Hallo,

Ik ben 22 jaar en ervaar vanaf kleins af aan verschillende klachten. Zo heb ik als 5-jarige in het ziekenhuis gelegen vanwege buikpijn door uitdrogingsverschijnselen. Ik had geen diarree en moest niet braken, het is mij onduidelijk waarom ik uitdrogingsverschijnselen had en aan mijn moeder kan ik het helaas niet vragen.

Ik had als kind vaker buikklachten, zo durfde ik op een gegeven moment niet meer naar school, omdat ik last had van winderigheid. Ik zie zelf een grote samenhang ervan met stress, al heb ik zelf het idee dat voornamelijk komt door mijn voedingspatroon; mijn moeder gaf er niet zoveel om, ik mocht zoveel snoepen als ik wilde en at bijna niets anders dan friet en schnitzel. Zij dacht ook dat mijn klachten met stress te maken hadden, we gingen daarvoor dan ook naar een kinderpsycholoog. Verder is er geen onderzoek gedaan.

Mijn puberteit/menstruatie begon vroeg (10 jaar) en ik kreeg ook steeds meer haargroei. Ik heb altijd veel haren gehad, maar toen ik 17 was is er door een dermatoloog vastgesteld dat het overbeharing was. Ik weet niet meer of ik daarvoor ook heb moeten bloedprikken om nierwaarden te controleren, ik denk haast van wel. Ik heb toen de Diane-pil gekregen.

Toen ik 13 was kreeg ik na een warm bad te hebben genomen een benauwdheidsaanval. Ik ben nooit naar de dokter geweest daarvoor.

Rond mijn 13/14e ben ik ook begonnen met blowen. Dit is mij bijna nooit goed gevallen, in combinatie met alcohol kreeg ik altijd last van draaiduizeligheid, overgeven en kon ik niet meer opstaan. De combinatie wiet + amfetamine zorgde bij mij voor oorsuizen en trillingen over heel mijn lichaam.

Na een jaar ben ik vrijwel gestopt met blowen, telkens als ik het wel deed, kon ik niet meer recht blijven staan. Ik gebruikte echter wel af en toe amfetamine. Een keer heb ik het volgende meegemaakt: Ik stond op uit bed om naar de wasbak te lopen. Ik kreeg ineens tintelingen vanuit mijn hoofd die mijn rug naar onder liepen. Mijn lichaam verkrampte helemaal en viel voorover tegen de muur. vervolgens kreeg ik stuiptrekkingen over mijn hele lichaam en verloor ik geleidelijk aan het bewustzijn. Dit heeft in totaal waarschijnlijk 1 minuut geduurd. Een 'vriendje' van mij toentertijd was erbij en schrok. Ik heb dit uit schaamte niet aan mijn verzorgers verteld.

Ik bleef daarna last houden van trillingen, echter leek dit versterkt te worden door stresssituaties. Ik ben daarom in het internaat waar ik woonde doorverwezen naar een psycholoog, die zei dat dit tremoren waren die door zenuwachtigheid/nervositeit ontstonden. Lichamelijke oorzaken werden niet uitgesloten en ik heb dipiperon ertegen gekregen (wat niet hielp).

Een aantal maanden daarna kreeg ik pijn in mijn heupen. De huisarts zei dat het 'groeipijnen' waren en ik kreeg ibuprofen. Na een aantal weken was het over.

Rond mijn 15e/16e kreeg ik ook vermoeidheidsklachten en voelde ik mij depressief. Ik ben toen geloof ik op Pfeiffer (weet ik niet zeker) getest, maar daar kwam niets uit. Vanwege schaamte door die tremoren durfde ik niet meer naar school. Omdat ik niet meer naar school ging werd ik naar een besloten internaat gestuurd. Hier kreeg ik nog meer angst dat mensen mijn trillingen konden zien. Ik paste mijn houding telkens aan zodat de trillingen niet zichtbaar waren; ik praatte bijna niet meer, zodat niemand mijn trillerige stem kon horen en vermeed het om op plekken te staan waar ik niet ergens tegenaan kon leunen, omdat ik door trillende benen niet meer stabiel kon blijven staan.

