Hoi allen,
Ik ben Wenneke, 47 jaar en bang voor leukemie of lymfeklierkanker. Mijn moeder is in 2009 overleden aan acute Myeloide leukemie. Ze heeft een lange strijd geleverd. In november van vorig jaar heb ik een botscan gehad omdat ik al maanden last had van mijn SI gewricht. De dokter dacht aan Reuma. Maar per toeval werden er vergrote lymfeklieren gezien in het mediastinum (ruimte tussen de longen). Omdat ik er niet gerust in was, ben ik naar een internist geweest. Hij dacht niet aan kanker, wel aan de systeemziekte Sarcoïdose. Vervolgens moest ik bloed laten afnemen en een CT scan laten maken van de longen. Het bloed ziet er goed uit maar de lymfeklieren zijn nog steeds vergroot. Op 14 februari moet ik een biopsie laten nemen van die lymfeklieren om kanker te kunnen uitsluiten. Ik pieker me nu suf over wat ik kan hebben. Leukemie, lymfeklierkanker of Sarcoïdose. Mijn klachten zijn bleekheid, vermoeidheid, hartkloppingen, kortademigheid. Ik lees continu op het internet over deze ziektes en las dat bij leukemie of lymfeklierkanker het bloedbeeld goed kan zijn. Daarin kunnen ze niet altijd opmerken of je ziek bent. De cellen worden aangemaakt in het beenmerg en zijn niet altijd detecteerbaar in het bloed. Hoe kan een mens nu op 2 oren slapen als je met het bloedbeeld niet veel wijzer wordt? Volgens mijn huisarts zou leukemie of een lymfoom een verstoring in het bloed geven. Zij raadt me aan om me heen zorgen te maken. Dat lukt niet omdat ik weet wat voor een lijdensweg mijn moeder heeft gehad. Ben bang om hetzelfde te moeten doorstaan. Wie herkent mijn klachten en begrijpt mijn ongerustheid?
Groetjes,
Wenneke
De ongerustheid kan ik wel begrijpen. Maar het heeft weinig zin om te blijven piekeren over wat je dan zou kunnen hebben. Niemand kan je daar dus antwoord op geven. Er zal toch eerst nog dat onderzoek gedaan moeten worden
Wat rot dat je op zo'n manier je moeder bent kwijtgeraakt!
Het is wel zo, dat zo'n ervaring een van de duidelijkste oorzaken is van ziekteangst. En bij jou is het op dit moment natuurlijk ook nog niet helemaal helder.
Lijkt mij een erg nare periode om af te wachten.
Heb je iemand waar je voor steun terecht kunt zodat je er niet zo alleen voor staat met je zorgen?
Ik duim voor je dat er niets aan de hand is, en je klachten weer snel voorbij gaan. Laat je het nog even weten?