Goeden dag allemaal.
2,5 jaar geleden heb ik mijn sleutelbeen gebroken op meerdere plaatsen.
Ik wilde dat het liefst laten opperen maar de cirurg heeft dat keihard geweigerd.
Toen ik een paar maanden later aan het werk ging heb ik allerlei problemen gekregen met die schouder waaronder veel pijn.
Toen ik ermee naar de huis arts ging heeft die me naar een orthopeed gestuurd maar die heeft me een jaar aan het lijntje gehouden met fysio die de problemen alleen maar erger maakten.
Uit eindelijk heb ik via de huis arts een verwijzing gekregen naar een universitair ziekenhuis en ben daar een dik jaar later nu zoon 2 maanden terug alsnog ge oppereert
Ze hebben mijn sleutelbeen doorgezaagd en recht getrokken. En met een plaat en schroeven vast gezet.
Alles voelt nu veel beter aan maar hey resultaat zal nooit zo goed zijn als ze mij gelijk hadden geopereerd ook ben ok mog niet terug aan het werk.
Ik voel erg veel frustratie naar die eerste cirurg toe. Ook als mijn schouder zometeen goed functioneert kan ik er moeilijk mee leven dat die arts niet na mij wouw luisteren en die operatie gewoon heeft geweigerd. En me dat zoveel ellende heeft bezorgd
Daarnaast ben ik ook chagrijnig op de orthopeed dat hij me gewoon een jaar aan het lijntje houwd.
Ik heb het verhaal zo kort mogelijk gehouden maar er zit natuurlijk een veel groter verhaal achter met meer emoties.
Nu is de vraag wat moet ik met dit gevoel. Ik heb geen zin om de rest van mijn leven boos op doe artsen te blijven, daar heb ik alleen me zelf. Mee