Haat gevoelens naar moeder, hoe van deze frustratie af te komen?

  • #1

    Beste,
    ik ben sinds mijn jeugd in conflict met gevoelens voor mijn moeder. Ik weet dat ik om haar geef en ook wel ergens van haar houdt. Alleen komen er sinds mijn puberteit veel gevoelens van haat voor haar naar boven. Ik heb zelfs twee keer het gevoel gehad dat ik haar een klap wilde geven, iets waar ik zelf ook erg van ben geschrokken. Ik ben van mijzelf een rustig en liefdevol persoon, daarom is dit erg ongewoon voor mij.

    Het probleem is dat zij doorgaans haar leven nooit goed voor zichzelf heeft gezorgd, alleen maar gefocust is op anderen en zichzelf wegcijfert, ook nooit echt een sterke persoonlijkheid had. Ze heeft mij vanaf mijn geboorte altijd dichtbij mij gehouden en veel in bescherming genomen, maar sinds mijn puberteit is alle aandacht naar mijn broertje gegaan en stortte zichzelf volledig op hem en zijn sport. Ik kwam dagelijks van school thuis en moest dan maar een opwarmmaaltijd eten, omdat zij weg was met mijn broertje en mijn vader werken was. Er werd emotioneel niet veel aandacht aan mij besteed, er werd mij slechts op materialistisch vlak gegeven wat ik "nodig" had.
    Toen mijn broertje een eigen wil kreeg en zijn eigen gang ging, begon ze zich weer wat meer op mij te focussen en begon mij zelfs na te doen.

    Rond mijn 18e ging ik vaker de stad in, op ten duur ging zij dat ook na de scheiding tussen mijn ouders. Ze kwam op ten duur elke paar maanden met een andere man thuis en begon steeds meer te drinken. Als ik een bepaalde hobby had, had zij dat ineens ook. Als ik m'n haar donkerder verfde, deed zij dat een week later ook. Het voelde best benauwend voor mij. Ik merkte op dat ze zich uiteindelijk ook heel erg stortte op haar partners. Dat ze bijvoorbeeld foto's van kinderen van haar partner op dat moment als achtergrond op de desktop van onze computer zette, terwijl ze die man dan misschien maar net een maandje kende. Dat was een van de momenten dat ik echt het gevoel had dat ik haar een klap wilde verkopen.

    Uiteindelijk ben ik op mijzelf gegaan en ik voelde mij een stuk rustiger en op mijn gemak. Alsof ik nu meer de vrijheid had om mijzelf te zijn, zonder mijzelf continu te moeten delen. In die tussentijd heeft zij veel verschillende agressieve, manipulatieve en respectloze relaties gezeten en tot op heden nog steeds, maar blijft zich afhankelijk opstellen naar haar huidige partner en zet nooit de stap door om zelfstandig te gaan leven. Ik heb vaak geprobeerd met haar te praten om haar te laten inzien dat het anders kan, maar ze wilt niet luisteren en wilt ook geen hulp zoeken.

    Echter merk ik nu ik volwassen ben, dat mij bepaalde gewoonten zijn aangeleerd die erg in verband staan met het gedrag van mijn moeder. Met als voorbeeld mezelf wegcijferen, verkeerde partner keuzes (agressie/verslaafden) en heb het daardoor de afgelopen jaren erg moeilijk gehad. Ik ben hierdoor twee keer in een korte tijd dakloos geraakt, waardoor ik weer terug viel op mijn moeder. Gelukkig ben ik er nu weer bovenop gekrabbeld en heb ik weer een woning voor mijzelf, maar ik merk als ik teveel in contact ben met haar, dat het mijn energie weer opslurpt en ik nergens meer enthousiast over ben. Het lijkt soms alsof ze me meer als concurrentie ziet. Ze zegt bijvoorbeeld dingen tegen anderen zoals, dat ze er beter dan mij uit wilt zien. Ze lijkt het fijn te vinden om veel voor me te kunnen doen in de vorm van materialisme, het lijkt erop alsof ze geniet van het idee dat ik dan weer afhankelijk ben van haar. Maar emotioneel is ze er nooit voor me, omdat ze te veel in de knoei zit met zichzelf. Ze praat er dan meestal snel overheen of moet ineens snel weer weg, omdat ze boodschappen moet doen. Als ze op bezoek komt is het ook nooit als "visite", maar loopt ze als een chaoot m'n huis door te ijsberen, wilt ze even een klusje voor me doen en vervolgens gaat ze weer weg.

    Ik moet zeggen dat ik er moe van ben en dat deze relatie geen toevoeging voor mij heeft. Er blijft slechts een gevoel van onrust en frustratie achter. Er is geen manier om te communiceren, omdat ze elk serieus gesprek ontloopt. Is er een manier om met dit gedrag om te gaan of mij hiervoor af te sluiten? Is het goed om toch wat meer afstand te creëren, zoals toen ik net op mijzelf ging?

    Alvast hartelijk dank

    Reageer
    #2

    Hoop dat ik een reactie krijg.

    Reageer
Reageer op: Haat gevoelens naar moeder, hoe van deze frustratie af te komen?


<a href="" title="" rel="" target=""> <blockquote cite=""> <code> <pre class=""> <em> <strong> <del datetime="" cite=""> <ins datetime="" cite=""> <ul> <ol start=""> <li> <img src="" border="" alt="" height="" width="">

Upload bijlagen

Maximaal toegestane bestandsgrootte is 1 MB



Voeg nog een bestand toe

Blijf op de hoogte met onze wekelijkse nieuwsbrief