Een aantal weken geleden heb ik voor het eerst een zwangerschapstest gedaan. De eerste kreeg een vaag streepje. Ik twijfelde of ik zwanger was. De maandag erop kreeg ik wat last van mijn buik waardoor ik bij mijn huisarts langsging. Hij gaf aan dat er geen redenen tot bezorgheid was en dat ik gewoon zwanger was gezien er een streepje verscheen op de test. Hij adviseerde een tweede test en garandeerde mij dat het streepje dit keer zeker een stuk donkerder zal zijn gezien ik al wat langer zwanger was, en het hormoon dus weer toegenomen is. Dit bleek waar te zijn. Het streepje was duidelijk, en een afspraak werd gemaakt met de verloskundige voor een echo.

Twee weken geleden de eerste echo gemaakt. Ze hebben eerst geprobeerd het via mijn buik te bekijken. Mijn baarmoeder bleek gekantelt te zijn naar de achterkant, waardoor het inwendig bekeken moest worden. De stagaire die dit ging uitvoeren bleeft ontzettend lang met dat staafje kijken, waardoor ik op een gegeven moment al nare gevoelens begon te krijgen. Uiteindelijk had de verloskundige het maar overgenomen. De gevoelens bleken juist te zijn want het vruchtzakje bleek leeg te zijn. Er werd mij vertelt dat mijn zwangerschap vanaf het begin al verkeerd gegaan te zijn. Er was geen embryo te bekennen.

Het leek alsof ik in een diep zwart gat viel. Ik had geen klachten, geen bloedingen en toch had ik een miskraam. Ik werd naar huis gestuurd om te wachten op de miskraam. Na een week kreeg ik een vervolg afspraak met de gynaecoloog. Een tweede echo werd gemaakt. Nog steeds geen verandering. Miskraam is ook nog niet op gang gekomen. Ik wou niet meer wachten. Wilde niet nog langer met een zwangerschap rondlopen wat toch op niets uitliep. Ik kreeg medicijnen mee die ik in moest brengen om een miskraam op te wekken. De kans dat het lukt, is 70%. Het was een niet geregisteerde medicijn die eigenlijk gebruik werd bij maagzweer. Een bijwerking was dat je een miskraam van kon krijgen. Ik heb hier maar voorgekozen. Een curretage keek ik erg tegenop. Bij een curretage weet je zeker dat de miskraam volledig is maar er bestaat ook een kans dat je baarmoeder ervan gaat beschadigen, waardoor een latere zwangerschap belemmerd kan worden.

Afgelopen week is het gebeurd. Er werd mij geadviseerd om het 's ochtend in te brengen omdat het wel 8 uur kan duren voordat de medicijn begint te werken. Ik had de wekker gezet op 6:30 zodat de miskraam ergens in de middag zou komen, en mij dus nog wat tijd gaf om wat voor te bereiden. De pijn en bloedverlies zou op een hevige menstruatie lijken en de pijn kan verzacht worden door pijnstillers. Na 2 uur werd ik wakker van de pijn. Ik ging op de wc zitten en het bloed stroomde er letterlijk uit mijn lichaam. De pijn is werkelijk een hel en het bloed was veel meer dan wat ze noemen "een hevige menstruatie". Ik begon direct met het slikken van paracetamols. Het duurt natuurlijk nog even voordat die dingen worden opgenomen door je lichaam, dus eigenlijk was ik te laat met slikken. Ik ging terug in bed liggen, in de hoop dat het snel achter de rug zou zijn. Op een gegeven moment dacht ik echt dat ik ging doodbloeden. Iedere keer dat ik op de wc ging zitten kwam er een hele plens uit. Ongeveer 1.5 tot 2 uur kon ik met een maandverband doen, voordat deze helemaal vol was. Het was werkelijk vreselijk. Ik belde het ziekenhuis omdat ik het allemaal niet zo vertrouwde. De assistente verzekerde mij dat dit normaal was. En dat ik maar moest afwachten, omdat het bloed het zakje snel naar buiten zal drijven.

