Hallo,

Ik plaats dit omdat ik hier (en elders) veel lees over het feit dat je als cliënt gevoelens voor je hulpverlener kan krijgen. Vaak wordt dit gezien als overdracht en tegenoverdracht en dat herken ik.
Maar ik lees minder (of niks eigenlijk) dat het ook andersom kan zijn of vanuit beide. En dat is wat ik wil delen.

Ik kom al enige tijd bij een psychiater. Bij mijn intakegesprek (voor traumabehandeling want ik heb ptss) en hij is ook mijn regiebehandelaar. Ik heb afgelopen maanden meerdere afspraken met hem gehad omdat ik problemen heb gekregen tijdens de wachtlijst die mij nogal ontwricht hebben (lees; uwv en mijn inkomen).
Hij heeft zich over mij "ontfermt" en een soort voortraject opgestart om ook een vinger aan de pols te houden. Daar begon het... ik heb een enorme klik met deze man, wat ik nooit eerder ervaren heb bij eerdere psychiaters.
Hij heeft mij op slechte momenten gezien en gesproken en hebben dezelfde humor geloof ik. Ik zat op dat moment volgens hem in een rouwproces en heb ik vaker met hem gesproken over het gebruik van oxazepam. Ik heb hier helaas een verslaving aan overgehouden en hij schrijft mijn medicatie voor.

We maken veel grappen samen, iets wat ik erg prettig vind omdat het de thema's minder beladen maakt voor me. Het lijkt wel of hij mij ook graag aan het lachen wilt maken. Daarnaast voel ik wel een bepaalde spanning tussen ons. Hij kijkt me constant aan,(wat misschien niet gek is tijdens een consult?) Maar zie ik een bepaalde blik in zijn ogen.
Ook zie ik dat hij vaker stiekem mij bekijkt, met name naar mijn billen als ik bijvoorbeeld voor hem loop naar de spreekkamer.

Hij praat ook heel open tegen me, al vanaf begin af aan eigenlijk. Hij vertelde (zonder aanleiding naar mijn idee) over zijn scheiding, over zijn kinderen (met name zoon), waar hij woont, waar hij nog elders werkt, dat hij volgende week afwezig is omdat hij een week naar Boston gaat wegens een congres en ook veel over zijn LAT relatie (na zijn scheiding) van 2 jaar, die hij gekregen heeft via InnerCircle.

Ik kan moeilijk pijlen waarom hij dit doet. Hij weet dat ik getrouwd ben, 2 jonge kinderen heb en worstel met seksueel misbruik in mijn jeugd (vandaar de traumabehandeling).
Maar we (vooral hij) praat zo open met me, maken elkaar aan het lachen (bewust en soms onbewust) dat ik hier een gek gevoel bij krijg.

Hij weet van mijn oxazepam verslaving (dit heb ik hem zelf eerlijk opgebiecht) toen stelde hij ineens de vraag of ik een nieuwe bril had ofzo? Dat vond ik ook beetje gek, eigenlijk ook beetje ongepast als je als client net eerlijk verteld dat je niet meer zomaar kan stoppen met die pillen.
Daarbij blijft hij me telkens zeggen dat ik met de oxazepam moet stoppen, hij wilt niet meewerken aan mijn verslaving, maar als ik aangeef dat het afbouwschema me niet lukt, schrijft hij wel nieuwe voor (nu 3e keer). Hij gaf aan dat hij het gevoel had dat hij duidelijk grenzen aan moest geven bij me, maar kennelijk bespeelt mijn verslaving hem?
En nu wilt hij zich op de achtergrond houden verder, heeft hij geen tijd voor me, plannen nog belafspraken in i.v.m. de voorgeschreven medicatie. Maar het voelt alsof hij afstand van me wilt nemen ofzo. Ons laatste gesprek voelde heel ongemakkelijk voor me, door al zijn staren, glimlachen, persoonlijke informatie. En bij het weggaan stond hij wel heel dichtbij en voelde ik me heel ongemakkelijk omdat ik even dacht dat hij me wilde knuffelen of zoenen ofzo...(toen heb ik hem maar een hand gegeven en hem een goed congres gewenst).

Inmiddels heb ik hier zoveel over nagedacht en me gek en verward gevoeld door dit van de afgelopen maanden (heb ik het zelf uitgelokt, uitgedaagd of iets?).

Moet ik nu in zijn afstand meegaan? Ik vond onze gesprekken juist zo fijn en vooral ook heel leuk! Het is niet mijn intentie geweest om gevoelens te krijgen, of op te wekken, maar heb ik het gevoel dat er iets speelt tussen ons. Moet ik dit bespreekbaar maken? Of het hier bij laten en hierboven staan? En hoe is het nu voor me als ik hem telefonisch spreek? Ook via de telefoon maakt hij grapjes tegen me.

Tips om hier mee om te gaan zijn welkom!

Het klinkt een beetje cliché, maar de enige die je vragen beantwoorden kan, is hij zelf.
Vraag hem waarom hij afstand neemt, of daar een diepere reden voor is en dat jij het jammer vindt omdat je jullie gesprekken prettig vond in therapeutische zin.
Als hij gevoelens voor jou zou hebben, is het professioneel van om afstand te nemen en als hij denkt dat jij gevoelens voor hem hebt, ook.
Blijkt dat dit van beide kanten niet zo te zijn en leg je dat op tafel, zou je misschien de therapie bij hem wel kunnen voortzetten.

Bedankt Suus voor je reactie.

Ik heb dit idd overwogen om het bespreekbaar te maken, maar vond het toch heel moeilijk merkte ik. Daarnaast gaf hij nu zelf al aan onze gesprekken niet verder door te zetten en ben ik doorverwezen voor de de traumabehandeling naar een collega van hem. Daar ben ik nu inmiddels begonnen en heb ik zodoende alleen nog contact met de psychiater omtrent de medicatie. Ik vind het wel jammer omdat ik een klik voelde en er zou ook sprake zijn dat hij die behandeling mede zou geven aan me. Maar hij heeft dus afgehaakt.

Ik denk dat ik me er maar bij neer moet leggen.

Ik heb toch nog wat ingelezen over de situatie met mijn psychiater. Ik vermoed dat er toch sprake is van gevoelens die het boekje te buiten gaan wellicht. Vanuit hem, heeft hij bij mij (onbewust) het vuurtje ook aangewakkerd, iets wat de situatie heel gecompliceerd maakt.
Ik denk dat deze lieve psychiater een hele goede beslissing heeft genomen door het contact met deze patiënt op een laag pitje te zetten voordat er (meer) grensoverschrijdende situaties ontstaan.

Wel jammer voor mij (als patiënt) omdat hij ook zeker voor goede therapie uitkomsten had kunnen zorgen.( de klik was er, voelde me vertrouwd, durfde me best wel open te stellen enz).
En uiteraard jammer dat eerst een vuurtje aangewakkerd wordt (onbedoeld?) en dat het nu afgekapt wordt en weer op een laag pitje gezet is. Dat is best moeilijk voor me.

Therapie....ppff...begin er nooit aan want het sloopt je waar je zelf bijstaat!