Op mijn 18e kreeg ik last van gevoelloze armen. Ik ben toen naar de huisarts gegaan en die zei dat het hyperventilatie was, zonder ook maar uit te leggen wat er tegen gedaan kon worden. Er vond ook geen verder onderzoek plaats. Een tijdje daarna kreeg ik ook gevoelloosheidsklachten in bekken/heupen en benen. Een keer zakte ik door mijn been (de jaren erna nog 2x). Ook werd ik 's nachts weleens 'bevend' wakker.

Vanwege het gevoel niet meer recht te kunnen blijven staan door trillingen ben ik maar weer eens terug naar de huisarts gegaan. Ik heb echter niet durven vertellen dat ik ook last had van trillingen. Hij heeft me doorverwezen naar een fysio voor bppd en naar de KNO-arts.

In 2009 zijn verschillende evenwichtsonderzoeken door de KNO uitgevoerd. Ook ben ik naar een neuroloog doorgestuurd. Die keek hoe ik liep, testte voet- en oogreflexen. Er werd een CT-scan gemaakt (zonder contrastvloeistof trouwens, terwijl in de doorverwijsbrief stond dat dit wel ging gebeuren. Maar goed, het zal waarschijnlijk niets uit maken). En mijn bloed werd onderzocht op een aantal dingen. Ik weet niet meer precies op wat; ik geloof vitamine B12, schildklierfunctie en Pfeiffer. De uitslagen waren prima. Ik heb daarna nog een VEMP-onderzoek gehad, daaruit bleek dat er aan de rechterkant afwijkingen waren gevonden. Ze wilden een nieuwe CT-scan maken om te kijken of er misschien een gaatje in het kraakbeen bij het middenoor (?) zat. Dit werd echter toch niet meer gedaan, aangezien er weinig fout kan gaan tijdens het maken van een CT-scan. Er was dus geen oorzaak gevonden. Ik kreeg daarna betahistine tegen duizeligheid.

Ditzelfde jaar heb ik (na een jaar lang onveilige sex te hebben gehad met mijn toenmalige vriend, wat zich resulteerde in bijna wekelijks de Morning-afterpil slikken waarna ik telkens bloedingen kreeg) een koperspiraaltje laten plaatsen. Een paar dagen nadat ik het spiraaltje had laten plaatsen heb ik voor het eerst (en het laatst!) heroine gebruikt. Dit viel niet zo goed. Ik kreeg overal pijn, kon niet meer goed ademhalen, mijn hart klopte langzaam en ik gaf schuim over. Weken daarna had ik af en aan koorts en bleef ik maar menstrueren. Ik heb toen het spiraaltje eruit laten halen. Ik bleef de maanden erna benauwdheidsklachten houden en moest veel hoesten. Daarna is dit weer overgegaan. Sindsdien zijn er op 2 van mijn nagels donkere, verticale strepen ontstaan. De dermatoloog zei dat dit moedervlekken waren. Eerst wilde hij deze onderzoeken, waarop een andere arts mij naar mijn afkomst vroeg. Ik ben half Indisch. Deze dokter zei daarop dat het niet nodig was om de strepen verder te onderzoeken, mensen van mijn afkomst hebben dit vaker. Ik heb er dan ook niet voor gekozen om dit te laten doen.

Ik ging terug naar de KNO, de betahistine hielp niet. Kreeg er bijwerkingen van (buikpijn, verminderde eetlust, pijn/druk gevoel achter ogen). Ik stopte ermee, maar klachten werden erger. Ik werd depressief, begon derealisatie/depersonalisatie-verschijnselen te krijgen. Telkens als ik een besef van een dr/dp moment kreeg, voelde ik een lichamelijke sensatie vanuit mijn middenrif omhoog komen. Dan kreeg ik het gevoel alsof ik weg zou geraken en benauwdheid/pijn op de borst + overal tintelingen. Ik voelde me nog wankeler op mijn benen: had het gevoel dat ik telkens na 3 stappen naar een andere kant werd geduwd, van links naar rechts. Dit heeft vanaf half 2010 tot half 2012 geduurd en is in die tijd geleidelijk minder geworden. Al heb ik er af en toe nog wel last van.