Aan de einde van de avond kwam het zakje eruit. Het was een vreemd van textuur zakje. Je kon het niet scheuren. Het was een beetje sponzig, denk dat het iets met weefsel te maken heeft. Hij was ook zo'n 3 a 3.5 cm groot. Ik had iets veel kleiners verwacht. Ik was al zo van slag van alle bloed en de pijn dat ik het zo door de wc heb gespoeld. Achteraf had ik enorm veel spijt. Ik had het graag willen begraven in de tuin.

De pijn verminderde gelukkig nadat het zakje eruit was wel, en het bloeden ook. Ik dacht dat ik het achter de rug had, maar 2 dagen erna begon ik ineens ontzettende krampen in mijn buik te krijgen. Ik dacht in de eerste instantie dat het een drang naar de wc moest. Toen ik daar ging zitten voelde ik dat er weer iets uit mij kwam, ik ving het op met een stuk papiertje en het leek sprekend op een embryo. Ik was helemaal van slag want de gynaecoloog heeft me bevestigd dat er geen embryo was en als het er wel was, dan ging het om millimeterwerk, want het was al fout vanaf het begin. Dat ding wat er uit me kwam was zeker 5 cm groot! Hij voelde zwaar aan en het was ook stevig. Het is zeker weten geen bloedstolsel, want dat kan nooit zo'n grote stevige brok gevormd hebben. Was dit dan het vruchtzakje? Hoe kan het dan zo stevig en hard zijn? En wat was het eerste zakje dan wat ik eerder uit me is gevloeid?

Ik het het ziekenhuis gebeld, maar kreeg alleen een assistent aan de lijn die me ging toezeggen dat ik word teruggebeld. Inmiddels is het alweer 2 dagen geleden en ik heb nog niks van hun gehoord. Woensdag heb ik weer een afspraak met de gynaecoloog en hoop ik uitleg van haar te krijgen waarom er meer dan alleen en vruchtzak uit me kwam. Dit keer heb ik het bewaard, mocht dit inderdaad een embryo geweest zijn, dan ga ik deze begraven.

Ik ben ontzettend in de war. En vraag me echt af of het een embryo is wat er 2 dagen na de miskraam uit me kwam. Zo ja, waarom heeft de verloskundige als de gynaecoloog dat niet gezien op de echo? En heeft het dan nog geleefd? Heb ik er eigenhandig voor gezorgd dat het uit me werd gedreven door een miskraam op te wekken? Had ik dan toch moeten afwachten totdat mijn lichaam het zelf eruit had gegooid, zodat ik zeker weet dat er ook geen kans op overleving was? Zou het misschien een EUG kunnen zijn een zwangerschap buiten de baarmoeder?

Er zijn zoveel vragen wat nu in me opkomt, en ik krijg nergens antwoord op. Zijn er nog meer mensen die dit hebben meegemaakt? Graag hoor ik jullie adviezen en reactie.

Ach meid wat vreselijk... als je het wilt kan je het laten onderzoeken wat het is wat je bent verloren dan weet je wat het is en heb je een antwoord erop, kan me heel goed voorstellen dat je met een heel groot schuldgevoel dan zit, maar als ze op de echo hebben gezien dat het zakje leeg was kan het niet in je baarmoeder hebben gezeten, heb zelf een miskraam gehad met 9 weken en heb het ook begraven in de tuin, dat je heel erg buikpijn krijgt na 2 dagen klopt dat zijn de naweeen, wens je heel veel succes

Hoi,

Wat verschrikkelijk zeg.

Hoelang was je zwanger toen je de echo kreeg?
Het wil nog weleens voorkomen dat je minder lang zwanger bent dan dat er gedacht wordt en dat bij het maken van de echo er niets te zien is.
Ik kan me voorstellen dat wanneer je een embryo denkt te zien je ook antwoord wil hebben of jou vermoedens kloppen. Ik had wel voet bij stuk gehouden.

