Hoi!

Ik heb sinds de geboorte van mijn zoontje (5 jaar geleden) veel last van PMS. Nu is me opgevallen dat ik letterlijk elke maand in de week/weken (soms zelfs al direct na eisprong) voorafgaand aan de menstruatie mijn relatie telkens niet zie zitten. Ik twijfel over hem, over mezelf, voel me geïrriteerd en deins terug wanneer hij me aanraakt.

En dan word ik ongesteld en denk ik in de periode daarna: Ach, waar maakte ik me nou druk over? We hebben het zo fijn samen en dan geniet ik weer ontzettend van ons samenzijn en voel ik me weer verliefd. In de PMS weken is er letterlijk niets van dat gevoel over!

Ik heb telkens tegen mezelf gezegd: Twijfel is niet goed. Dan zal er wel iets mis zijn met de relatie. Ik heb het eerder zelfs uitgemaakt met hem, al zijn we nu een jaar later weer bij elkaar gekomen omdat onze bijzondere band heel sterk is. We zijn opnieuw verliefd, maar in dezelfde week van mijn cyclus slaat het bekende gevoel en de twijfel weer toe. Heeft het al die tijd aan mij gelegen? Aan mijn hormonen?

Als onze relatie niet goed is, zou ik toch ook niet twee weken van de cyclus helemaal happy zijn met hem?

Iemand hier ervaring mee? Of een idee hoe ik hier mee om kan gaan. Ik heb overigens wel wisselende verhalen gehoord over het gebruik van de pil, maar voor mij staat wel vast dat ik daar nooit meer aan wil. Dus los van de pil, iemand een suggestie?

PMS/hormonen kunnen heel wat problemen veroorzaken. Ik zou je toch willen aanraden om dit met je huisarts te bespreken.

Bij pms speelt allereerst je voedingspatroon een rol. Beste is om te zorgen voor complexe koolhydraten, eiwitten, vetten en vezels bij elk eetmoment, zodat je bloedsuikerspiegel stabiel blijft. Dit is ook beter voor de aanmaak van allerlei hormonen en neurotransmitters.

Daarnaast kunnen diverse vitaminen, mineralen, vetzuren en aminozuren je hele gezondheid helpen ondersteunen. denk aan stoffen als magnesium, zink, vitamine B, D en E, gammalinoleenzuur (teunisbloemolie) en omega 3.

Ook kan oestrogeendominantie een rol spelen. Dan is het oestrogeen relatief te hoog ten opzichte van het progesteron. Vroeger pilgebruik kan het hebben versterkt. Gebruik van hormonale anticonceptie - als je die hebt gebruikt - zorgt ook voor tekorten aan diverse vitaminen en mineralen.

Verder is het wel zo dat emotionele dingen extra  naar boven kunnen komen in de periode voor je menstruatie. Daar ook naar luisteren. Punt één kan zijn dat je teveel met jezelf zit, dat een relatie lastiger is. Kan ook zijn dat er iets niet goed zit in je relatie.  Niet teveel kijken naar houden van en een band hebben met elkaar.  Kan zijn dat je toch niet bij elkaar past. Als je een relatie bent aangegaan tijdens pilgebruik kies je anders omdat je dan jezelf niet bent.

Dank je wel voor de reactie(s),

Voeding kan het bij mij niet zijn. Ben veel met voeding bezig en de dingen die je noemt zitten standaard al in mijn dieet, en eet bijv. ook geen fabriekssuikers. Eerder pilgebruik zou wel aanleiding kunnen zijn, al is dat al een kleine tien jaar geleden dat ik ben gestopt. Kan dat na zoveel jaar nog steeds niet terug in balans zijn, en zo ja, kan ik daar iets tegen doen?

Het lastige met het laatstgenoemde over de relatie is: Naar welke stem luister ik dan? Naar de stem die in de eerste twee weken verliefd is en gelukkig is met de man, of de stem die in de laatste twee weken zegt dat hij maar lekker uit mijn buurt moet blijven? (De ene die geen problemen ziet en de andere die alleen maar problemen ziet zeg maar.)

Ik heb het idee dat ik zelf niet eens meer kan zien wat nou 'echt' is en wat niet. Om nog maar te zwijgen over het zoeken naar een balans tussen de twee. Die lijkt compleet onbereikbaar! (Een balans zoeken lijkt logischerwijs de oplossing, maar lukt niet in dit geval.) Dan lijkt de enige zekerheid die ik mezelf kan geven; Eens kijken of hetzelfde gebeurt bij een andere man, dan weet ik zeker of het aan mij/mijn hormonen ligt.. Maar of ik mijn bestaande relatie daar nou voor wil opofferen... Lijkt me wat rigoureus. Ik zou graag willen weten of mijn hormonen de aanleiding zijn voor mijn twijfels, of dat de twijfels die een kleine twee weken duren terecht zijn.. Ligt het aan mij of de relatie? (Of überhaupt een relatie..)

