Ben 27.5 jaar, maar ik zit de laatste maanden verveeld met het gevoel dat ik alleen nog maar naar vroeger verlang. Hierbij bedoel ik de jaren 80-90. Herinneringen van vroeger die naar boven komen van toen je nog geen zorgen had, je kon naar school, je gezin wachtte thuis op je...... Ook draai ik héél de tijd muziek van uit die periode's. Niet dat ik de dag van vandaag niet gelukkig ben. Ik heb een huis, vaste job die ik graag doe, woon gelukkig samen. Maar steeds komen die herinneringen naar boven. Van tijd om bij te janken... Is dit een vroeg tijdige midlife crisis??

Beste Bjorn,

Een midlife crisis lijkt mij zeer onwaarschijnlijk. Het klinkt eerder als een depressie. Zijn er de afgelopen jaren dingen gebeurd die aanleiding zouden kunnen zijn voor een depressief gevoel?

Niet meteen. Ik mis de tijd gewoon. Ik heb enkel bang voor wat de toekomst kan brengen. Komt ook met vlagen, de ene dag heb ik het erger dan de andere. Momenteel heb ik er weer zéér véél last van.

De tijd gaat ook zo immens snel. Voor je het weet ben je oud en is je leven voorbij

Je kunt het verleden niet terug halen. Je moet er ook voor waken dat je niet teveel in dat verleden "blijft hangen". Dat kan nl voor je omgeving een probleem worden.
Zou het niet verstandig zijn hier eens met je huisarts over te praten? Het zou kunnen dat je zich een depressie aan het vormen is. Hoe eerder er iets gedaan wordt hoe beter.

Ik denk dat ik eerder bang ben om dood te gaan. Kan daar ook uren over liggen piekeren. Depressie denk ik niet, ben altyd vrolijk en opgewekt en ik hou van het leven. Enkel als ik alleen ben dan komen die gedachten van vroeger weer omhoog.

En dat zijn nou precies aanwijzingen voor een eventueel op hand zijnde depressie. Op het moment dat je dat zelf in de gaten hebt (de depressie) is ze reeds in volle gang en ben je eigenlijk net even te laat. Ik adviseer je toch om naar de huisarts te gaan en dit met hem/haar te bespreken.

ook ik verlang erg naar vroeger het gemis van mensen die er niet meer zijn word steeds groter en het missen van mensen waar geen contact meer mee is valt me steeds zwaarder

marc je beschrijft volledig mijn gevoelens ik mis gewoon de tijd van vroeger mijn papa en mama die nog jong waren vrienden en familie die er niet meer zijn soms zo erg dat ik het nut van de toekomst niet meer in zie ?

Sam ik snap je helemaal. Ik mis het zo intens dat ik er verdrietig van wordt. Maar aan de andere zijn het mega fijne herinneringen om te koesteren en is het aan ons zelf om nieuwe herinneringen te maken.

Ik heb er ook last van. Nieuwe herinneringen die ik de afgelopen jaren maak voelen niet hetzelfde als de herinneringen van langer terug. Ook jaren 90 begin 2000.

Ik ervaar dit ook als een heel naar gevoel, dat zal wel nostalgie zijn en daar is niks mis mee maar heb het ook vaak.

Ik zelf heb het ook. Sinds mij oma vorig jaar overleed.debk ik aan haar mischi haar vreselijk.mis ik de tijd van haar huisje , de geur van haar huisje, iedere woensdag en zondag altijd met de familie in de keuken. Mis alles van vroeger bij mij ouders. Ik kan er positief naar terug kijken maar ik kan er ook, ook al was mij jeugd ontzettend fijn er heel verdrietig om worden.omdat je weet dat het nooit meer terug komt. Weet nog de tijd dat mij ex schoonmoeder zei.geniet van je kleintje voor je het weet is hij groot. Ik dacht toen ja hoor. Inmiddels is hij alweer een echte puber van 15. Waar hij altijd met me wilde knuffelen of achter mij aanliep wilt hij niks van mij weten hihi. Tuurlijk moet je kijken naar de toekomst en terug kijken met n lach naar het verleden.maar mis het gewoon vreselijk.

Ik heb het ook heel erg de laatste tijd. Ik luister constant naar muziek uit die periode. Ik heb voornamelijk spijt van de dingen die ik niet heb gedaan. Verder mis ik ook gewoon de mensen de middelbareschool de vrijheid etc een leven met weinig stress.

O wat rot dat veel mensen dat toch wel hebben klaarblijkelijk.

Ikzelf heb het al vrij lang, ben 56, en heb geen kinderen.

Vaak denk ik dat het daaraan ligt, het geen kinderen hebben. Ik kan geen band doorzetten, als mijn beide ouders er niet meer zijn, dan voelt het alsof ik geen fundament meer heb, dat is dan verdwenen.

Ik had het vroeger als kind en als jong volwassene fijn. Al vond ik het misschien destijds niet byzonder, ik verlang zo veel naar die tijd terug. Naar de zorgeloosheid, de veiligheid, de liefde van ouders.

Ook de tijd toen vind ik mooier dan deze tijd. Alles nog 'gewoon' , mensen hadden tijd voor elkaar, het ging niet zoveel om uiterlijk, of om uiterlijke schijn. De muziek was heerlijk, dat draai ik elke dag. enzovoort enzovoort.

Je zou bijna denken dat het net zo lastig is emotioneel om een goede jeugd gehad te hebben als om een klote jeugd gehad te hebben. Ik weet dat het niet zo is, maar verlangen naar iets onmogelijks is wel erg k u t.

Groet, xx

Ook ik verlang echt heel erg naar het verleden..mijn beide ouders verloren in de afgelopen 3 jaren, mijn kinderen die ik niet meer zie door een echtscheiding….
Wat zou ik graag de tijd terugdraaien naar toen ik nog een jaar of 18 was en zou ik veel dingen anders doen.
Ik heb absoluut een hele fijne jeugd gehad en nu een schat van een vrouw, maar zou alles over hebben om weer terug te gaan..