Ik heb 3 jaar geleden een miskraam gehad en ik was toen 7 weken zwanger. De miskraam is zelf op gang gekomen. Ik heb geen krampen gehad of niets. Ik moest naar de wc en toen ik omkeek lag het vruchtzakje met een plas bloed in de wc. Ik denk dat wanneer het tot een echo was gekomen dat er bij mij ook geen embryo te vinden was.

Ik wens je veel sterkte.

Groetjes
Claudia

Hoi S,

wat vreselijk voor je dat je een miskraam hebt gehad.

Ik heb zelf vorig jaar een miskraam gehad, dus ik kan wel iets over mijn ervaring vertellen. Misschien dat het je kan helpen.

Het bleek dat bij mij sprake was van een 'missed abortion'. Dit betekent dat het vruchtje het niet heeft gered en dat het hartje op een gegeven moment is gestopt, maar dat het lichaam het nog niet heeft afgestoten. Je denkt dus dat je zwanger bent, totdat je een echo krijgt waaruit blijkt dat het vruchtje niet meer leeft. Alhoewel ik wel een klein beetje bruinig bloedverlies had en daardoor vermoedens had... Ik heb toen vervroegd een echo gehad bij 9 weken en toen bleek dat het vruchtje iets van 6,5e week oud was geworden. Ze moesten echt zoeken met de echo en het beeld erg inzoomen voordat ze het vruchtje konden ontdekken. Het was maar een halve centimeter groot.

Ik kon 2 dingen doen: afwachten tot de miskraam zou doorzetten of meteen een afspraak maken met het ziekenhuis voor een curettage. Ik besloot eerst mijn lichaam een kans te geven, maar het kwam niet vanzelf dus toen toch een curettage gepland met de gynaecoloog. 3 dagen voordat ik opgenomen zou worden kreeg ik toch nog een spontane miskraam. Wat jij ook aangeeft: dit was wel even meer dan wat hevige menstruatiepijn! Ik heb vanaf 's ochtends 11 uur al weeen gehad. Het begon met wat lichte krampjes, maar ze kwamen steeds terug (om het kwartier). Dit ging de hele dag door en ze werden heftiger en kwamen sneller achter elkaar. Op een gegeven moment hield ik het niet meer uit en ben ik op de wc gaan zitten. Dit was echt verschrikkelijk. Nooit zoveel pijn gehad, ik was helemaal in mezelf gekeerd om de pijn op te vangen. Op een gegeven moment merkte ik dat de heftigheid afnam en daarna verloor ik in mijn onderbroek een soort 'zak'.

Deze zak was zo'n 4 a 5 cm groot. Misschien vinden mensen me raar als ik dit vertel, maar 's avonds heb ik dit onderzocht en deze zak opengemaakt. Dit heeft mij mede geholpen alles een plekje gegeven. Ik heb de zak opengemaakt met prikkers en in die zak zat een kleiner zakje, van 2-2,5e cm groot. Dit kleine zakje heb ik doorgeprikt en er kwam doorzichtige vloeistof uit (het vruchtwater). Een embryootje heb ik niet gevonden. Maar het kan zijn dat eea al vergaan was of verkleeft met de rest van het weefsel dat natuurlijk al langere tijd in mijn lijf was. Het werd echt tijd dat het afgestoten werd.

Waar ik naar toe wil is dat bij mij alles in 1x losgelaten heeft. Je moet het zo zien: je baarmoederslijm bouwt zich op en vormt zich een laag tegen de baarmoederwand aan. Daarbinnen nestelt het vruchtje in, in dat baarmoederslijm, en er ontstaat een vruchtzak waarin het vruchtje zit. Als nu die hele baarmoederslijmlaag in 1x loslaat, inclusief het vruchtzakje dat daar aan vastzit, dan komt alles er in zijn geheel uit, zoals bij mij. Een soort zakje in een grotere zak (een soort 'mal' van de baarmoeder). De grote zak was ook echt taai, een dikke opgebouwde laag.
Bij jou is mogelijk eerst het kleine vruchtzakje afgedreven, en daarna de rest van het omliggende weefsel. Dus de grote zak (ofwel het opgebouwd baarmoederslijmvlies). Dit kan er bij jou als 1 brok uitgezien hebben, de lagen wat verkleeft aan elkaar en misschien dat je dit voor embryo hebt aangezien. Bij mij was het een ook een redelijk groot, stevig iets.

