Mijn ervaring met een hartritmestoornis tijdens sporten
Ik heb nu vijf keer een hartritmestoornis gehad, en telkens gebeurde het tijdens het sporten. Vandaag helaas weer. Het maakt me doodsbang om nog te bewegen.
Wat er gebeurt, is dat mijn hart een paar keer overslaat. Op dat moment schiet de angst erin en probeer ik het voor te zijn door te hoesten. Maar dan schiet mijn hartslag van 80-100 omhoog naar 200-250 slagen per minuut. Ik voel een soort trillen of samentrekken in mijn hart, alsof het fibrilleert—tenminste, zo voelt het. Het is doodeng, en ik krijg het idee dat ik elk moment dood kan neervallen. Ik raak in paniek, word grauw, een beetje duizelig en weet me geen houding te geven.
Dit duurt soms 5 tot 15 minuten en dan, ineens, zakt het weer weg. Alsof er niets is gebeurd. Maar de nasleep is heftig: ik ben compleet uitgeput en blijf achter met een enorme angst.
Ik heb inmiddels al verschillende onderzoeken gehad, maar er is nog niets concreets uitgekomen. Er is een elektrofysiologisch onderzoek (EFO) voorgesteld, maar de gedachte daaraan jaagt me enorme angst aan. Mijn hartslag blijft tijdens zo’n aanval wel regelmatig, maar het voelt onnatuurlijk snel en met trillingen die ik niet kan plaatsen.
Het beheerst mijn leven steeds meer, en ik weet niet goed hoe ik hiermee om moet gaan. Zijn er anderen die iets soortgelijks hebben meegemaakt?
Misschien hyperventileer je tijdens het sporten. Dat zou dergelijke klachten kunnen verklaren.
Doe eens de test op:
https://ademlab.nl/hyperventilatie-test/
Goedenavond en bedankt voor je reactie.
Hyperventilatie kan toch niet zorgen voor een ritme stoornis? Of zie ik dit verkeerd?
Jorn, ik kan me voorstellen dat je in paniek raakt als je zo'n aanval van tachycardie krijgt en dat ook nog zo lang duurt. (5 a 15 minuten!)
200-215 slagen per minuut is ook niet mis. Het kenmerk van een tachycardieaanval is ook dat het plotseling begint na een trigger en ook weer plotseling ophoudt. (in tegenstelling tot een gewoon snel hartritme wat meer geleidelijk versneld en ook weer meer geleidelijk vertraagt)
Jezelf geen houding weten te geven lijkt me het minste probleem. Daar zou je op zo eigenlijk op zo'n moment niet ook mee bezig moeten zijn in je gedachten.
Dat er een EFO wordt voorgesteld betekent in elk geval dat de artsen het serieus nemen, die aanvallen die je dan hebt.
Het is een onderzoek naar wat er precies gebeurt dan (de tachycardie kan op een aantal verschillende manieren gebeuren) en ook meer duidelijkheid geeft hoe het behandeld moet worden.
Maar dat het heel erg eng is om zo'n onderzoek te moeten ondergaan, een beangstigend vooruitzicht, snap ik ook.
Het UMC (die de procedure ook doet) schrijft erover:
"Risico’s
Er zijn nauwelijks risico’s bij een elektrofysiologisch onderzoek. Uw cardioloog vertelt u hier meer over.
Ervaringen van patiënten
Sommige patiënten ervaren een elektrofysiologisch onderzoek als belastend. Zij zijn bang om:
een hartritmestoornis te krijgen
bewusteloos te raken
de controle te verliezen"
Het lijkt me dat je daarover vooraf met je cardioloog/behandelaar moet spreken. Die zal uiteraard begrijpen dat je de gedachte aan het ondergaan van zo'n onderzoek als angstaanjagend ervaart. Want zo ervaren de meeste mensen het die zo'n onderzoek wordt aangeraden.
Maar die kan je ook goed adviseren.
Ik ben zelf een heel klein beetje bekend met Atriale tachycardie. Maar dan bij lange na niet in de mate als jij die hebt bij die aanvallen die jij beschrijft. Tijdens mijn laatste 24 uurs holter had ik 54 momenten van Atriale Tachycardie, maar bij mij ging het slechts om perioden van ongeveer 150 slagen per minuut en gedurende hooguit 4 seconden lang per keer. Dus nauwelijks te vergelijken.
5 a 15 minuten bij jou, en dan zo hevig, het lijkt mij een eeuwigheid duren als je zo'n aanval hebt.
De hartstichting heeft ook pagina over zo'n elektrofysiologisch onderzoek, en met een telefoonnummer voor vragen aan een voorlichter.
https://www.hartstichting.nl/hart-en-vaatziekten/medische-onderzoeken/elektrofysiologisch-onderzoek
Je goed laten voorlichten is denk ik belangrijk voordat je wel of niet zo'n procedure zal ondergaan.
sterkte!
Nee, hyperventilatie zorgt niet voor een hartritmestoornis. Kan wel zorgen voor sensaties die lijken op hartoverslagen.
Als de hartritmestoornis is vastgesteld, dan raad ik aan om dat dan ook te laten onderzoeken zoals @barth dat ook al aangeeft
Bedankt voor jullie reactie.
