Hallo allemaal,

Allereerst super fijn dat deze site er is! Het is fijn om mensen hun ervaring te kunnen lezen.
Hopelijk zijn er mensen hier die mijn verhaal/vragen willen lezen en zichzelf hierin herkennen of kunnen helpen.

Ik heb een aantal weken geleden de diagnose adhd gekregen (op 22 jarige leeftijd)
Ik ben sinds 21 september gestart met medicatie, begonnen met 3 dagen 3 x 5 mg en vervolgens 3x 10 mg.
Al snel merkte ik eigenlijk dat ik geen verschil voelde.
Ik had wat “typische” bijwerkingen zoals droge mond en af en toe een hoge hartslag, maar verder weinig last.
Sinds 5 oktober ben ik overgestapt naar 3 x 15mg per dag. Dit is onderling overlegd tussen psycholoog en psychiater, nadat ik via mail aan psycholoog had aangeveven nog geen effect te merken.
Het controle gesprek met de psychiater staat pas gepland voor eind oktober, dus vandaag ook een beetje mijn vraag op deze site.

Sinds ik met de hogere dosis ben gestart merk ik dat ik veel meer last heb gekregen van bijwerkingen.
Ik ben de hele dag super onrustig, zowel in mijn hoofd als in mijn doen en het voelt alsof ik 100 dingen tegelijkertijd moet/wil doen.
Af en toe voelt het een beetje alsof ik zat of aangeschoten ben en dan gaat alles een beetje langs me heen, kom ik lastig uit mn woorden en heb ik het idee alsof n deel van mij zich op een andere planeet bevind. Hoewel ik sowieso al een lastige slaper ben, heb ik het al een aantal keer voor elkaar gekregen de afgelopen 2 weken om gewoon pas in de ochtend ergens in slaap te vallen (lig gewoon in bed en probeer te slapen, maar stuiter nog net de kamer niet uit). Uiteindelijk slaap ik dan 1 of 2 uurtjes in totaal, maar lijk hier overdag eigenlijk geen last van te hebben (heb dit eerder nooit gehad).
Nu sinds een paar dagen heb ik ook n soort tic om continu met mn mond te bewegen en mn kaakspieren aan te spannen.
Inmiddels ook tandpijn van het kaken klemmen.
De bijwerkingen zijn er eigenlijk de hele dag, ook als de medicatie al “uitwerkt” zou moeten zijn en ik merk dat ik hier enorm veel last van heb en het ook invloed begint te hebben op mijn functioneren op werk (ben docent op het vo, dus chaos is sowieso al gegarandeerd).

Ik vind het heel lastig om nu voor mezelf te moeten beslissen wat ik moet doen. Ik hoopte dat de medicatie uiteindelijk wel zou gaan werken, ondanks dat ik voornamelijk lees dat het meteen effect heeft bij mensen, maar op dit moment doet de medicatie eigenlijk niks behalve veel vervelende bijwerkingen geven.
Ik weet niet zo goed of het dan verstandiger is om er mee te stoppen (afbouwend of acuut) of toch proberen door te gaan?

Mocht iemand dit herkennen, dan wil ik heel graag weten hoe jullie hiermee om zijn gegaan en of er een “oplossing” is gekomen.
Of als mensen gewoon advies hebben of iets anders, heel graag!!

Alvast bedankt☺️

Hallo Kel,
Ik heb de pillen vaak ver bij me vandaan gehouden, dus herken niet direct wat jij hebt ondervonden. Wel mensen om me heen gezien waarvan geen schim overbleef door de pillen waarmee ze zich lieten volproppen. Ik had zelf oxazepam klaar liggen voor de meest onrustige momenten. Uiteindelijk hebben die het tegenovergestelde gedaan. Kreeg ik een kortsluiting en heb ik de keuken kort en klein geslagen. Ik kopieer even een stuk tekst waarmee ik bij iemand anders antwoordde:

Hallo Anoniem. Er wordt in de geestelijke hulpverlening gesproken over diagnoses zonder dat ze beseffen wat de gevolgen van een diagnose zijn voor 'de patiënt'. Met een diagnose ben jij namelijk 'de diagnose'. Dan mankeert er iets aan jou. Ben je niet normaal zoals de mensen om je heen. De ADHD betekent eigenlijk dat je hoogst intelligent bent en de wereld aan energie hebt en ook nodig zult hebben om al die creativiteit in jou tot uiting te brengen. De narigheid is alleen, dat de 'normale wereld' het niet wil of kan begrijpen wat er in jou omgaat doordat ze zelf zo vastzitten aan de huidige manier van leven in dit systeem. De normale wereld groeit op met school, nog meer school en vervolgens moeten ze geld verdienen en een 'veilig leven' opbouwen met een flinke hypotheek. Een kind dat later de stempel ADHD zal krijgen, is over het algemeen iemand die Zelf leert. Vrij moet zijn in hoe hij of zij leert. Dat kan iemand anders niet brengen. Het is vaak de autodidact bij uitstek. En die mens wordt nu kapot gemaakt met medicatie, simpelweg omdat zo'n kind niet wordt begrepen en niet de ruimte krijgt. Dat kind past niet in de protocollen waar we hier in opgroeien. Maar misschien wel bovenal; ze hebben er geen controle over omdat jouw energie niet past in dit systeem. En om dat laatste te voorkomen krijg je een diagnosesticker en medicatie, waardoor je nooit tot uiting zal komen van het ware talent dat in je zit. Het is een hele moeilijke stap, maar neem hem als je zover bent; Kijk naar wat er altijd al in jou heeft gezeten en leef jouw leven. Hartelijke groet.

Uiteindelijk Kel, willen we tussen de mensen in deze maatschappij vaak gewenst gedrag vertonen. We willen niet 'anders' zijn dan anderen. Daardoor vechten we tegen onszelf en daar ligt precies het probleem. Het vechten maakt dit tot een onmogelijk leven. Stoppen met vechten gaat je veel meer brengen dan welke pil ook. Stoppen met vechten betekent jezelf accepteren. Open jezelf als je tussen de mensen komt. Vertel ze dat je een enorme hoeveelheid energie hebt. Dan mag je dat gewoon zijn. Stel je maar eens voor dat je bij een crematie bent en er gebeurt iets waardoor je vreselijk moet lachen. Daar ga je dan tegen vechten, maar daar wordt het alleen maar erger van. Dat komt omdat lachen bij een crematie niet wenselijk is. Alle emoties, gevoelens die in ons zitten waar we tegen gaan vechten, worden heftiger. Maar open jezelf. Dat gaat je minder schade geven dan die pillenrotzooi. Alle goeds en groet, Sebastiaan.