Hallo,
Ik heb nu al maanden een groot probleem. Namelijk, ik vertrouw niemand meer, ik kan het gewoon niet, hoe hard ik het ook probeer het lukt niet, ik ben zelfs bang dat mijn vriendin me zou bedriegen ook al is er helemaal geen reden toe, we hebben om de paar dagen ruzie omdat ik iets niet geloof of te bezorgd ben of weet ik veel wat...
Ze word dan telkens boos. Als iemand iets zegt bv over een moedervlek in mijn nek blijf ik dit onthouden en blijft dat maanden in m'n hoofd hangen en schaam ik me meer en meer ervoor,het lijkt alsof het mensen meer en meer opvalt. Ik vergeet dat nooit, ik heb een klein wit plekje om m'n tand en 2 jaar geleden zei iemand dat, helemaal niet slecht bedoelt maar het raakt me enorm, ik durf zelfs amper met mond open te lachen.
Als een vriend achter me staat ben ik bang dat die iets gaat doen, stoel wegtrekken of iets in kap doen of iets met een sigaret, ik moet heel de tijd achter iedereen staan zodat ik zeker weet niemand iets kan doen.
Ik ben het echt zat het gevoel te hebben dat mijn vriendin me zou bedriegen, het maakt de relatie kapot en zij word telkens kwaad omdat zij denkt dat ik zomaar iemand kan vertrouwen.
Ik kan m'n ouders niet meer vertrouwen, achter de kleinste dingen zoek ik iets ..
Als mijn vriendin zegt: ik wil je nooit meer kwijt.
dan denk ik 'je was me nooit kwijt?' , ben je kinderachtig bezig en meen je het niet? zou ze me bedriegen? ik denk echt heel fel door en ik word er stil aan gek van.
Ik heb uiteindelijk opgezocht, en kwam bij Persoonlijkheidsstoornis Paranoïde uit, kent iemand het of iemand die hulp heeft?
Ik haat dit gevoel..

Het is goed dat je zelf in de gaten hebt dat er iets niet helemaal goed gaat. De eerste stap die je zou moeten zetten is de stap naar de huisarts. Die kan je verwijzen naar een psycholoog.

Ik ben enorm bang voor naar de huisarts te gaan, misschien zegt die dat het normaal is of weet ik veel?
Mijn ouders zoude mij bovendien uitlachen, nooit zou ik tot daar mogen gaan.
Ik kwets niet alleen andere maar ook mij, ik moet met tegenzin zeggen dat ik mensen vertrouw, ik lieg helemaal niet graag en ik voel me rot als ik ze dat moet zegge...
heb nog ruzie gehad met beste vriend nadat ik zei dat ik hem niet vertrouwde, ik lig om de paar dagen te wenen omdat ik mezelf ook kwets hiermee, ik vraag me af hoe het komt, wat ik doe, alles lijkt precies mijn schuld.
Ik wil dit niet meer, ik krijg altijd zo'n schuldgevoel, ik haat dit echt.

Als je jou verhaal aan de huisarts verteld zal hij daar zeker wel wat mee doen. Het is wel de enige manier om goede hulp te krijgen.
Hoe oud ben je?

Nu ben ik 3 maanden 16, ik begon vorig jaar met wiet roken, heb dat tijdje gedaan toen erna gestopt en nu rook ik sinds zomer af en toe en ik vind dat het sindsdien is begonnen .. Ik kan dit moeilijk zeggen tegen mijn dokter, ik ben ooit eens bedrogen en heb hier zo een schade aan geleden ...
Ik durf echt niet naar de dokter te gaan

Je kunt zelf naar de huisarts. Daar heb je je ouders niet voor nodig. Je huisarts kun je dat rustig vertellen. Die mag daar sowieso niet met je ouders over praten.

Maar ik zou je wel adviseren om echt te stoppen met wiet roken. Want daar wordt het alleen maar erger van.

Ik durf echt niet te gaan, de dokter zegt dat sowieso door naar mijn ouders, ik vertrouw dat niet echt, stel ik heb iets komen ze er ook achter?
& Door het te roken heb ik het minder, het laat me aan iets anders denken, krijg een fijner gevoel.
Ik heb heel de tijd schuldgevoelens, ik voel me echt rot.

Ik krijg echt heel de tijd schuldgevoelens terwijl ik weet dat ik niks fout deed, de andere was in fout, ik wil dit niet meer, als iemand vraagt of ik iets kan bijhouden gelijk een pakje sigaretten zeg ik meteen nee omdat ik niet eens weet of ik er wel echt af kan blijven.
Alsof ik mijn eigen niet vertrouw.

De huisarts mag dat absoluut niet aan je ouders vertellen als jij daar geen toestemming voor geeft. En over wiet roken het volgende:

Wiet versterkt de stemming waarin je bent op het moment van roken. Heel even zal dat een prettig gevoel geven maar daarna zeker niet.

Ik heb het geld niet om tot bij een dokter te gaan...
Ik heb het gevoel alsof ik voor alles alleen sta.
Het zal waarschijnlijk niet zo erg zijn ...

Hoezo ik heb geen geld om tot bij een dokter te gaan? Je huisarts hoef je toch niet te betalen? En als je geld hebt voor wiet, zou je ook geld kunnen hebben voor de dokter. Je hebt het gevoel dat je er alleen voor staat maar wijst vervolgens alle advies en mogelijke hulp af.
Doe je zelf een plezier en ga naar je huisarts.

Ik had toen nog werk en bestad heel veel aan dat. nu nog maar heel weining. Al het geld dat ik spaar gaat daar aan op, ik krijg maar 20 euro per maand.
Ik wijs geen hulp af maar ik durf echt niet naar de dokter te gaan, wat er gezegd word word waarschijnlijk in pc gezet en uiteindelijk weten m'n ouders dat toch.
Ik weet niet of je hier ook iets aan hebt maar toen ik klein was (7 jaar) moest ik mijn neef voorspel geven en heeft ook geprobeerd me te penetreren( mijn neef is homo ). Dit heeft geduurd tot mijn 12e.
Ik weet niet of dit hier iets mee te maken heeft, dat zelfs weten mijn ouders ook niet.

Zoals gezegd, de huisarts mag niet met je ouders hierover praten. Je ouders kunnen ook niet in de computer kijken van de huisarts. Hier maak je je dus zorgen om niets.
Als je hulp wilt en die heb je toch echt nodig zul je toch naar de huisarts moeten gaan. Dat is de enige die je kan doorverwijzen voor professionele hulp. Een andere optie is contact opnemen met de Dienst Jeugd en Gezin.

Ik zal eens proberen langs te gaan bij de huisdokter, ik hoop niet dat die zegt dat het normaal is.. Nooit mogen mijn ouders ook erachter komen van mij en mijn neef.
Ik ben echt bang dat ze alles te weten komen.

Je hoeft je daar echt geen zorgen over te maken. Van je huisarts komen je ouders dat zeker niet te weten. Maar vertel dan wel aan je huisarts wat er met je neef is gebeurd. Dat kan namelijk de oorzaak van je probleem zijn.