Zelf denk ik niet dat het mogelijk is dat er alsnog een embryo van 5 cm is afgestoten. Zelf ben ik inmiddels weer zwanger en heb een echo gehad bij bijna 10 weken. Het echo-apparaat op mijn buik liet meteen een foetus van 3 cm zien. Daar kon je absoluut niet omheen. Een foetus van 5 cm daarvan is het, in mijn ogen, onmogelijk om zo lang naar te moeten zoeken bij een inwendige echo. Bovendien moet de zwangerschap dan al iets van rond de 11 weken geduurd hebben als er sprake is van een foetus van die grootte.

Ook denk ik dat het geen buitenbaarmoederlijke zwangerschap is. In zo'n geval kan het embryo nooit langs natuurlijke weg uitgedreven worden omdat het zich in een eileider of in de buikholte heeft genesteld. Daarom is zo'n zwangerschap ook zo gevaarlijk. Je kan eraan doodgaan als ze er niet snel bij zijn (omdat er ernstige inwendige bloedingen kunnen ontstaan) en het embryo moet altijd operatief verwijderd worden.

Ik hoop dat je antwoord krijgt op je vragen. Goed doorvragen he, als je iets niet snapt. Niet met vragen naar huis. En als er alsnog iets in je opkomt gewoon bellen!

Ik vind het heel naar voor je en ik hoop dat er snel duidelijkheid komt. Maak jezelf geen verwijten..
Ik hoop dat je straks weer klaar bent om opnieuw zwanger te raken en dat deze keer alles goed zal gaan.

Veel sterkte!
Petra

Ik ben inmiddels bij de gynaecoloog geweest. Dat "ding" wat 2 dagen erna uit me kwam bleek het placenta (moederkoek) te zijn. Het is een hele opluchting om te weten dat het in ieder geval geen embryo was. Op het moment van mijn 2e echo was ik 10 weken zwanger, vandaar dat ik twijfels had over dat stukje wat later uit me kwam of dat geen embryo was geweest.
Ik ben op dit moment aan het herstellen van het hele gebeuren. Mijn lichaam is nog wel van slag. De hormonen moeten nu weer tot rust komen. Ik ben nog erg moe, maar heb gelukkig bijna geen pijn en bloedingen meer. Ik ben erg blij met alle reacties die ik hier heb gekregen. Nu voelt het in ieder geval niet, alsof ik de enige ben die met hiermee zit.
Je denkt nooit na over een miskraam. Je gaat ervan uit dat jou dat niet zal overkomen, maar wanneer dat gebeurd, dan lijkt het net alsof je de enige bent in de wereld die dat overkomt. Totdat anderen om je heen beginnen te praten en hun ervaring over hun eigen miskraam vertellen. Het is echt een grote steun. Het geeft je kracht en sleep je door alle ellende heen. Het geeft je in ieder geval de hoop dat je op een dag dit nare hoofdstuk kan dicht doen. Ik ga er weer vol er tegen aan, en hoop snel de draad weer op te pakken, en weer verder te gaan met mijn leven. Bedankt voor jullie reactie!

Hoi S.,

Ik wil je bedanken dat je jouw verhaal hebt gedeeld via dit forum. Afgelopen vrijdag heb ik bij mijn eerste zwangerschap ook een miskraam gehad en gisteren verloor ik een hard weefsel met een slangetje er aan. Ik had gelijk de gynaecoloog aan de telefoon en ik zou vandaag terug moeten komen. Maar ik besloot gisteren zelf op het internet rond te zoeken naar wat het kon zijn. Dankzij jouw verhaal ben ik erachter dat het de placenta moet zijn geweest en een stuk opgeluchter. Ik heb mijn afspraak bij het AMC afgezegd, omdat ik er nu zelf ook een goed gevoel over heb.

Liefs,

D.

