ik voel me nog steeds angstig buiten en zie vaak bij te veel drukte een soort van ruis, krijg het erg warm en ben dan benauwd. Maar het hyperventileren, dat is weg. Wel nog steeds veel hartkloppingen en de angst dat ik iets ergs mankeer.
    Mijn grootste angst, hartproblemen, zijn inmiddels uitgesloten.
    Inmiddels is het ook zo dat ik werkelijk nergens meer zin in heb. Ik lig het liefst de hele dag in bed tot mijn partner thuis is (wat ik veelal ook doe) en vraag me af hoe de toekomst er uit moet zien. Ik voel me nutteloos en ondanks dat ik ontzettend bang ben om iets ergs te hebben en dood neer te vallen, vraag ik me af wat het nog allemaal voor nut heeft. Z

    Bij de psycholoog is een aantal weken geleden een paniekstoornis met agorafobie en ziektevrees vastgesteld. Het lukt me echter niet om actief hier iets mee te doen dmv de gedragstherapie die ik krijg. Rationeel gezien kan ik zeggen dat er niks gebeurd, maar de angsten blijven. De oefeningen voor bijv. Hyperventileren doen me ook niet veel en ik doe deze dan ook niet meer. Een dagboek bijhouden, dingen plannen (alleen naar buiten, wandelen, activiteiten, bewegen) en ze dan ook uitvoeren... het lukt me gewoonweg niet. Ik kan mezelf er niet toe aanzetten om iets te doen ook al zou het goed zijn voor mijn paniek en angst en ik voel me daar echt slecht onder. Als ik zeg dat ik me depressief voel, zegt de psycholoog dat dat normaal is door de situatie en dat ik dingen moet gaan doen. De laatste keer dat ik daar was is nu door vakanties daar even geleden en ga binnenkort dus weer er heen en ben van plan aan te kaarten dat het me simpelweg allemaal niet lukt. Ben erg bang voor haar reactie, wat ook weer belachelijk is maargoed..

    Ik heb soms het idee dat ik knettergek ben of wordt. De ene week gaat beter dan de andere maar het is allemaal zo uitzichtloos dat ik me af vraag hoe het ooit weer beter moet worden. Herkent iemand zich hier in? Wat voor therapie heeft je geholpen, of ben je overgestapt op medicijnen? Is het normaal je zo door een paniekstoornis te voelen?

    Reageer
    #2

    Ik wil laten weten dat je niet alleen bent. Ik herken veel zaken maar ik heb zelf de oplossing (nog) niet. Ik begin binnenkort pas bij een psycholoog. De dingen die jij schrijft die de psycholoog je aanraden die ken ik allemaal al. Maar het moet ook lukken... Was het maar zo simpel. Mij bezig houden met andere dingen vreet gewoon energie.

    Veel sterkte!

    Reageer
Reageer op: Paniekstoornis en depressie


<a href="" title="" rel="" target=""> <blockquote cite=""> <code> <pre class=""> <em> <strong> <del datetime="" cite=""> <ins datetime="" cite=""> <ul> <ol start=""> <li> <img src="" border="" alt="" height="" width="">

Upload bijlagen

Maximaal toegestane bestandsgrootte is 1 MB



Voeg nog een bestand toe

Blijf op de hoogte met onze wekelijkse nieuwsbrief