Hebben meer mensen last van de symptomen van kinkhoest? Ik vind echt dat dit zwaar onderschat word! Alsof het een “verkoudheidje” is…
Ben al 3x naar de dokter geweest… ik ben al 4/5 weken ziek. Eerst echt een zwarte verkoudheid met continu hoesten en enkele dagen koorts. Maar nu heb ik ademhaling problemen en heb ik het gevoel dat ik stik als ik hoest, ook moet ik kokhalzen en soms overgeven…
Ik wordt hier helemaal gek van! Ik raak in paniek, morgen mag ik eindelijk bloedprikken! Als ik de symptomen lees kan het niet anders als kinkhoest zijn toch?

Ik heb hier een paar dagen geleden ook over gepost. (“Adem blokkeert tijdens hoesten.”) Ik heb kinkhoest en het is door de huisarts in het begin weggezet als “verkoudheidje” en “het is maar hoest.”
Uiteindelijk hebben we 112 moeten bellen, omdat ik buiten bewustzijn was geraakt door de stikaanvallen die kinkhoest veroorzaakt. Later is de diagnose kinkhoest gesteld.

De online informatie over kinkhoest is vooral gericht op babies. Volwassenen zijn gevaccineerd, en vanuit dat idee wordt gedacht dat de symptomen mild zijn bij volwassenen. In mijn ervaring is het bepaald niet mild, en mag er meer passende info over komen. Mijn huisarts is inmiddels wel gedraaid toen hij mij opnieuw zag en ik deze keer tijdens een consult wél een hoestaanval kreeg.

Zoals jij je klachten beschrijft klinkt het als kinkhoest. De gierende inademing, de stikaanvallen en het overgeven zijn vrij typisch en zijn bepaald niet te vergelijken met hoest die je hebt wanneer je griep, covid, of bronchitus hebt. Hoop dat je snel geholpen wordt, maar helaas duurt kinkhoest wel lang.

Mijn Verhaal;
Ook bij mij is kinkhoest vastgesteld verleden week.(vrouw 45j)
Begon met droge hoest, 2 dgn het gevoel "iets' onder de keden te hebben, werd gevolgd door een hardere en hevige hoest ( amper productief, wat helder sputum aan het eine vd hoestbui, niet de moeite), 1.5 week stem kwijt ( zonder keelpijn).Het hoesten werd zo hevig gedurende de dag en in de avond en nacht werden het echte aanvallen, die uit het niets kwamen waar ik het gevoel had geen lucht te krijgen, gierend naar lucht te happen bij een volgende hoeststoot en kokhalzend of spugend te eindigen.
Ondanks codeinetabletten schoot ik vanuit slaap wakker direct in een hoestaanval.
Doodmoe en kwam er bij assistent vd huisarts niet doorheen..ondanks aangeven symptomen en zelfs kinkhoest vermoeden aangegeven. Na opnieuw koorts, eindelijk bij HA terecht gekomen en erna is via bloedafname kinkhoest vastgesteld en melding gemaakt bij GGD.
De koorts blijft op en af. De piek is voorbij. de hoestbuien zijn nog hevig maar minder talrijk ( nu na 4 weken nog maar 5 hoestaanvallen id nacht gemiddeld ipv heel veel meer 😉
Moeheid blijft nog wel even zolang die hoestbuien er zijn. En nog steeds niet echt eetlust.
Besmettingsfase is gelukkig voorbij.
Kinkhoest bij volwassenen wordt volgens mij ontzettend onderschat en is absoluut niet te vergelijken met een zware verkoudheid!

Ook hier kinkhoest. Nog niet vastgesteld via bloedonderzoek , maar alle symptomen . Enorme hoestbuien met gierende inademing . Regelmatig tot spugen aan toe . De nachten zijn vreselijk en beangstigend. En werkelijk niks helpt .
Overdag is het inmiddels redelijk te doen . Nog hoesten en vermoeid, maar niet meer de stikkende hoestbuien . Deze komen met name in de avond en nacht opzetten . De ene dag denk je het gaat beter om vervolgens de volgende dag weer een stap terug te vallen .
Ik voel heel de dag slijm rommelen op mijn borstkas . Herkennen jullie dit ook? Dit is zo enorm vervelend. Hierdoor ga je alleen maar meer hoesten

