Goh, ik vind er weinig over, maar mijn vriend heeft asperger en is hoogbegaafd.
Bij overprikkeling kan hij doorgaans gewoon heel rustig aangeven dat dat het geval is en weet hij ook wat hij moet doen om erger te voorkomen.

Hij heeft een hoge functie in een bedrijf met veel verantwoordelijkheid, hij doet dat echt goed en ik ben echt trots op hem. Het vergt alleen best veel van hem. Zelfs heeft hij, ondanks zijn ass, ook graag een rijk sociaal leven en dat alles is soms gewoon té veel. In het begin had ik het niet zo heel erg door, maar ik merk dat hij bij extreme vermoeidheid en overprikkeling best wel vaak ongelukjes heeft. Hij plast af en toe in bed, ook af en toe gewoon in zijn broek. Zelf zegt hij dat hij bij overprikkeling niet goed meer voelt dat hij moet plassen, hij voelt dan bijvoorbeeld ook niet meer dat hij honger of dorst heeft. Dat is eigenlijk omdat hij dan te veel andere prikkels moet verwerken en die van zijn eigen lichaam niet zo goed meer voelt. Ik voel me soms een beetje een mama die moet zeggen van "schat, drink nog eens" ,  "zou je eens iets niet eten" of die moet zeggen dat hij even de wc moet opzoeken. Soms staat hij echt te trappelen als een klein kind die moet plassen, maar beseft hij dan echt niet dat hij naar de wc moet...  Hij heeft wel mechanismes, zo gaat hij altijd naar de wc wanneer hij ergens toekomt of vertrekt en blijft het daardoor redelijk binnen de perken. Op zich vind ik dit niet zo héél erg, ik kan het kaderen, hij schaamt zich uiteraard wel heel erg en het heeft lang geduurd eer hij daarom met mij in één bed wilde slapen en dit ook wilde toegeven. Ik zie hem graag, hij is een heel lieve man die er ook echt is voor mij (wat ze verder ook zeggen over mensen met ASS, hij is voor mij echt wel een goede man en ik zou hem niet anders dat dit willen. Die ass heeft ook enorm mooie kanten, vind ik, en het zijn die kanten die ik net zo mooi aan hem vindt) Nu is hij daar naar mij toe iets ontspannender over. Hij kan nu best wel zeggen dat hij per ongeluk in zijn broek geplast heeft bijvoorbeeld en dat hij dan naar huis wil of zo)

Maar ik heb echt al hard zitten zoeken naar informatie over bed-en-broekplassen bij overprikkeling bij ass. Over kinderen kom ik best wel wat tegen en wordt er vooral gezegd dat ze later zijn in het herkennen van de prikkel die zegt dat ze naar de wc moeten, maar bij volwassenen vind ik er weinig over. Het is verder ook niet dat hij echt een bedplasser is of zo, het is alleen bij overprikkeling, verder is hij gewoon "zindelijk". Herkennen anderen dit? Dit wilde ik gewoon eens navragen? Zoals hij me het uitlegt, lijkt het me niet onlogisch en het is ook echt alleen bij extreme vermoeidheid en overprikkeling (die twee gaan bij hem hand in hand). Ik zou graag wat info willen vinden over dit probleem bij volwassenen, misschien is er iets meer aan te doen en kan hij zo redelijk genante situaties meer voorkomen. Hij draagt altijd zwart bijvoorbeeld, zo ziet je niet dat hij een natte broek heeft, zegt hij dan. Hij heeft in de winkel al met van Tena for men-broekjes gestaan, maar legt ze dan weer terug. Ik zei hem toen dat ik het totaal niet erg zou vinden, moest hij die gaan dragen. s Nachts draagt hij bij overprikkeling al wel vaak een luier, tja, dat is gewoon uit praktisch overwegingen natuurlijk. Hij schaamt zich, dat snap ik, zijn huisarts weet er ook niets van, want zo zegt mijn vriend, ik weet toch waar het vandaan komt. Die kan daar niets aan veranderen, maar zou dat echt zo zijn? Ik begrijp het mechanisme, hetgeen hij ook goed uitlegt, maar zou er echt niets zijn dat hem hierin kan helpen dit helpen te voorkomen? Ik heb geen flauw idee of een dokter hier iets ter ondersteuning kan in aanbieden, maar hij schaamt zich wel uiteraard. Over het laatst heeft zijn blaas zich volledig geledigd op de bus en zag ook iedereen het gebeuren, dan is hij best van zijn melk omdat dat gebeurd is. Ook niet zo raar, hè, vind ik best wel erg voor hem.

Hier partner met Asperger en hoogbegaafdheid

Bij overprikkeling kan hij ook in een soort onderprikkeling komen en is het ook al gebeurd dat hij dan een ongelukje heeft. Wel niet zo vaak als bij jouw man precies. Ik heb het hier over 2 keer op een jaar of zo. Ik zou toch proberen een arts te raadplegen. Misschien komt het wel door wat hij zegt, maar heeft hij er dan net veel last van omdat er onderliggend een probleem is dat dan meer aan de oppervlakte komt.

Mijn vriend, ook ASS, moet vaak lopen omdat hij plots voelt dat hij moet. Hij moet dan ook echt. Ik merk weleens aan zijn ondergoed dat hij ook vaak net wat te nat is. Ik heb zelf nooit een verband gelegd met ASS

het schijnt veel voor te komen bij mensen die autisme of pdd nos hebben.
hier spreekt een lotgenoot. Heb er zelf ook last van

Zelf slechts pas 20 maar ook ass. Helaas bij overprikkeling vaak een natte broek en bed... niks aan te doen? Zeker wel! Ik zorg ervoor dat ik minder overprikkeld raak. Mocht ik me dan toch overprikkeld voelen dan trek ik een luierbroekje aan zodat andere niks zien!
Hopelijk gaat het ooit over

ik ben 48 jaar jong
en heb autisme, angststoornissen

en plas ook nog vaak in mijn broek, of bed
maar dat hoort nu eenmaal bij mij

Hey deniz. Heb zelf ook autisme en heel soms nog een nat bed. Dit begon als tiener. En toen ik op m'n 23e zelfstandig ging wonen weer elke nacht nat. Maar dat gaat nu gelukkig beter. Vind het daarom prettig om ondanks mijn leeftijd met een luier te slapen. Dit geeft een veilig zeker gevoel

@deniz
Komt vaak voor zeg je? En als je het niet hebt ben je uitzondering of hoe moet ik dat zien?

Hey hier ook autisme en bedplasprobleem. Jaren lang heel erg voor geschaamd. Tot ik een hele knappe vriendin ontmoeten. Die zij dat ik me er niet voor hoefde te schamen.  Toen iedereen uit m'n omgeving wist dat ik adult baby ben en soms nog in bed plas. Wel veel uitgelachen in het begin. Maar nu gelukkig bijna niet meer.