Een half jaar geleden heb ik een miskraam gehad (na 13 weken) - lege vruchtzak. Nu ben ik opnieuw zwanger (7 weken). 🙂

Zijn er personen die ook een miskraam met lege vruchtzak hebben gehad en daarna een gezonde zwangerschap. Of is kans weer dat ik nog een keer kan meemaken? ❓

Die kans is dacht ik heel licht verhoogd maar helemaal zeker weet ik dat niet. Betrouwbare informatie kun je vinden op: europe.obgyn.net/nederland/patientenvoorlichting/hab.abort.htm

[i]Een half jaar geleden heb ik een miskraam gehad (na 13 weken) - lege vruchtzak. Nu ben ik opnieuw zwanger (7 weken).
Zijn er personen die ook een miskraam met lege vruchtzak hebben gehad en daarna een gezonde zwangerschap. Of is kans weer dat ik nog een keer kan meemaken?[/i]

Ja ik heb een miskraam gehad 3 jaar na de geboorte van me zoon,en toen had ik ook een lege vruchtzak.5 maanden later was ik zwanger van me dochter die nu inmiddels bijna 8 jaar is.Maar vanaf het begin toch wel probleempjes.vanaf 7 weken buikpijn en licht bloedverlies ,daarna werd ik 9 maanden in de gaten gehouden want het was een zware zwangerschap en een zware bevalling.Maar als jij nu al nergens last van hebt dan zal het wel goed gaan.En je voelt ook of het goed zit of niet.
😆 groetjes van een happy mom

Lieve D,

Ik ben blij dat je wat heb gehad aan mijn verhaal. Zelf was ik ook erg opgelucht nadat ik mijn verhaal op dit forum had gezet. Wanneer het je overkomt, lijkt voor heel even alsof je de enige bent die dit overkomt. Uiteraard krijgt je allerlei troostende woorden van de gyneacoloog en je familie, toch blijft het je dwars zitten. Het is erg prettig om via dit forum achter te komen dat er meer vrouwen zijn die dit overkomen is. Zo krijg je toch een beetje troost en steun van anderen die WEL weten hoe je je daadwerkelijk voelt.

Voor mij is het nu inmiddels iets meer dan een jaar geleden dat ik mijn miskraam heb gehad. Inmiddels ben ik 10 weken zwanger. Doordat het vorig jaar mis is gegaan heb ik wel eerder mijn termijn echo gehad. Wanneer het bij je eerste zwangerschap mis is gegaan, blijft je toch een beetje in onzekerheid leven bij je tweede zwangerschap.
Wanneer je straks weer hersteld bent en opnieuw zwanger wordt, zou je dit in je achterhoofd kunnen houden dat je eerder op termijn echo kan. Ik wens je heel veel sterkte!

Groetjes S.

Beste Anoniem,

Zoals je mijn verhaal heb gelezen heb ik iets meer dan een jaar geleden mijn miskraam gehad. Op dit moment ben ik 10 weken zwanger. Doordat ik vorige jaar een miskraam heb gehad, mocht ik van mijn verloskundige dit keer eerder met termijn echo komen. Ik had een afspraak staan bij 6 weken. Ze konden dan controleren of er wel een vrucht aanwezig was in het zakje. Het was overigens niet zeker of het hartje al klopte, maar het zal in ieder geval een geruststelling zijn om te weten dat er wel wat zit.

Bij 5.5 week kreeg ik ineens last van bloedingen. Op woensdag was het lichte bloed verlies. Ik had mijn verloskundige gebeld, maar deze vertelde dat ik af moest wachten. Zaterdagnacht begon ik heftiger te bloeden en het was ook felrood bloed. Ik dacht toen echt dat ik een miskraam had. In paniek belde ik mijn verloskundige op, die vertelde mij dat ik af moest wachten tot maandag. Ik kon niet wachten, en uiteindelijk adviseerde ze mij om het ziekenhuis dan maar te bellen. Daar konden zij mij wel helpen en mocht ik direct langskomen voor een echo. Gelukkig was alles nog in orde, maar het was wel zo dat 50% van de bloedingen toch tot een miskraam zal uitdraaien. Die maandag had ik mijn termijn echo, ik was toen net 6 weken zwanger en tijdens de echo hebben we ook het hartje zien kloppen.
Bij 8 weken had ik nog een echo gehad en alles was nog steeds goed, embroyo was ook enorm gegroeid, dus waarschijnlijk zit het wel goed.