Ook hier kinkhoest. Omdat ik COPD heb dacht de huisarts eerst aan longaanval na verkoudheid. Antibiotica, prednison en codeïne. Dinsdags voor het eerst bij HA geweest. Vrijdags weer, geen verbetering. Flumicil gekregen voor slijm. Aanvallen werden erger. Angst om te stikken is vreselijk. Zaterdag tijdens hoestaanval flauwgevallen in keuken. Vanochtend weer gebeld na een verschrikkelijke aanval. Krijg assistente. Heel verhaal over paniek hoesten en bla bla bla. Ik moest gewoon huilen omdat ik mij zo onbegrepen voelde. Mijn man heeft toen gesprek overgenomen. Maar ze bleef doorgaan. Einde van de ochtend belde ze op. HA dacht aan longembolie. Met spoed bloedprikken. Uitslagen waren gelukkig goed. Toen heeft eindelijk mijn eigen HA gebeld en gevraagd wat er precies aan de hand was. Ze dacht gelijk aan kinkhoest. Weer prednison gekregen vanwege COPD en codeïne. Het is vreselijk maar jullie ervaringen maken het iets dragelijker. Je bent in ieder geval niet alleen. Dank

Ik zit inmiddels in mijn 5e week kinkhoest en voel me werkelijk uitgeput. Sinds een maand prijs ik me gelukkig wanneer ik 4 uur achter elkaar kan slapen.
Overdag gaat het me op vermoeidheid na wel goed.
Maar mijn ribben, rug en uithoudingsvermogen worden echt uitgetest.
Ik denk echt dat het zwaar overschat word.
Ook ik herken de hoestbuien tot overgeven toe.
En in het begin kon ik zelfs mijn blaas niet beheersen toen het hoesten nog heel erg extreem was.

Wat mij enigszins verlichting brengt is 24/7 de ramen open hebben
staan. Vooral ‘s nachts.

Ik maak me wel een beetje zorgen hoe lang het nog zo intens blijft.
Snak naar nachtrust, mijn werk begint er echt onder te lijden.
Codeine tabletten brengen matig verlichting.
Het maakt het op momenten iets makkelijker om de hoestprikkel te onderdrukken. Maar ik word er enorm suf van.

Excuses, ik bedoelde uiteraard in mijn vorige post dat het ‘onderschat’ word

Inmiddels week 10 ingegaan. Eindelijk geen scherpe pijn in mijn linkerlong meer en geen verhoging en koorts meer na 5 dagen AB.( longfoto wees geen longontsteking uit..maar die aanhoudende hogere temp. en pijn was vreemd. Dus toch aan de antibiotica.) Frequentie en hevigheid vh hoesten is veel minder in vergelijking tot begin febr. Echter vnl id avond en nacht hoestbuien.
Mijn linkerribbenkast is zo ontzettend pijnlijk! Zijn het spieren
ribben of beide?geen idee. Als ik moet hoesten zet ik me al "schrap" tegen de pijn.

Het zal ergens weer beter gaan.
1 groot voordeel: Ik schiet niet vanuit slaap in "standje hoestbui totdat ik stik" maar slaap weer een tijdje redelijk en hoest als ik wakker word. Dat alleen al is een grote vooruitgang. ( Nu nog vermindering van de pijn met hoesten)

Kinkhoest bij volwassenen wordt enorm onderschat naar mijn idee. Mijn man heeft nu +/- 5 weken kinkhoest. En hij werd van het kastje naar de muur gestuurd. Huisarts die bleef volhouden “uitzieken” griepje. Ondertussen werd het hoesten erger en raakte hij bewusteloos tijdens een hoestbui ( dood eng ) weer te horen gekregen dat hij maar moest uitzieken! Was geen kinkhoest.
Na 4x bij de huisarts te zijn geweest en 2x bij de huisartsenpost in het ziekenhuis was ik het zat! Ben boos geworden op de huisarts en vond dat er te laconiek gereageerd werd! Hij raakte verdorie steeds bewusteloos bij een hoestbui! Uiteindelijk bloed afgenomen en inderdaad zoals het vermoeden was, toch kinkhoest. Hij kreeg antibiotica maar dit had natuurlijk veel eerder gemoeten. Jammer dat dit zo wordt weg gepoeierd! Hij is al weken dood moe! De hoestbuien worden langzaam minder maar zijn uitputtend! Werken kan nu ook niet omdat hij op zeer grote hoogtes werkt en met zware machines. Veel te gevaarlijk als hij weg raakt tijdens een hoestbui. De ene dag gaat het, en de volgende dag hoest hij weer meer en is hij weer uitgeput! Hij weet soms geen raad meer met zichzelf zo vermoeiend is het! De hoestbuien zijn onvoorspelbaar, kan ineens opkomen. Ik hoop echt dat hier meer onderzoek naar gedaan wordt want dit wordt zwaar onderschat bij volwassenen. Kink hoest is zeker geen verkoudheid. Sterkte voor iedereen die dit moet doormaken! Hou vol het wordt elke dag een beetje beter. Gr Saskia

Dag Saskia,

Er mag wellicht idd meer onderzoek worden gedaan want het wordt inderdaad erg onderschat. Ook heb ik het idee dat de mensen om je heen die het nog nooit hebben gehad of van dichtbij hebben meegemaakt, geen idee hebben van de impact en ernst van kinkhoest ,mede omdat er op internet veelal geschreven wordt over milde symptomen bij volwassenen. Ik hoop van harte dat hier verandering inkomt.