Dit jaar ben ik vanwege krampen in mijn buik naar de huisarts geweest. Ik heb wel vaker buikpijn gehad, maar deze verdween meestal snel weer. Ik had de pil doorgeslikt en dacht dat het daardoor kwam. Ze voelde op mijn buik dat mijn darmen opgezet waren. Daarna vroeg ze naar mijn ontlastingspatroon. Het verschilde, wel had ik vaak diarree of obstipatie. Ze zei dat het misschien door een voedselallergie kon komen, ik moest kijken of er voedsel was wat ik niet kon verdragen. Ik heb er daarna op gelet, maar er blijkt niet iets te zijn wat ik niet kan verdragen. Wel moet ik vaak na het eten van muesli en het drinken van Optimel al na korte tijd na de wc. De ontlasting is dan niet vast. Dit komt echter niet elke keer voor.. Ik denk zelf dat het ermee had te maken dat ik het zo lang mogelijk probeerde uit te stellen om naar de wc te moeten.

Ben dit jaar ook naar de huisarts geweest omdat ik vaak moest plassen. De bloedsuiker werd gemeten en het was nuchter 5.6, gemeten met een glucosemeter. Dit was prima. Heb op internet gekeken dat het vanaf 5.6 een 'gestoorde glucosewaarde' is, maar goed, hij is niet echt te hoog, geen diabetes dus! Ik kreeg bekkenbodemfysio. Dat hielp.

Ik had ook last van mijn zicht. Sinds de betahistine zijn mijn ogen achteruit gegaan (was niet veel, heb het anoniem laten testen bij een opticien). Soms zie ik een wit 'lichtpuntje' in mijn linkeroog verschijnen. Ook zie ik objecten groter en kleiner worden en heb ik soms nog steeds een drukkend/stekend gevoel in mijn ogen (Ik heb trouwens ook al langer dan 5 jaar een bultje op mijn ooglid, is een verstopte talgklier + er is ook een bultje op mijn andere oog onstaan, maar deze zit op de bovenkant van mijn oog).

In augustus kreeg ik na het zwemmen weer een aantal klachten: tintelingen in mijn onderarmen/handen die uitgelokt werden door aanraking en bepaalde houdingen (armen boven het hoofd houden, ellenbogen naar de zij gebogen) + pijn bij teveel activiteit. Ook heb ik al vanaf ik mij kan herinneren weinig kracht in mijn armen, kon mij bijvoorbeeld als kind niet optrekken aan de touwen. In oktober ben ik daarvoor naar de huisarts geweest. Ze zei dat het door beknelde zenuwen bij mijn sleutelbeen/nek/schouder kwam. Mijn rechter sleutelbeen steekt naar voren uit en een spier boven mijn schouder is verdikt. Ook zijn mijn klieren in mijn hals opgezet (al vanaf eind 2011, aan het begin was er ook een knobbeltje zichtbaar, maar deze is na een tijdje weggetrokken). Er kon helaas niets aan gedaan worden en ik moest maar afwachten tot volgend jaar, zodat ik mij aanvullend kon verzekeren om naar een chiropractor te kunnen gaan.

Gister ben ik weer naar de huisarts geweest om dit verhaal in grote lijnen aan haar te vertellen. Ik vroeg aan haar of ik misschien getest kon worden op epilepsie (in verband met die 'aanval' toen, bevingen, trillingen, dr/dp-verschijnselen + macropsie; deze klachten kunnen allemaal op epilepsie wijzen), maar ze wilde me niet doorsturen, omdat ik deze klachten nu niet heb. Zij zei dat ik het hyperventilatiesyndroom heb.