Misschien is er iemand die hetzelfde doormaakt ook? Het idee dat het aan mij ligt maakt me een beetje 'gek.'

Allis! Ik heb precies hetzelfde...Het is zo lastig en verwarrend...:-(

 

 

Ik Heb ook echt precies hetzelfde!!!

Ik heb ook precies hetzelfde en dacht echt dat ik de enige was. Zit er nu weer middenin en twijfel over mijn relatie, terwijl ik daarna weer helemaal in love ben. Zo vermoeiend want ik weet niet welke "ik" nou juist is

Dit is zo herkenbaar!

Blijf bij je man...ik heb dit ook! Tijdens PMS is niks leuk, dus je man ook niet. En ..je zet je vaak af tegen diegene die je het meest liefheb. Wel moeilijk voor je man!!

Zoek hulp!! Tip: careforwomen.nl

Je komt er ws niet vanaf ,maar de scherpe kantjes kunnen écht verdwijnen!

Doe er aub wat mee! Blijf bij je man. Ik ken (de) het ook , dat gevoel en ik had nog nooit een pil geslikt hoor , toen ik verliefd werd op mijn man.

Heel veel sterkte (ook voor je man)

Ik heb precies hetzelfde.....jouw hele verhaal is helaas heel herkenbaar.

Elke maand vanaf anderhale week /  week voor de menstruatie begint het hier weer opnieuw.

En na de bevalling is het alleen maar nog erger geworden......:-(

De herkenbaarheid is wellicht voor jou een schrale troost.

Sterkte voor jou, maar ook voor je gezin.

Ook al zijn de laatste berichten hier van vorig jaar. Ik wil toch ook even delen dat ik écht precies hetzelfde heb en me er soms heel ongelukkig en een naar mens door voel. Het geeft me al een íets beter gevoel te lezen dat er meer vrouwen zijn die zó'n last van hun hormonen hebben. Groetjes

1. Ik zit er nu weer middenin. Heb precies hetzelfde en mijn nicht en vriendin ook. Geloof nu ik dit lees toch ook dat de pms een grote rol speelt bij de terugkerende twijfel over mijn relatie. Moet wel zeggen dat ik het niet altijd heb. Jullie?

• Ik heb hier ook een dik jaar terug veel last van gehad.  Ben toen naar care for women geweest.  Zij gaf goed advies.  Stress is vaak ook een trigger om hormonen uit balans te krijgen. Door vitaminen en veel groenten eten,veel bewegen en genoeg rust nemen ging het na een tijdje heel goed.  Nu na een hele tijd te zijn gestopt  met de vitaminen en gezond eten etc.  zijn de pms klachten weer terug.  Nu dus maar weer terug naar de gezonde manier van leven.  Vooral stress verminderen. Dat is heel belangrijk.

Wat onwijs herkenbaar en wat frustrerend om te lezen dat zo veel vrouwen hier last van hebben.
Het is mijns inziens nog erg onderbelicht bij de medici, er zou veel meer onderzoek naar gedaan moeten worden.

Laatst voor via internet bij care for woman terecht gekomen, waarvan ik hoop dat ze echt kunnen helpen.

Ik heb een kinderwens, maar begreep dat het daarna helaas erger kan worden. Heeft iemand hier ervaring mee? En tijdens de zwangerschap?

Ohh zo fijn hier herkenning te lezen! Ik heb hetzelfde! En ga in de periode van twijfel dus googelen en kwam nu hier op uit haha 😉 ik heb het zoals iemand anders ook schreef de ene maand meer dan de ander, maar het is zeker een terugkerend thema rond de week/1,5 week dat mijn menstruatie moet beginnen. Het komt volgens mij doordat we in bepaalde fases van onze cyclus op zoek zijn naar een sterke man die voor het “kroost” kan zorgen (omdat biologisch gezien ons lichaam kinderen wil maken en daar iemand voor wil kiezen die voor jou en jouw kinderen kan zorgen en hen kan beschermen, daardoor kan bijvoorbeeld jouw partner biologisch gezien voor jouw lichaam niet de juiste lijken. Als ik het een beetje goed uitleg zo.. in die fase wil je bijvoorbeeld een gespierde man die sterk oogt, en in andere fases juist de zorgzame lieve man. Als ik het een beetje goed uitleg zo... het is iig heel erg vermoeiend want het zorgt aldoor voor enorme spanning in mijn lichaam 🙁

Dit forum is al van even geleden maar wil er toch op reageren... WAT BEN IK BLIJ EN OPGELUCHT te lezen dat jullie hier ook mee kampen!!! Hoe is het mogelijk, 2 weken verliefd en na de eisprong... poef weg gevoel en down voelen. Ik let op mijn voeding, slik supplementen. Hoe gaat het nu bij jullie?