Bovenstaand is zo herkenbaar! het begon bij mij met een droge hoest, dus heb netjes gewerkt met een mondkapje, maar toen begonnen de nachtelijke hoestaanvallen waarbij er eigenlijk niets geproduceerd werd. Het voelde als taai slijm, maar ik dacht dat ik er in bleef. Naar de huisarts gegaan: "je hebt een longontsteking. Daar krijg je antibiotica voor. Misschien zit er wel kinkhoest onder..." Lachend zei ze: "ze noemen het ook wel de honderddagenhoest, dus bereid je maar voor". De antibiotica leek wat te gaan doen, maar het ophoesten was zo pijnlijk.... Ik bleef er zo wat in. Weer naar de huisarts gebeld om 8.00 uur in de ochtend met de vraag of ik iets kon krijgen voor die nachtelijke hoestaanvallen omdat ik zo bang was om er in te blijven...Ik kan ook niet goed hoesten door de pijn. Assistente: "Huisarts is op cursus. Ik zal met de waarnemer overleggen. Werd in de middag terug gebeld nadat ik zelf al wat Fluimicil had aangeschaft: "je mag wel een paracetamolletje nemen".
Na een week is de antibioticakuur klaar en ik doodop van twee weken onrustige nachten. Ga weer naar de huisarts. Eigenlijk was er geen tijd bij de huisarts, maar na aandringen zou de huisarts alleen even tijd hebben om naar mijn longen te luisteren. Ze heeft geluisterd naar mijn longen: "ja hoor, de antibiotica slaat aan. Je moet er echt even de tijd voor nemen. Duurt wel een paar maand. Voor de zekerheid zullen we even een foto maken van je longen. Dat is de volgende dag gedaan en ze belde me dezelfde middag terug om te vertellen dat een scan van de thorax zal volgen met een consult van de longarts omdat de foto van de thorax een gesluierd beeld geeft. "Het kan alle kanten opgaan, ik weet niet wat dit betekend", aldus de huisarts. Nu zou ik misschien iets kunnen slapen omdat de aanvallen minder frequent komen, maar nu ben ik bang voor de uitslag van de CT-thorax welke nog gedaan moet worden, gezien haar opmerking: "het kan alle kanten opgaan en je moet me bellen als je achteruit gaat!" Nu wel? Geen idee of de huisarts het gemeld heeft, maar ik voelde me totaal niet serieus genomen.

De huisarts kan ook bloed laten prikken voor kinkhoest. Ik ben nu bijna 5 weken bezig. Mu weet ik eindelijk zeker dat het kinkhoest is. Herken jouw symptomen. Maar ik heb ook COPD. Geen goede combi. 🥴. Dus al 5 weken geen goede nachten. Ik hoop dat je ct-thorx wel goed is. Ik heb ook longfoto gehad. Maar die was gelijk wel goed. Flumicil helpt niets. Althans bij mij niet. Ik ben nu na zo'n lange tijd op en lig al 1 dag gewoon op bed. Rust doet goed. Sterkte

