Hallo iedereen,
Ik zit met wat vragen:
1. In hoeverre worden tandartsen opgeleid bekend te zijn met de anatomie rond de de kaken, keel en tong en de relatie tussen de 3? De tandarts die bij mij namelijk in 1 klap 1,75mm liet opbouwen was bekend met de spanningsklachten die ik had rond de keel. De indruk is dat hij de dingen heeft onderschat en daarmee het risico heeft genomen. Eind van het liedje is dat ik de relatie tussen de keel en kaken heb leren begrijpen door opbouw te hebben gekregen en er sterk averechts op te hebben gereageerd. Inmiddels heb ik bij de kaakfysio begrepen dat de spanningen in de keel bij mij voortkomen uit een spierprobleem van de tong, en dat daarmee de kans te verwachten was dat het hele gebied (kaken-keel-tong) in een overspanning terecht zouden komen door extra druk op de kaken te zetten, zoals bij mij is gebeurd. Nou vraag ik me dus echt af in hoeverre zijn tandartsen bekend zijn met dit soort informatie?
Belangrijk: Is het normaal spanningsklachten bij de keel te negeren voordat overgegaan wordt tot opbouw? Of is het normaal dat dat reden is eerst een bekwaam te oordeel verkrijgen voordat overgegaan wordt tot behandelen?
2. Wat is ongeveer de standaardprocedure wat betreft het informeren van de client alvorens over te gaan tot opbouw? Waarover wordt verteld? In hoeverre worden clienten gewezen op risico's? Wat zijn de risico's die gemeld dienen te worden? Wat zijn de complicaties waarover verteld dient te worden? Ik heb alleen over niet-alarmerende complicaties gehoord als gevoeligheid op de kiezen en hoofdpijn die weer weggaat. Wat dient er verteld te worden rond wennen? Standaardtermijnen en eventuele termijnen? Aangezien de meesten volgens de tandarts snel zouden wennen, is mij een vrij lichtzinnig beeld geschetst hierover. Achteraf, bij het verlagen zei hij dat wennen bij mensen met een minimale opbouw al weken tot langer kon duren. Ik had natuurlijk graag van tevoren over dit soort termijnen gehoord. Wat is het percentage mensen dat meer moeite heeft met acceptatie? En wat is het percentage dat een opbouw niet verdraagt? In hoeverre dienen clienten op de hoogte gesteld te worden over moeite hebben met accepteren tot de kans niet te verdragen? Of zijn de percentages zo verwaarloosbaar dat over dit soort complicaties in het geheel niet hoeft te worden verteld? Is het heel uitzonderlijk dat kaken in een stand van overspanning terechtkomen? Zo uitzonderlijk dat het risico daarop niet gemeld hoeft te worden? Of dat de keel overspannen raakt ervan?
3. Is het ook gangbaar om bij een client die melding heeft gemaakt van spanningen rond de keel gewoon maar op te gaan bouwen, ipv dat bijv. geleidelijk, laag voor laag te doen, of dmv een splintje eerst te laten wennen? Hoe vaak wordt een splint uberhaupt ingezet voordat er wordt opgebouwd, ook ivm een idee te geven van hoe de ingreep zal aanvoelen? Of hoe vaak wordt er geleidelijk opgebouwd?
Allemaal vragen :))) Onwijs bedankt aan eenieder die mij wil helpen wat opheldering te verkrijgen!