Elke arts moet deze Eed tekenen. Maar wat kan ik Doen wanneer dit Niet nageleeft word.

Volgens mijn advocaat: Niet veel, omdat er geen harde bewijs is. In dit veld komt het neer op meningen, en die van een professioneel weegt meer.

Ook nog een klacht ingediend via officiële wegen bij de ziekenhuis zelf..

Maanden stilte. Moest meerdere malen laten herinneren voordat ik eindelijk een gesprek krijg van een uur.

Met iemand die ik niet eens ken.. Niks te maken met de klacht of mijn ervaringen van toen.

Uur mijn verhaal aan haar vertelt, en that's it. Nooit meer van gehoord. Pvp zegt: meer kan je niet verwachten.

Geen excuses, niks.

Maar de **** artsen lekker door met hun leven zonder enig idee wat ze me hebben aangedaan. Niks geleerd. niks veranderd.

Ze waren zo overtuigd. Zo koppig. Zo zeker dat medicatie de enige manier was.

Maar dan blijkt het dat ik het toch niet nodig had, en niks(stiekem) van heb ingenomen.

Hoe is dit niet bewijs dat deze mensen of incompetent waren, of gewoon medicatie verpaddelen? Hoe is dit niet genoeg voor mijn advocaat?

Geneva Eed gewoon niet voldoende nageleefd, en er is NIKS dat ik kan doen.

Erin staat respect te hebben voor patiënten hun rechten. O.a het recht om hun eigen behandeling te kiezen.

Waar was dit tijdens mijn opnamen? Waarom was medicatie "onvermijdelijk" en verplicht. Wanneer dit in praktijk niet nodig bleek te zijn, en mezelf alleen zou vergiften met deze lab chemicaliën die deze dwazen zelf niet eens volledig begrijpen hoe ze te werk gaan, vooral lange termijn.

Stichting pill weet prima hoe snel deze dingen worden voorgeschreven als standaard. En de schade dat dat kan veroorzaken.

Totaal niet een oppressive en traumatiserend behandeling ofzo, nee geen zorgen jullie zijn allemaal super goed in jullie werk. Mensen helpers, echte engelen.

Goedzo Antes. Goedzo. Totaal geen sarcasme hier.

Niet zo vriendelijke groet,
Toekomstige Euthanenasie patiënt.

Ik begrijp dat je je verhaal wilt doen en boos bent. Maar op dit forum zijn helemaal geen dokters of andere specialisten aanwezig, het bereikt dus niet de mensen die je wilt aanspreken en waar je boos op bent.

Uit eigen ervaring kan ik je zeggen dat in beroep gaan tegen grote instanties jou heel veel energie en verdriet kost en heel weinig op gaat leveren.  Ze zijn aan alle kanten ingedekt, worden bijgestaan door allerlei juristen en daar kun jij als particulier met één advocaat niet tegen op. Zeker als die advocaat al aangeeft dat er geen bewijs is om een zaak te maken. Ik zou je dan ook aan willen raden om, voor je eigen geestelijke gezondheid, het te accepteren dat dit geen zaak is die je winnen kunt. Want jij bent de enige die daar last van heeft, zij liggen er niet wakker van!

Ik begrijp het verhaal niet helemaal.
Je schrijft erover, dat je medicatie voorgeschreven kreeg en dat ze je daarmee iets aangedaan hebben. Omdat je volgens jou die medicatie niet nodig zou hebben gehad. Maar je schrijft ook dat je de medicatie niet hebt ingenomen. Dan is dus de vraag wat ze je hebben aangedaan. Je situatie is niet verslechterd door de medicatie want je hebt ze niet genomen.

En over eigen behandeling kiezen: als je onvrijwillig bent opgenomen (dwangopname of inbewaringstelling) in een psychiatrische kliniek, dan kun je inderdaad niet vrijwillig kiezen voor je behandeling. Doorgaans heeft dan de rechtbank hierover een beslissing genomen.

In het begin van de opname nam ik de medicatie in omdat er mee gedreigd werd. Niet doen = grotere problemen. Je zegt dat ik geen keuze had, maar dit is achteraf niet waar. Want nadat ik er achter kwam dat ik deze rechten dus wel heb, koos ik bewust ervoor om ze niet meer in te nemen. dit was tijdens de opname, dus in het ziekenhuis zelf. Maar toch werd ik weer bedreigd om ze in te nemen, anders worden dingen erger. Met enorme zekerheid dat dit de enige manier van behandeling is.

Na een paar weken niks in te nemen, en gewoon stabiel gedrag te vertonen, lieten ze mij met onstlag. zonder medicatie voorschrift. Dit is op zich al, van wat ik weet, is heel zeldzaam. Maar ook in mijn perspectief, harde bewijs dat ze niet gelijk hadden over hun manier van behandelen.

