Hallo allemaal,

Ik ben 20 jaar, bijna 21 en heb een vriend met autisme. Ik hou ontzettend veel van hem en ben bereid van alles te doen om onze realtie te laten werken. Voordat ik een relatie kreeg met hem wist ik dat hij autistis is. Hij is heel zorgzaam, lief en staat altijd voor iedereen klaar. Het eerste half jaar deed hij veel moeite en stuurde lieve berichten. Hij maakte tijd vrij en was er altijd voor me. Hij is er nog voor me, maar niet als voorheen. Hij is altijd druk aan het werk. (Hij is een programmeur.) In zijn vrije tijd programmeert hij voor ontspanning. Hij praat graag over zijn werk en alles waar hij maar wat van weet. Ik ben de laatste tijd heel onzeker. Daarnaast heb je hem die altijd alles kan en weet. Hij weet hoe ik me voel, dit vertel ik hem altijd. Stel als ik tegen em zeg dat ik bang ben hem kwijt te raken, omdat ik hem maar 1 keer in een week zie en daarnaast heeel weinig spreek. Is zijn antwoord altijd dat hij er ook moeite mee heeft maar hij spreekt er niet over, want ja wat is er aan te doen. Jaa hij heeft een drukke week. Maar hij plant zn week zo vol. Dan maandag na werk doet ie dit, dinsdagavond tafeltennis, woensdagavond jamsessie, donderdagavond oefenen met band(hij heeft een eigen band en speelt gitaar) vrijdagavond binnenkort ook oefenen met band en anders was het wel iets anders. Zaterdag programmeert hij en “ontspant” hij en zaterdag avond vrijwilligerswerk bij het ymca. Zondag zie ik hem en is hij bek af. Hij heeft me belooft om zijn planning wat minder extreem vol te maken. Maar inplaats daarvan word het alleen maar erger. Ik weet niet wat ik kan doen. Ik heb mn zorgen uitgesproken, maar hij zegt dat hij het wel aan kan en ik niet zo moet overdrijven. Ik mis hem ontzettend erg en als ik dit bespreekbaar maak, zoals ik wel vaker heb gedaan. Komt het op het zelfde neer. Ik mis zijn lieve woorden, de moeite die hij voorheen deed. Ik heb echt het gevoel dat ik er zelf onderdoor ga. Met mij gaat het hierdoor ook niet goed. Naja een van de redenen. Hij verontschuldigt zichzelf wel, als hij door heeft dat ik iets niet leuk vond. Dit is natuurlijk super lief. Maar verder komt er geen verandering in. Ik heb al veel geaccepteerd. Maar ik zou gewoon zo graag willen dat hij begreep, hoe ik me voel. Zijn er ook misschien jongeren die een vriend/ vriendin hebben met autisme. Hoe gaan jullie hiermee om? Heeft iemand tips voor me?

Ps. Hij is echt een schat van een mens en doet zn best, er zijn al betere stappen dan voorheen. Hij verteld wat hij doet op een dag. Wat ik heel fijn vind, we kregen in het begin er veel ruzie door. Alleen hoe kan ik hem laten zien dat het echt te veel voor em word? Daarnaast heb ik soms het gevoel dat hij vergeet dat hij een vriendin heeft. Heeft hij ookwel gezegt als ik werk denk ik aan werk en als ik vrij ben denk ik meestal nog aan werk. Dus denkt hij ook niet aan mij. Heb er gewoon moeite mee?.. Mijn eerste vriend. Inmiddels anderhalf jaar samen. Hou ontzettend veel van em❤ tips tips tips pliesss..

*sorry dat er van alles en nog wat door elkaar staat, maar zo gaat het de laatste tijd in mn hoofd. Het is chaotisch..

Lijkt me niet dat de situatie verandert. Iemand met autisme weet veel maar begrijpt veel dingen weer niet. Is toch al lastig met de mannen. Zo kende ik iemand, niet autistisch, die twee keer per week badminton speelde. Hij vertelde me, dat nu hij mij kende, hij minder vaak zou gaan spelen.  Dus wat denk je? Juist ja, hij ging drie keer in de week badminton spelen.

Het zal best een goeie jongen zijn maar een relatie met iemand die autistisch is is toch al lastiger en als hij zich op andere dingen stort dan jou lijkt het me geen gezonde relatie. Van iemand houden is niet altijd een goede graadmeter. En dat iemand lief is is ook niet altijd een goede basis. Het enige is dat als hij hulp zou hebben jullie een en ander in goede banen zouden kunnen leiden. Nu kan je wel van alles roepen maar het komt niet echt aan.

Sommige vrouwen hebben, door dingen uit hun jeugd, de neiging om op onbereikbare mannen te vallen. Weet niet of dat bij jou ook speelt.