Ik ben nu bijna een half jaar met mijn vriendin samen, toen ik op haar verliefd werd wist ik al dat ze zich sneed en ze heel ongelukkig was, dus ik wou haar graag helpen omdat ik van haar hou/hield, ik heb haar heel lang gesteund maar elke keer kwamen er zaken bij zoals dat ze zich te dik vindt, ze geen zin meer heeft in het leven, ze hele dag slaapt en als ze dan wakker is nog steeds moe is, ze kan ook niet terecht bij haar ouders want deze behandelen haar on terecht en geven haar slaag, haar moeder zegt constant dat ze zelf ook geen zin meer heeft in het leven en een vader heeft ze niet, bij haar zus en broer kan ze ook niet terecht want deze zeggen dat ze overdrijft. Ik heb haar al een aantal keer proberen overtuigen om naar een huisdokter op psycholoog te gaan om zo hulp te zoeken, maar dit wil ze niet want ze zegt dat ze zelf haar problemen wil oplossen en ze hier niemand mee wilt belasten. Met mij praat ze ook niet graag over haar problemen omdat ze dan meestal in tranen uitbarst en ze zich schuldig voelt dat ze me met haar problemen belast. Dus probeert ze het niet te laten merken als er iets is maar ik heb dat meteen door en dan vraag ik wat er juist scheelt maar dan wordt ze verdrietig/boos en zegt ze dat ze niet goed voor mij is en dat ik maar iemand moet zoeken die beter voor me is maar nadat ze dit zegt heeft ze meestal enorme spijt. Voor mij is het zeer moeilijk om me nog te concentreren op school en met mijn vrienden afspreken doe ik ook niet meer omdat ik zoveel mogelijk er voor haar wil zijn, een aantal dagen geleden werd ik zeer boos omdat ze zich weer had gesneden na aan mij te beloven dat ze dit niet meer ging doen, en gisteren heeft ze het weer gedaan, ik weet echt niet wat ik moet doen, moet ik er op ingaan? Moet ik het negeren en haar geen aandacht geven (want dat is mss wel soms wat ze wil)? Het snijden is nu een gewoonte van haar geworden, met andere woorden heeft ze een verslavende gewoonte ontwikkeld die ze in mijn ogen precies zeer normaal vindt. Ik wil haar niet kwijt en ik wil haar ook niet "dumpen" om deze reden want ik hou zeer veel van haar. Ik weet echt niet hoe ik juist moet reageren en wat ik juist moet doen want ik ben bang als ik haar problemen gewoon negeer en niet meer vraagt hoe het met haar gaat ze gaat denken dat ik afstand van haar probeer te nemen en dat hier dan weer ruzies uit voor komen. Ze is nog maar 14 jaar en heeft nu al een hele zooi problemen :(, ik kan haar zoveel helpen als ik wil maar ik heb door dat dit niets uitmaakt...
Allereerst wil ik zeggen dat ik het heel goed van je vind om hulp te zoeken voor haar en ook heel goed dat je dit ziet.
Je moet het haar als eerst goed duidelijk maken dat je er altijd voor haar bent wat er ook gebeurt. Dat je veel om haar geeft en haar graag wil helpen. Ze moet je eerst goed vertrouwen om het over haar problemen te hebben, waarschijnlijk vertrouwt ze je wel maar is ze een beetje bang om het daarover te hebben.
Ook als ze dit doet en als er iets aan de hand is mag je het haar natuurlijk wel vragen maar doe het niet te vaak, zoals je al zei werd ze boos en daarna trekt ze zich nog meer terug (ik herken het zelf). Natuurlijk moet je haar wel af en toe aanspreken zodat ze weet dat je om haar geeft.
Weet je misschien ook een beetje waarom ze dit doet, misschien enig idee?
Ook is het altijd goed om haar meer bezig te houden. Ga iets leuks doen met haar wat jullie allebei leuk vinden of met vrienden. Ik denk dat het haar ook goed zal doen om een leuke tijd te hebben zodat ze niet aan die negatieve dingen denkt.
Ik hoop echt dat het een beetje helpt ookal is het een beetje latere reactie. Je moet echt uitkijken, als ze dit te vaak doet kan het inderdaad verslavend werken en is het nog moeilijker om eraf te komen.
Gewoon als eerst rustig met haar praten zeggen dat je om haar geeft en dat je altijd wilt luisteren of praten met haar wanneer dat nodig is en geef haar is een knuffel (daardoor merkt ze ook wel dat je om haar geeft).
Wens jullie het allerbeste!
Lees meer vragen en antwoorden over automutilatie:
http://www.dokter.nl/search_gcse/?q=FORID%3A11&cx=partner-pub-8575168267605921%3Aeak94u-kmbq&ie=UTF-8&q=Automutilatie&sa=zoeken&siteurl=http%3A%2F%2Fwww.dokter.nl%2F
ik zelf ook en ik ben 15. Het is goed dat je haar probeert te overtuigen dat ze met iemand moet gaan praten. Het is sowieso geen aandacht trekken scene van haar. ze is er echt verslaaft aan. mijn advies, zorg dat de hulp naar haar toe komt, vraag of een psycholoog naar haar huis gaat.
mij vriendin krast (soms) met een mesje op haar bennen als wij een hoop stres of problemen hebben,dit is nu al een tijd zo door geld problemen (soon half jaar) en daar door worden de problemen over haar zelfbeeld weer erger,dit is voor haar altijd al een probleem geweest, zij krijgt daarvoor al hulp maar heeft daar nooit gezecht dit te doen en wil ook echt niet dat ik dat daar vertel. ik weet nu niet of ik het probleem alleen maar erger maak door het niet te zeggen of juist erger maak door het wel te zegen.. ik weet zelf nu ook niet meer wat ik kan doen,probeer maar te stunen heb er zelf ook een hoop stres van, maar hou van haar en wil haar niet allen laten.. hoe zou ik haar kunnen overtuigen dit toch te gaan zeggen?