En misschien juist een goede punt dat patienten toch recht moeten krijgen over hun eigen behandeling zelfs in zo'n situatie. Had ik naar hun geluisterd, dan had ik jaren lang antipsychotica ingenomen, met wie weet wat voor effection dat heeft op iemand die het dus blijkbaar NIET nodig had.

Hoe breekt dit niet de Geneva Eed? In verband met patient autonomie en respect? Of de andere gedeelte van de eed: GEEN SCHADE VERRICHTEN

 

Ik heb het voornamelijk over de medicate maar de opnamen zelf zou ik hele A4tjes over kunnen schrijven. Mijn therapeut hoort er nogsteeds vaak van, ook al is het jaren geleden. Wat mij heeft overkomen heeft zware littekes achtergelaten. Ze hebben NIET geholpen, ze hebben schade aangericht.

Ik had niet geschreven dat je geen keuze hebt, maar dat je onder bepaalde omstandigheden de keuzevrijheid niet hebt. En dan bedoel ik de keuzevrijheid wat behandeling betreft. De rechtbank heeft daar dan een beslissing over genomen en je daarmee dan de keuzevrijheid ontnomen. Als er sprake was van een dwangopname of inbewaringstelling.
Dat is wat anders dan je eigen keuze om de medicatie gewoon (stiekem, dat schrijf je zelf) niet te nemen. Dat heeft niets met de keuzevrijheid van een behandeling in overleg met een behandelaar te maken.

"Na een paar weken niks in te nemen, en gewoon stabiel gedrag te vertonen, lieten ze mij met onstlag. zonder medicatie voorschrift. Dit is op zich al, van wat ik weet, is heel zeldzaam. "
Dat is niet zedzaam. Je schrijft zelf dat je stabiel was zonder medicatie. Dus waarom zouden ze dan een voorschrift willen geven? Je had jezelf al aan behandeling onttrokken. Je wilt de medicate niet.

Heel naar voor je, dat het allemaal zo is gelopen. Maar als je nu stabiel bent en dan zonder medicatie is dat in ieder geval dan wel een lichtpuntje

Dat stiekeme gedeelte was later. Tijdens de opname was ik er heel duidelijk over. Waarom zouden ze medicatie voorschrijven? Omdat mij verteld was dat dit de enige manier was om met onstlag te gaan. Je skipt over de gedeeltes waar ik omschrijf hoe ze liegen en bedreigen over innamen en focused alleen op de delen van mijn verhaal dat weer hun in een positieve licht schets.

Ik skip niets bewust en wil ook helemaal niets in een positief licht schetsen. Ik probeer objectief te reageren op wat je schrijft. En heb voor de rest nergens een oordeel over. Je hebt in ieder geval ontslag gekregen zonder recept omdat je stabiel was en de medicatie sowieso niet wilde. En zoals ik al schreef: als je nu stabiel bent zonder medicatie, is dat in ieder toch een lichtpuntje

Ja achteraf wel een lichtpuntje, maar ik heb er serieus voor moeten vechten. Het had niet zo traumatisch moeten zijn, absoluut geen reden voor. Maar de standaard behandelplan was dus mij volpompen met medicatie(gif) voor jaren omdat ze professionele zijn en alles zo goed weten.

Ik voel nogsteeds enorme woede aan deze situatie, omdat er geen enkele manier is geweest voor opkomen voor mezelf. Wat Suus eerder zei in de reactie op deze bericht, ik sta gewoon geen kans tegen heel de instituut, maakt niet uit hoe gelijk ik heb over hun slechte manier van behandelen.

Klacht was gewoon tegen een muur spreken, na maanden lang vragen om mij klacht in te kunnen dienen. Dit is MET de hulp van VIP team en therapeut, nogsteeds was het gewoon genegeerd totdat ze herinneringen stuurden.

Hoe moet ik dan nog kunnen vertrouwen in de zorg? Wanneer er overduidelijk over patienten heen gelopen word met geen mogelijkheid om voor jezelf op te komen. Heel de PvP systeem is een rookscherm, lijkt alsof er iemand is die je helpt en onafhankelijk is.

Maar wat kunnen ze? Na mijn ervaring, absoluut niks.

Ik ben nu al oud genoeg en heb meer dan genoeg behandeling geprobeert, dus ik ga eindelijk voor iets wat ik al jaren wil: Euthenasie.

Ik weet wel dat mijn laatste woorden vol met haat zullen zijn tegenover Antes, en het is een van de laatste dingen waar ik me nog op verheug in dit leven. Misschien komen de woorden dan wel ergens nuttig aan. Want ik ben bewust dat deze forum ook niks gaat betekenen voor mij behalve een uitlaatpunt