Hallo, ik zit met een probleem.
Ik ben 20 jaar.

Ik heb het gevoel dat er geen doel is in mijn leven.
Ik heb werk en studie en van bijde heb ik de motivatie niet om af te ronden.
Vaak verzuim ik werk omdat ik er simpelweg geen zin in heb.
School ga ik alleen omdat er geen andere mogelijkheid is.
Zonder school zou ik geen studie financiering krijgen en dus geen inkomsten om mijn zorgtoeslag etc te betalen.

Ik heb altijd het gevoel dat niemand mij begrijpt.
Mijn vader beleefd de wereld compleet tegenovergesteld als ik doe.

Wanneer iemand mij wat verteld, moet ik altijd een bewijs hebben zodat ik weet dat hij/zij gelijk heeft.
Ik vertrouw simpel weg niemand, me ouders niet, me broertjes niet en me vrienden niet.
Ik weet niet waar dit vandaan komt.

Het liefst vermijd ik sociaal contact.
Ik heb geen vrienden.
Omdat ik ze niet wil en of omdat ik ze afstoot door mijn gedrag.
Ik zit de heledag in mijn kamer te gamen uit pure verveling.

Ik heb ook geen doel in de verdere toekomst.
Ik weet niet wat ik wil met mijn leven.
Ik leef met de dag.
En doe ook dingen met de dag.
Soms doe ik dingen waardoor ik me op dat moment beter door voel.
vaak zijn het dingen waarvan ik weet dat ik later problemen ga krijgen.
maar voor mij is dit dan in de toekomst, en dat zie ik dan wel weer.

Ik ben naar een persoon geweest in het ziekenhuis voor mijn adhd.
Zij zou mij zogenaamd helpen met mijn leven.
Ze begon mij dingen uit teleggen over ADHD wat ik al wist.
Zij hielp mij niet om een doel te vinden van mijn leven.
Ik moet ergens voor leven, en op dit moment doe ik dat niet.
Ik ben imprinciepe nutteloos.

Soms denk ik eraan om het gewoon allemaal te beeindigen.
Deze gedachte wordt vaker wel gelijk afgekaatst omdat ik te bang ben voor de dood.
Omdat ik niet weet waar dit me brengt en of het nut heeft.
Hierdoor zal ik dit ook nooit doen.
maar soms zijn die gedachtes toch in mijn hoofd.

Alles wordt steeds erger.
Ik laat alles en iedereen liggen, of het nu familie is of vrienden.

Eigenlijk sluit ik mezelf af van de wereld en de maatschappij.
Vooral omdat ik boos ben.
Boos op alles en iedereen.
Een woede die een beetje misplaatst is aangezien ik niet echt iets te klagen heb.
En toch ben ik ontzettend boos.
Zo boos dat ik elke vorm van maatschappelijke betrokkenheid kwijt ben geraakt.
Ik gedraag me om mezelf te beschermen, maar het liefste zou ik vandaag nog met een auto een winkelpui kapot rijden.
Ik doe het niet, want daar schiet ik toch niets mee op.

Edit: ik betaal geen zorgtoeslag ik betaal gewoon mijn zorg.

Sorry voor het onproffesionele taal gebruik, ik heb hier erg moeite mee.
en wou het er zo gauw mogelijk uit hebben!

EDIT2L:
Ik heb het gevoel alsof ik mijn hele leven heb verknald aan niet mezelf zijn.

Zo dat is nog al een verhaal. Ik vind het heel erg vervelend voor je dat je zo voelt.

Er is me iets niet helemaal duidelijk over de zorg. Heb je nu wel of niet een zorgverzekering?

[quote]Ik ben naar een persoon geweest in het ziekenhuis voor mijn adhd.
Zij zou mij zogenaamd helpen met mijn leven.
Ze begon mij dingen uit teleggen over ADHD wat ik al wist.
Zij hielp mij niet om een doel te vinden van mijn leven.
Ik moet ergens voor leven, en op dit moment doe ik dat niet.[/quote]Het is natuurlijk de bedoeling dat je dat doel zelf vindt.(met hulp) Je kunt niet verwachten dat iemand anders een doel voor jou bepaald.

Heb je geen medicatie voor de ADHD?

Ik heb medicatie gebruikt lange tijd.
Ritalin enzo, maar dit werkte niet super.
Ik was nog steeds ongeintresseerd in verschillende dingen.

Ik ben verzekerd, sorry voor mijn error in het oudere bericht.

Het lijkt er op, dat je buiten de ADHD ook nog een ander probleem hebt. Sommige dingen die je verteld passen heel goed bij de ADHD, maar andere dingen dan ook weer niet. Gebruik je op dit moment ook drugs?

Neej, ik drink niet eens alcohol.
Ik rook alleen wat sigaretten af en toe door stress.

Ik weet echt niet wat ik met mezelf aan moet.
Alles gaat verkeerd.
En dat is allemaal mijn eigen fout, de fouten die ik maak, maak ik 1000 x achter elkaar.

Niet te hard voor jezelf zijn jongen.

Je hebt ADHD en dat levert natuurlijk al problemen op waar je niet zo veel aan kunt doen. In de zin van eigen schuld.
Daarnaast lijkt het erop dat je een depressie hebt.
Ik zou je toch willen aanraden om naar de huisarts te gaan en je klachten en gedachten met de huisarts te bespreken. Naast eventuele medicatie kan de huisarts je doorverwijzen voor specialistische hulp. Maar dan anders dan iemand in het ziekenhuis.

Denk dat dit het wordt.
Ik ga snel contact zoeken met mijn huisarts en tog nog een keer proberen om hulp te vinden.

Want zo wil ik niet verder

[color=#bb0000]Hartstikke bedankt voor uw hulp[/color]

Graag gedaan.

Laat even wat weten als je bij je huisarts bent geweest.

En nogmaals: oordeel niet te hard over jezelf. Er zijn redenen waarom je zo reageert en je zo voelt.

zal ik doen.
Volgende week een afspraak

Hoe is het nu met je?

Beste anoniem

Ik heb zelf autisme wat ik denk is dat je meer moet laten confronteren met nieuwe sociale contacten door bv. een hobby te zoeken, of te gaan fuiven,... Ik weet het ik heb het er ook moeilijk mee naast de druk van de maatschappij om te gaan werken of naar school te gaan. Moet je dan in je vrije tijd iets doen dat je niet graag doet (sociale contacten maken). Dan zal je eerder uit verveling een film of gamen door de angst voor sociale contacten. John zegt dan dat je naar een arts of medicatie daarvoor moet nemen. Ik persoonlijk denk dat dit niet de oplossing is. Medicatie (relatine is om beter te kunnen concentreren of antidepressiva is medicatie voor eventjes je positief te voelen, maar is geen oplossing voor je probleem). Een psyhiater of arts zal zeggen praat eens over jezelf, maar zal je ook niet helpen.