Hallo allemaal,
Mijn vriend en ik hebben een relatie van anderhalf jaar en wonen sinds enkele maanden samen. Ik heb hem leren kennen als een stille jongen en was op slag verliefd. Wat me precies zo aansprak aan hem, weet ik niet precies. Ik denk dat ik onder de indruk was van zijn intelligentie en zijn passie voor muziek en techniek. Het contact tussen ons verliep in het begin redelijk stroef, maar dat maakte dat ik me net geflatteerd voelde door zijn 'verlegenheid'. Al een geluk ging dit snel over en kon hij na een korte tijd al volledig zichzelf zijn bij mij. En ik ook bij hem uiteraard.
Al vanaf het begin van onze relatie, heb ik me geërgerd aan kleine dingen bij hem. Ik had het moeilijk met bepaalde asociale - soms zelfs onbeleefde - gedragingen ten opzichte van vrienden, mijn (en zijn) familie en vreemden. Nadat ik hier met hem over heb gesproken, deed hij wel erg zijn best hier op te letten. Dit probleem is nu minder aanwezig maar kan zich in nieuwe situaties nog wel voordoen.
Ook op vlak van emoties merk ik een soort 'abnormaliteit' op. Hij kan erg oppervlakkig reageren op bepaalde aangrijpende gebeurtenissen en situaties, waarbij hij ook eerlijk toegeeft dat het hem gewoon niets doet. Langs de andere kant wordt hij op bepaalde momenten volledig overspoeld door woede en stress. Dit heeft dan vaak een reden die ik niet goed begrijp of waarvan ik de ernst niet in zie. In zo'n periode sluit hij zichzelf volledig af van de buitenwereld en toont hij geen seksuele interesse meer. Nochtans heeft hij normaal gezien een erg hoog libido en is hij heel experimenteel ingesteld.
De laatste tijd zit ik er steeds vaker mee in mijn hoofd dat hij best wel wat kenmerken van autisme vertoont. Hij geeft zelf toe dat hij totaal geen empathisch vermogen heeft en dat hij sociaal contact ongemakkelijk vindt. Ik merk daarnaast dat, als hij iets bepaald in zijn hoofd heeft, dat ook moet gebeuren op de manier die hij in gedachten heeft. Hij werkt graag met lijstjes, houdt allerlei aspecten van zijn leven bij in tabellen in excel, ... Toch twijfel ik of dit misschien gewoon persoonlijkheidstrekken van hem zijn. Hij is namelijk ook heel erg intelligent, heeft een zeer goede motoriek (hij is handig en sportief), stelt zich flexibel in op vlak van veranderingen (al ondervindt hij daarvan wel stress), ... Met mij kan hij ook gemakkelijk praten over gevoelens en gedachten, is erg attent en doet heel veel in het huishouden.
Zou hij een lichte vorm van autisme (asperger) hebben, of beeld ik me dit enkel in? Is het aangeraden om met hem een gesprek hierover aan te gaan? Over de ergernissen en andere moeilijkheden kunnen we gemakkelijk praten, dus misschien hoeven we hier 'autisme' helemaal niet bij te betrekken. Ik weet niet goed wat ik precies kan doen nu en hoop dat iemand me verder kan helpen. Alvast bedankt!
Je zou het kunnen bespreken. Of er een aandoening binnen het AS (autisme spectrum) is, zal uiteindelijk getest moeten worden. Als hij daar al iets aan zou willen doen, kan dat via de huisarts worden aangevraagd.