Ik voel me eigenlijk al een drietal jaar niet goed. Het begon met extreme misselijkheid, kort nadien voelde ik een erg grote lymfeklier onder mijn kaak (die er nog steeds zit trouwens), vermoeidheid, pijn in de benen en een sterk verminderde eetlust (nooit honger).

Ik ben al die tijd al bang dat het lymfeklierkanker is. In die drie jaar tijd heeft mijn dokter ieder jaar bloed afgenomen en daarin waren mijn waarden (kijkende naar de lymfocyten) wel oké. In 2019 waren ze sterk verhoogd (boven de referentiewaarden), in 2020 gingen ze wat omlaag (binnen de referentiewaarden), in 2021 gingen ze sterk omlaag (nog steeds binnen de referentiewaarden, maar ik was toen twee weken ziek geweest door een zware sinusontsteking) en in 2022 gingen ze opnieuw omhoog (ook nog binnen de referentiewaarden, naar de hoge kant wel). Je zou dus zeggen; zolang je lymfocyten waarden in orde zijn is er geen reden tot paniek, toch zeker niet na drie jaar. Als er iets geweest zou zijn had je het al wel gezien.

Maar toen ik verder op het formulier keek zag ik mijn leverwaarden. In de eerste instantie dacht ik dat deze wel in orde waren, tot ik ze ging vergelijken met de voorgaande jaren. Ieder jaar verhoogden ze een beetje. Dat kan toch niet normaal zijn? Ook een vriendin van me nam haar waarden erbij en deze waren serieus lager. Ik ben wat gaan opzoeken op het internet en las dat verhoogde waarden een gevolg kunnen zijn van; alchohol gebruik, obesitas, medicijngebruik of een tumor op de lever. Je raadt het al, ik ben in paniek.

Ik drink quasi nooit alcohol, heb ondergewicht (BMI van 15) en gebruik weinig medicatie. Dan blijft er nog één optie over, een tumor (?). Als kers op de taart wist ik ook dat lymfeklierkanker kan uitzaaien naar je longen, beenmerg en uiteraard de lever. En die grote klier in mijn hals zit er na drie jaar nog steeds. Ik vind het maar eng.

Wat denken jullie? Laat ik me best nog eens onderzoeken? Of maak ik mezelf alleen maar bang?

Met een BMI van 15 denk ik dat je heel erg ziek bent

Ziek ben ik niet. Ik ben herstellende van een eetstoornis, en aankomen heeft erg veel tijd nodig. Ben altijd al (ook voor de eetstoornis) van nature dun geweest, mijn BMI was steeds 17.

17 is ook ondergewicht. Ik ben altijd al erg mager geweest met bmi 18-19.

Het lijkt mij dat je nu niets kunt zeggen over andere aandoeningen. Je lichaam heeft het vreselijk zwaar (gehad), en wrs lang ongezond op zichzelf geteerd.

Succes met je herstel!