Ik voelde mij niet serieus genomen. Hoe kon ik zo stom zijn om mijn klachten niet direct te vertellen. Er werd al eens een keer eerder gezegd dat het aan hyperventilatie lag, toen werd er geen verder onderzoek gedaan en nu.. alweer niet! Ik kan mij zeer zeker voorstellen dat al mijn klachten door stress veroorzaakt zijn of op zijn minst stress-gerelateerd zijn, ik ging immers ook niet voor alle klachten direct naar de dokter, maar er wordt al vanaf begin gezegd dat mijn klachten psychisch zijn terwijl er verder niet is onderzocht. Dit is toch niet de normale gang van zaken? De dokter voelt dat mijn darmen opgezet zijn, dat mijn sleutelbeen uitsteekt en dat een spier in mijn nek/schouder verdikt is (plus opgezette klieren). Heeft dit niet misschien een samenhang? Waarom wordt dit niet onderzocht?

+ dat er nog een aantal andere opvallende lichamelijke zaken zijn: een paar kleine moedervlekjes op ongepigmenteerde huid van mijn handen/voeten, pigmentvlekjes op lip, tandvlees boven ellenbogen en een donkere streep vanaf navel naar schaamstreek. Vaak jeuk over het gehele lichaam (door scheren), bult met vergroeid haar die er 5 jaar zat, plus ingegroeide haren bij lies. schimmelplekjes op huid en tussen tenen en kale plekjes aan zijkanten hoofd. Na nieuwe anticonceptiepil gebruik pijn in benen en borsten + géén libido meer, snel vermoeid en benauwd bij activiteit.

Ik vind het vreemd dat er geen testen worden gedaan. zoals: longfunctietest, bloedonderzoek (i.v.m. buikklachten, opgezette klieren, vermoeidheid en depressieve klachten). En zo kan ik nog wel meer benoemen. Ik begrijp dat de dokter een afwachtende houding heeft, maar ik heb deze klachten al jaren, ik heb ze alleen pas een paar weken geleden allemaal (globaal) verteld. Ik ben ook bekend met angst & stress, maar waarom worden niet eerst lichamelijke oorzaken uitgesloten?

Wat moet ik doen?

Ik zou me laten doorverwijzen naar een psycholoog, misschien Munchhausen?

ik begrijp dat je je niet serieus genomen voelt, ik zou het zeker nog een keer proberen om naar de huisarts te gaan want misschien dat ze het lastig vinden om hierbij een diagnose te stellen, het gevolg hiervan is dat mensen weggestuurd worden zonder diagnose of dat ze zich niet serieus genomen voelen. ditzelfde maak ik ook mee, en hebben anderen in mijn omgeving ook meegemaakt en hun advies is dan vaak net zo lang bij de huisarts langsgaan tot je een serieuze diagnose hebt.

Tip:

Geef dan ook bij de huisarts aan dat je je niet serieus genomen voelt !

Dokters heb je niets aan. Ik heb zelf 17 jaar geen sex kunnen hebben. Dokters stonden voor een raadsel. Heb alles geprobeerd en er zijn 10 tallen testen gedaan. Heel Nederland afgelopene n bij alle specialisten geweest. Ook mri. Nooit enig resultaat. Na contact met een acupuncturist en 2 spuitjes was het probleem als sneeuw voor de zon verdwenen. Dokters zijn er alleen om je ziek te houden. Aan gezonde mensen wordt geen geld verdiend. Iedere arts in deze wereld is een marionet van de farmaceutische industrie. Ga mediteren. Kijk op youtube en ga experimenteren met delta, theta, beta, aplha en het recent ontdekte gamma waves. Geloof me. Dat wordt je redding. Dit is al duizenden jaren oud en wordt nu de nieuwe weg. Alles komt in balans. Ziektes verdwijnen als sneeuw voor de zon. Er is geen beter medicijn als je eigen brein. In ieder mens zit de kracht van genezing. Je moet het alleen leren vinden. Denk niet vanuit je ego maar leer ervaren vanuit je hart. Ook perfect tegen alle vormen van stress. Kijk het volgende filmpje en open je ogen. The lie we live!
https://www.youtube.com/watch?v=ipe6CMvW0Dg Alles is liefde.