Hallo,
Ik heb een ontzettende angst voor verhuizen, alleen bij de gedachte al begin ik spontaan te huilen en raak ik in paniek. Het gaat me niet om het verhuizen zelf, maar ik ben enorm emotioneel gehecht aan mijn huidige appartement. In de twee jaar dat ik nu hier woon zijn op korte tijd mijn oma en kat overleden. Beiden zijn hier in mijn appartement geweest en (ik weet niet waarom) daardoor vind ik het ontzettend moeilijk om hier weg te moeten gaan. Ik zie mijn oma (niet letterlijk natuurlijk, maar in mijn gedachten) nog op de plaatsen zitten waar ze wel eens heeft gezeten en ik zie mijn kat nog vrolijk rond rennen en op haar favoriete plekjes zitten. Ik vind het daardoor echt enorm moeilijk om afscheid te moeten nemen en ik weet echt niet wat ik hier mee aan moet. Ik heb sowieso moeite met afscheid nemen, maar door deze gebeurtenissen is het nu wel heel erg. Het gaat me dus echt puur om het feit dat mijn oma en kat hier nog in mijn appartement zijn geweest. Ik weet dat het om de herinneringen gaat en dat ik me niet zo aan moet stellen, zoals ik van heel veel mensen hoor, maar ik kan me er gewoon echt niet overheen zetten en ik raak echt volledig in paniek. Mijn vriend wil graag een huis kopen (nu huren we het appartement) en hier hebben we al heel veel discussies en ruzies over gehad. Ik heb het lang tegen kunnen houden, maar ik ben bang dat een verhuizing er binnenkort misschien echt aan gaat komen. Nu weet ik dat het hartstikke leuk is om een huis te kopen en in te richten en dergelijke en dit is ook nodig om verder te kunnen gaan met ons leven (kinderen krijgen e.d.), maar ik kan gewoon echt geen afscheid nemen van bijvoorbeeld het favoriete hoekje van mijn kat of het balkon waar mijn oma en ik zo gezellig hebben gekletst op mijn verjaardag.
Heeft iemand misschien tips voor me over hoe ik hier beter mee om kan gaan? Of zijn er meer mensen die hier last van hebben die weten wat te doen? Ik weet namelijk echt geen raad meer met mezelf…
Hoi,
Je zou je huisarts om een stukje psychische begeleiding kunnen vragen, van bijvoorbeeld de ggz praktijk ondersteuner.
Om te praten over je angst te verhuizen en je te leren relativeren. Dat je herinneringen in je hoofd zitten en niet aan je appartement gebonden zijn. Die herinneren neem je mee overal waar je naar toe gaat.
Hi Suus,
Dank voor de reactie. Kán ik met mijn angsten geholpen worden? Ik denk altijd van dit is nu hoe ik eenmaal ben en ik zie mezelf niet opeens geen moeite meer hebben met mijn appartement verlaten. Dit scenario is voor mij echt ondenkbaar. Zijn er methoden waardoor dit werkelijkheid wordt en mijn angst verdwijnt? Ik ben van mezelf niet zo’n prater dus ik zie vaak het nut van ergens over praten niet zo goed in
Hoi,
Of je er helemaal vanaf zult komen, is natuurlijk niet te zeggen.
Maar je kunt zeker handvaten krijgen om er anders en voor jou beter mee om te gaan.
Dat je geen prater bent,geeft niet.
Als je maar open staat voor hulp en wilt luisteren.
Dan zoekt de hulpverlener wel een weg om het gesprek op gang te brengen of jou oefeningen te geven waarmee je zelf aan de slag kunt.
Bespreek het maar eens met je huisarts, die kan je verder helpen.