Al heel lang heb ik last van angstklachten en chronische stress
Nu merk ik wel als ik een weekje vrij ben dat dit een heel stuk beter gaat dan dat ik werk
Ik slaap beter mijn energie is hoger en mijn stoelgang is ook beter
Zodra ik weer wat ga doen zoals in huis wat klussen of bij iemand op bezoek ga wordt ik weer onrustig angstig en gestrest
Het enige wat voor mij lijkt te werken is helemaal niets doen en niets aan m’n hoofd hebben omdat ik niet tegen veel prikkels kan
Als ik ook maar ergens aan denk als ik wat moet doen krijg ik die gevoelens al
Dit lijkt ook steeds erger te worden met het ouder worden ik kan steeds minder hebben lijkt het wel
Weet niet meer hoe hieruit te komen ben al bij cecar therapie geweest en een psycholoog en de praktijkondersteuner
De psycholoog zou toch degene zijn die je hierbij zou moeten kunnen helpen.
Herkenbaar wat je schrijft.
5 jaar geleden werd ik er het eerst mee bekend: angst- en paniekaanvallen, slapeloosheid, lichamelijke (maag) klachten die ook weer voor angst en paniek zorgden. Dit alles overkwam me na een medische toestand die niet eens ernstig was. Ook ik heb toen wekelijks cesartherapie gevolgd. Daarnaast had ik elke week (3 maanden lang) een gesprek met een psycholoog en had ik psychosomatische fysiotherapie. Een verschrikkelijke tijd waarin ik echt dacht dat het nooit meer goed zou komen.
Na een halfjaar werden de klachten minder en begon ik weer met werken. Wanneer ik werk of mezelf inspan bij bijvoorbeeld huishoudelijke klussen, gaat mijn ademhaling eigenlijk altijd verkeerd en voel ik die maag weer wat onrustig maakt en zorgt voor angstgedachten. Het is een soort hyperfocus. Helemaal goedgekomen is het dus niet maar de klachten zijn aanvaardbaar. Toevallig de afgelopen maand overigens wel minder aanvaardbaar doordat het een hectische tijd werd. Ondertussen ga ik door met wat ik doe dus niemand heeft het ook door.
Daarnaast ben ik vaak snel overprikkeld en zorg ik daardoor voor reinheid, regelmaat en rust. Te laat naar bed gaan (na 23.00 uur) zorgt al voor onrust in mijn lijf en daarmee vergroot de angst op stress of angst.
Ik heb het geaccepteerd dat het nu kennelijk zo is en zou er ook nooit medicatie voor willen slikken. Ik heb een drukke baan met veel deadlines, eigenlijk helemaal niet goed maar die vastigheid en het fijne salaris is ook wat waard. Zolang het gaat blijf ik dit doen maar mijn hemel wat mis ik de tijd dat ik dit alles niet had. Soms kijk ik naar mijn blik op oude foto's en ik was nooit zonder zorgen maar je kan er vanaf zien dat ik nooit bekend was met (onrealistische) angst of paniek. Het kan zo vermoeiend zijn.
Ik weet niet hoe jouw situatie nu precies is, maar kan het helpen te accepteren dat dit het is en dat je daar je leven omheen bouwt?