Ik reageer even op dit forum in de hoop mede kinkhoesters te steunen. Want wat is dit een onderschatte ziekte! Daarnaast mis ik nuttige tips om de erge hoestbuien op te vangen. En die zijn oh-zo-naar! Het overgeven, hoesten, boeren en blokkeren van je strottenhoofd (laryngospasme) tegelijk zou bij menig arts een belletje moeten doen rinkelen. Maar bij mij moest ik ook eerst vier keer naar de huisarts en twee keer naar de eerste hulp. Ik voel me niet serieus genomen en als “lastige patiënt” weggezet, terwijl de artsen niet meer op de hoogte zijn van deze “vergeten ziekte”!
Daarom voor iedereen die zich herkent in de nachtelijke stikbuien en de intense pijn aan de ribben van t hoesten: je stelt je niet aan. Het is vreselijk!
Ik heb inmiddels twee weken fase 2 en wil delen wat bij mij tot nog toe wat verlichtend helpt:
- bij een hoestbui in een nat washandje ademen zodat je vochtige en warme lucht inademt. Soms lijkt dat wat te kalmeren.
- niet alleen zijn! Laat voor je zorgen. Alleen zijn is nog beangstigender.
- tijdens de nacht zet ik de wekker om ieder uur. Ik maak dan mijn longen volledig schoon. Ik vond de volgende site daarbij goed helpen: https://www.diakonessenhuis.nl/folders/fysiotherapie-longaandoeningen-krijg-overtollig-slijm-mijn-longen-adviezen-bronchiaal. Ik heb t gevoel dat de nachtelijke stikaanvallen worden veroorzaakt voor veel te lang ophopen van slijm. Sinds ik mezelf dwing ieder uur wat te drinken en de longen schoon te maken, heb ik nog maar een aanval per nacht ipv vier.
- veel drinken en medicijnen om slijm makkelijk op te hoesten.
- ik heb in het begin met corticosteroïden verneveld om mijn intense strottenhoofdspasme te verlichten. Ik ervoer dat t hielp! Ik kreeg een minder snelle “op slot gaan” van t strottenhoofd.
- kleine porties lichtverteerbaar eten en drinken, maar wel vaak. ALS je dan moet overgeven, dan is het niet zo heel en zwaar.
- eet en drink voldoende. Ik heb uiteindelijk een kaliumtekort gehad omdat het eten niet meer goed lukte. Je wordt dan intens moe en krijg nog meer verkrampingen.
- een laken spannen om je middel of een kussen drukken tegen je ribben, helpt om de pijn van de kneuzing (die je aan je ribben kunt krijgen) op te vangen. Ik heb twee gebroken ribben gehoest. Ik heb daarnaast pijnstilling gevraagd en gekregen: tramadol. Het stil de pijn en onderdrukt het hoesten wat. Ik gebruik het snachts om tussen t wekken in toch enige slaap te kunnen pakken.
- antibiotica- neem antibiotica omdat je anders nog meer mensen besmet. Voor de ziekte bij jouzelf helpt het niet meer, maar het zorgt wel dat je niet meer besmettelijk bent.
- spread the word! Breng mensen mee op de hoogte van dit forum, de vreselijke ervaringen en werk mee aan meer bekendheid! Hoe meer mensen weten van de nare aandoening, de minimale mogelijkheden aan behandeling, hoe beter men voor elkaar zorgt en wil meewerken aan inentingen!

Nog een interessante site om te lezen: https://www.ariez.nl/wp-content/uploads/2018/08/72-8-2.pdf

Beterschap voor iedereen. Hou vol! En sterkte!

Hoe herkenbaar allemaal.
Een maand geleden begonnen, het verloopt in verschillende fases.
Eerst een paar dagen grieperig, daarna beginnen hoesten, in week 2 begon het echte hoesten, nachtenlang onophoudelijke hoestbuien, een piepende ademhaling.
Vanaf Week 3 was het de hel, de stikaanvallen en extreme vermoeidheid.
Middenin je diepe slaap, wakker schrikken omdat je aan het stikken bent.
Daarna totale vermoeidheid, tranende ogen, totale uitputting.
Alsof al je energie in 1 minuut volledig terug onder 0 staat.
Ook 17 dagen stem volledig kwijt. Nu nog steeds heel vermoeiend om te spreken, alsof je je ganse lichaam nodig hebt om iets te kunnen zeggen.
Stemtoon klinkt totaal anders, is zwak en bepaalde woorden vallen totaal weg tijdens het spreken.
in week 4, zou je de moed in je de schoenen zakken.
Je hebt ook het gevoel dat dit niet onmiddellijk opgelost gaat zijn en vraagt je zelf af, of je eigenlijk nog ooit de oude gaat worden?
Ik moet een inspanning leveren om mijn ogen open de houden. Zo een erge druk op ogen en voorhoofd.
Werken gaat totaal niet, als je op internet leest dat dit (bij volwassenen ) een gewone verkoudheid is, dan kan ook ik beamen dat dit totaal onjuist is. Kinkhoest is lange tijd weg geweest, vermoedelijk hebben de artsen nog niet de ervaring wat het precies inhoudt.
Kinkhoest is slopend, uitputtend…..
Ondertussen in week 6 nu, al beter, minder hoestaanvallen maar nog steeds niet de persoon die ik ooit was…
Veel sterkte iedereen !

Hebben jullie ook zon moeite met eten en drinken tijdens de kinkhoest?
Ik voelde me in week drie zo intens slap/ uitgeput, dat ik maar weer naar de dokter ben gegaan. Ik zou dit nooit langer kunnen vol blijven houden. Eten lukte niet, totaal ontbreken van eetlust en door de intense vermoeidheid ontbrak me de puf om iets fatsoenlijks voor mezelf te maken, voor twee weken lang. Ondervoeding is een complicatie bij kinkhoest. Gevolg was dus dat ik een kaliumdeficientie had. Dat had als symptoom vermoeidheid en gebrek aan eetlust. MAW een versterkend effect op de oorzaak.
Dus mocht je je intens vermoeid voelen en een ondermaatse eetlust hebben, check dan zeker ook even je kalium in het bloed!
Ik ben inmiddels in een wip weer opgelapt en kan de kinkhoest mentaal en fysiek weer beter de baas dankzij wat extra kalium.

Sterkte allemaal!