Hoi,

Als je man echt de man van je dromen is, hoop ik echt voor dat als je dochter het huis uit is,jullie verhouding ook weer goed wordt.

Want echt, zoals hij jou nu behandelt, is echt niet goed!

Ik dacht dat bij mijn ex ook, dat het "gewoon" erbij hoorde. Maar nu weet ik beter.

Probeer dan in elk geval af en toe het even helemaal los te laten. Ga een weekendje weg, alleen of met een vriendin. Of misschien juist alleen met je man. Even uit de sleur van thuis.

Wel fijn dat je huisarts je steunt. Als je aan alleen je coach niet voldoende hebt ,is misschien een gesprek met een psycholoog nog een optie. Zodat je er in elk geval niet aan onderdoor gaat en je eigenwaarde verliest. Want jij bent ook belangrijk!!!

Heel vervelend voor je. Je vraagt niets te veel. Ook niet onredelijk. Je ziet het zeker niet verkeerd.
Doe gewoon je werk, breng het geld binnen, doe het huishouden en voor de rest hou je maar de mond en bemoeit je nergens mee...en als het je niet bevalt ga ik er vandoor. Daar komt het dus op neer. Wat een egoïst. Lijkt wel een narcist. Je mag van een partner toch echt meer steun en begrip verwachten. Misschien moet je bij jezelf toch eens te rade gaan, of je relatie wel zo goed is, was, als je zelf dacht. Ik denk dat het goed zou zijn, als je hulp zoekt bij een psycholoog zoals Suzan al schreef. Voor jezelf, zodat je er niet onderdoor gaat. En laat je niet chanteren met scheiden. Als die dat werkelijk denkt: laat hem dan gaan

Nieuwe ontwikkelingen aan het front.

Voel me tegelijk sterk en verdrietig.

Manlief gaat vanavond zijn intrek nemen in een b&b hij ziet toch ook wel in nu dat hij niet echt redelijk is geweest en wil een time out.

Dochter en schoonzoon kunnen nu ineens wel bij de moeder van schoonzoon terecht, een situatie die al veel eerder had moeten gebeuren, echter ik denk dat ze daar dan wel zelf hun was en meer  zullen moeten doen en ik denk ook iets bijdragen in de kosten, zien ze ook eens wat ik al lange tijd voor ze doe.

Had ook nog wel willen splitten 1 week bij zijn moeder 1 week bij zijn vader en dan hadden ze de rest van de maand nog wel bij mij gekund, dat was te overzien geweest.

Voor nu vind ik het heel verschrikkelijk dat het zo moet gaan maar wel even de beste oplossing.

Rust krijg ik nu, en de rest eigenlijk ook,

 

Dat is een prima oplossing als je het mij vraagt. Voor iedereen. En niks geen splitten.. dan zou je dus weer toegeven. Niet doen dus.
Het is allemaal niet zoals het zou moeten, maar misschien "gaan ze het licht nu zien ". Je bent een sterke en eigenlijk onafhankelijke vrouw. Neem de rust die zich nu aandient. Maak een uitje met een vriendin , zus of broer. Zo kom je zelf ook even op adem. Er zijn 3 anderen die verdrietig zouden moeten zijn met wat ze gedaan hebben..niet jij

Hey,

Het is niet leuk natuurlijk,maar voel je niet schuldig hoor!

Probeer even te genieten van de tijd voor jezelf.

Ik denk dat de rest nu pas gaat inzien wat jij allemaal voor ze deed en ik hoop dat ze je daar als nog waardering voor zullen geven als ze tot inzicht komen.

En dan met name je man,omdat die het toch mee heeft laten gebeuren door jou niet te steunen. Laat hem maar even in zn sop gaar koken ?

 

Hallo ,

even een update over mijn situatie.

Het is nu bijna 2 weken geleden dat man en dochterlief het huis uit zijn gegaan.

Dochterlief is vorige week thee komen drinken met haar vriend en dat was gezellig.