Over 2 weken heb ik de nekplooimeeting, hopelijk gaat deze zwangerschap goed en krijg ik straks een gezonde baby.

Succes met jouw zwangerschap!!

Groetjes S.

Ik heb sinds gister de pillen ingebracht en er kwam vanochtend inderdaad een zakje uit wat ik ook heel vreemd vind!!!! ik was namenlijk 9 weken zwanger en het kindje is niet meer gegroeid dan 6 weken en ze zagen ook geen hartaktie!! maar moet ik dus ook nog iets uit me krijgen??? zoals een embryo???? want het zakje met stolsels is door de wc gespoeld
graag antwoord

Groetjes

Beste Ouafa,

In principe moet het embryo in het vruchtzakje zitten. Wat ik wel had was dat er een paar dagen na het vruchtzakje nog het moederkoek eruit kwam. Het zag uit als een soort van stammetje van ongeveer 5 cm. Het kan zijn dat het bij jou anders is.
Je krijgt in ieder geval nog een echo voor na controle door de gyneacoloog om te controleren of het inderdaad leeg is.

Heel veel sterkte!

ik heb precies het zelfde meegemaakt, ik was zelf ook 11 weken. maar bij 6 weken kwamen ze erachter dat er wel een vruchtzak zat maar geen embryo. dus ik had zelf geen goed gevoel. ze zeiden dat het mssn vroeger was en dat ik me vergist had. negen weken zeiden ze toch dat het een miskraam was en dat het va nhet begin niet goed was gegaan. toen ik elf weken was had ik er genoeg van om te wachten dat het er zelf uit kwam. en zei ik dat ik een curretage wauw, ze vonden het niet verstandig omdat ik al eerder een heb gehad dit is de vierde keer dat ik een miskraam heb gehad. dus ik kreeg pillen. en eerste gisteren is het eruit gekomen. drie uur lang liggen bloede,en er kwam ook veel stolsels eruit, er kwam zoveel uit dat het me slecht werd. dat ik naar het ziekenhuis moest komen van de dokter. daar ben ik nog een paar uur gebleven, en ik had om de vijf min. weeenen. ik heb de beelde nog steeds in mijn hoofd en ik kom het niet kwijt. ze hebben me gevraagd te wachten om even pauze te nemen om niet zwanger te raken, omdat het er vier waren achter elkaar. ze gaan over drie maanden onderzoek doen. kijken of ze wat vinden. mijn man heeft me gelukkig goed gesteund. en we willen graag kinderen. en we hebben afgesproken als er niks is dat we ons nou gaan voorbereiden, om zwanger te worden. want de andere waren heel onverwachts. dus hopen op goeie nieuws en dat alles oke is. nou succes zelf over mee. want ik gun dat echt niemand. gr mirjam als je er eens over wil hebben.

Hi, ik ben gisteren naar de gyn. geweest voor mijn eerste echo. Ik was 7 weken zwanger en superblij, ik ging het de volgende dag aan mijn ouders vertellen. Het ging zeer snel bij de gyn. ze zag op de echo dat het vruchtzakje leeg was, ze stelde me geen keuze, ze ging direct een tabletje opsteken om de zwangershap te stoppen. Voor ik het wist was het gebeurd.Toen ik thuis kwam, kwamen de vragen en de opmerkingen van mijzelf en mijn vriend. Waarom heeft de gyn. niet een week afgewacht? Waarom liet ze me geen keuze? Waarom.....?
Ik voel me nu super slecht, omdat ik bij sommigen lees, dat er soms later toch wel een vruchtje te zien was.
Ik wist niet beter, de gyn. gaf me geen keuze ik dacht dat ze wel wist wat ze deed.Misschien was het toch nog goedgekomen. Of heeft ze juist gereageerd?