beste mensen mijn moeder is nog maar pas overleden op 30 juli 2009... ze was 1 jaar en 3 maanden ziek en had lever kanker uitgezaaid en op der botten. de dokters hadden voorspelt dat ze 2009 niet zou hallen,toen ze een jaarterug horden dat haar kanker terug was gekeerd na dat het 4jaar geleden in der borts zat ,waar van ze toen genezen was verklaart... zeheeft natuurlijk ghemo s gehad ..die in eerste plaats goed aan waren geslagen...mijn moeder was een gelovige vrouw ,die zeer sterk geloof had dat god haar zou genezen{misschien is dat een overlevens metoden} want niemand die zo ziek is wil weg genomen worden bij zijn/haar geliefdens... mijn moeder was een krachtige vrouw die zeer wijs was en je kon veel van haar leren..ze stond altijd klaar om anderen te helpen en was dan ok een luisternd oor voor haar omgeving..nu mijn moeder der nietmeer is mis ik haar natuurlijk verschikkelijk wij geloven wel in god en dus ok in een hemel en dat we door jezus de zoonvan god die wonig heeft gemaaktin onze levens we niet echt dood gaan maar verder leven in de veilige thuis plek de hemel..

maar wat mijn vraag is is het volgende..ik heb het heel zwaar voel me neergeslagen,verdooft,de pijn is zo groot dat ik het eigelijk maar al te vaak weg druk,soms praat ik der over...maar dat kost veelmoeiten ik heb het altijd benouwdals ik der over praat er ontstaan dan heftige emoties in mijn binneste ,de plaas in me buik ik heb ok last van astma dus het kan daar ok aan liggen...soms heb ik het zo moeilijk en ben ik zo in paniek omdat ik niet bij me gevoel kan dat ik denk dat ik gek word..ik heb dan een eng gevoel dat ik niet meer met 2voeten op de grnd sta en dat ik in een soort van roes raak angst komt daar bij kijken en een grote leegte ik ben dus vaak best wel bang slaap heel slecht en weet niet zo goed of dit bij een fase hoort van het verlies de rouw?

daarom vraaag ik jullie mij antwoord te gevenals jullie deze soort ervarig hebben mee gemaakt of begrijpen want ik snap der niet echt iets van en ben bang dat het niet goed met me gaat ..ik zit opschool en wil namelijk gewoon mee in het dagelijkse leven maar het is heel zwaar ...ikhoopniet dat mijn spaning zo hoog is dat ik straks echt door drei zo voelt het en daar ben ik bang voor want dat wil ik echt niet ...isdit een gevoel of kan dat echt gebueren? voor een ieder veel sterkte en kracht toe gewenst in jullie gemis

lieve Melissa, gecondoleerd met dit grote verlies.
ga naar de huisarts en vraag om hulp, die is er voor jou, je zou iets als rouwverwerking moeten doen.
logisch dat je verdriet groot is, probeer het niet weg te stoppen maar laat het toe en vraag er dus ook hulp bij.
veel sterkte Brenda