Ik kreeg wel het idee dat ze het bij zijn moeder niet zo naar haar zin heeft, maar daar kan ik op dit moment niets mee. Als ik zeg, kom maar weer naar huis, wat is natuurlijk heel graag zou willen, krijg ik er vriendlief weer bij en zijn we weer terug bij af, met het enige verschil dat manlief in de b&b zit.

Die spreekt zichzelf tegen. Vorige week kreeg ik een telefoontje dat hij niet wilde dat er radiostilte zou gaan ontstaan tussen ons en dat we moeten blijven praten, dus ik denk... ik stuur hem iedere ochtend even een appje moet goedemorgen en 1x per week spreken we af om samen te praten.

Gisteravond belde hij weer dat het voor hem geen een morgen een goedemorgen is en dat we niet iedere week moeten praten, maar hij was degene die over radio stilte begon.

Kreeg ik nog te horen, ik kan wel weer naar huis komen, maar dan weet ik zeker dat we over 3 maanden echt gescheiden zijn, ik wil rust inbouwen om heldere beslissingen te kunnen nemen.

Hoe moet ik dit interpreteren? het een moment praat hij zus en het ander moment zo.

Ik merk wel dat hij helemaal niet goed in zijn vel zit, maar dat is al jaren zo vanwege een extreem moeilijke jeugd.

Hij heeft hier nooit over willen praten, dus kan ik hem ook niet helpen.

Hij wil ook geen hulp van en ander, want er is niets met hem aan de hand zegt hij.

 

Hey,

Ik denk dat je hem het beste tijd en ruimte kunt geven, ookal voelt dat voor jou niet helemaal goed.

Als je hem nu gaat pushen, gooit hij waarschijnlijk zn kont er tegen in. Dan gaat hij dingen zoeken om te bewijzen dat jullie idd tegen een scheiding aan zitten. Misschien als hij wat langer alleen is, dringt het tot hem door dat hij toch hulp moet zoeken om dingen te verwerken. Maar dat zal alleen werken als hij daar zelf open voor staat......

En dat het contact met je dochter nu beter gaat, geniet daar van! Ze moet het maar even volhouden bij schoon mama, tot ze naar haar eigen huisje kan. Voor jullie relatie is het in elk geval beter zo!

Kom je zelf nu ook een beetje tot rust?  Ondanks dat je natuurlijk met de hele situatie bezig bent.

Groetjes Suzan

Hey Suzan,

 

ja ik kom zelf ook wel een beetje tot rust, de ene dag beter dan de andere.

Slapen is nog een beetje een issue, dan een paar uur en dan van vermoeidheid een hele nacht.

Ik ben ook heel blij dat het contact met mijn dochter enigzins is hersteld.

En manlief... tja... die mis ik gruwelijk en ik denk hij mij ook maar hij is te trots om dat toe te geven.

Misschien over een tijd, en dan denk ik inderdaad ook als dochterlief in haar eigen huisje zit, dat we het weer een kans kunnen geven. Ik voor mezelf hoop het in ieder geval.

Ik ben zelf ook bezig om uit te vogelen waarom ik in bepaalde situaties gereageerd heb zoals ik heb gedaan en ja, dan kom ik ook wel eens op dingen uit die ik subtieler had kunnen aanpakken, maar ik denk dat het een opeenstapeling is van....

Zo als ik het zie, is het denk ik voor jullie allemaal goed om even wat afstand te van elkaar te hebben.

Tuurlijk mis je hem, zn goeie kanten dan. En als je iemand erg mist, vergeet je soms zijn minder prettige eigenschappen. Geef het tijd, ik hoop ook voor je dat jullie er uit komen,maar wees wel eerlijk tegen jezelf en laat hem geen voorwaarden stellen waaronder hij thuis wil komen. Het moet echt van beide kanten goed voelen.

Soms ben je even afstand nodig om weer dichterbij elkaar te komen,hopelijk ziet hij dat ook......

Heel goed dat je ook zelf je eigen gedrag onder de loep neemt, maar leg het niet te veel bij jezelf neer he!

En als je echt moeite met slapen hebt, kan je je huisarts vragen of die daar een hulp middeltje bij heeft, dat werkt echt, kan ik je vertellen.

Groetjes Suzan