Ik moet zeggen omdat het je hart betreft en ik altijd bang geweest ben voor hartproblemen, het nu realiteit lijkt de worden me echt ongelofelijk naar laat voelen.
Het idee dat ik als vader van 36 jaar oud hart problemen heb en ik evt een ablatie nodig heb die 2:3 uur duurt, dat maakt me al echt heel naar.
Ik lees uit de reacties dus, dan een tachycardie het meest op deze klachten lijkt?
Hai Jorn,
Ik kan me voorstellen dat het vooruitzicht op een ablatie je afschrikt. Zelf heb ik ook een hartritmestoornis diagnose (eigenlijk al heel lang) en ben ik ook geen voorstander van een ablatie (als het niet echt echt nodig is). Ik ben eigenlijk ook blij dat ik (tot nu toe) nog geen pacemaker hoef te hebben.
Ja een tachycardie betekent een snelle hartslag hoger dan 100 slagen per minuut, dus als jij die aanval van een plotselinge hartslag van 200-250 slagen per minuut beschrijft, die op gegeven moment ook plotseling weer ophoudt, lijkt dat dan per definitie het meest op tachycardie.
Maar eigenlijk (en omdat ik niet deskundig genoeg en niet bevoegd ben om een diagnose te geven) zou ik dan moeten spreken over Supra-Ventriculaire Tachycardie, ook wel "SVT" genoemd, want dat is de verzamelnaam van een aantal op elkaar lijkende kwalen.
Te weten:
1. Boezemfibrilleren / Atriumfibrilleren (hartritme=snel+onregelmatig)
2. Boezemflutter / Atriale flutter (hartritme=snel maar wel regelmatig)
3. Atriale tachycardie (hartritme=snel maar wel regelmatig)
4. AVNRT / AV-node Reëntry Tachycardie (hartritme snel maar wel regelmatig)
Supraventriculaire tachycardie (SVT) betekent "Versnelde hartslag vanuit de voorkamers van het hart".
Als SVT aanvallen ontstaan kan soms de aanval gestopt worden door of hard op je hand te blazen, of te persen, of adem in te houden, of met een vinger op 1 van de halsslagaders te drukken. Maar of een van die dingen zo'n aanval kan verhelpen moet je wel samen met de arts uitvissen. Uiteraard kan ook alleen de arts (na onderzoek) zekerheid geven over welke SVT het bij jou gaat.
groet
Bedankt voor je reactie!
Maar alleen een onderzoek van EFO gaat dit goed uitleggen? Want met een ECG dit vangen is echt lastig, omdat het natuurlijk relatief “weinig” gebeurd.
Wat ik voel, hartslag is wel regelmatig, echt verdomd snel, kan je niet tellen en je krijgt echt t gevoel dit kan niet lang duren of hij stopt ermee, dit kan hij nu volhouden, en het flutteren klinkt wel alsof dat gebeurd
Hoi Jorn.
Ik begrijp hoe heftig en beangstigend zo’n aanval is
Wat denk ik belangrijk is om te weten is over de aard van de risico’s (ik heb geprobeerd het op een rijtje te zetten.) is
1. dat Extrasystolen (die gevoeld worden als hartoverslagen) over het algemeen onschuldig van aard zijn. Extrasystolen vanuit de ventrikels (PVC’s) zijn wel hinderlijker dan de extraystolen vanuit de bovenkamers (PAC’s).
2. en dat SVT aanvallen (de verschillende vormen van Tachycardie in de bovenkamers van het hart) wel heel hinderlijk zijn, maar op zichzelf niet levensbedreigend zijn, maar soms wel behandeling en/of medicatie nodig hebben.
3. dat Tachycardie in de ventrikels (de onderkamers) iveel ernstiger is (gevaarlijker als het wat langer aanhoudt) , en ventrikelfibrilleren zal zelfs de pompfunctie van het hart stoppen. Dat laatste is dus dodelijk als er niet meteen een defibrillator bij is.
Meer over mogelijke secundaire risico’’s van SVT aanvallen.
Afhankelijk van de aard van die SVT aanvallen en of die aanvallen vaak zijn of heel af en toe, en hoe hevig ze zijn en hoe lang de aanval duurt.
Frequente hevige en langdurige aanvallen kunnen de hartspier beschadigen of bloedstolsels veroorzaken die elders in het lichaam problemen kunnen geven.
Lees meer over Boezemfibrilleren, Boezemflutter, Boezemtachycardie en AVNRT via de links op deze pagina van de hartstichting.
https://www.hartstichting.nl/hart-en-vaatziekten/hartritmestoornis
Opvallend vind ik ook bij AVNRT dat dat ook vaak bij jongere mensen voorkomt.
Groet.
Hi Barth!
Thanks voor je heldere en duidelijke uitleg.
Wat mij alleen onzeker maakt, is dat ik geen flauw idee heb wel ritme stoornis het is. Dus of ik me terecht of niet terecht zorgen maak.
Dat onzekere maakt me echt gek even plat gezegd
Hai Jorn,
Wat ik wilde duidelijk maken, is dat je vooral niet ervan moet schrikken als je één of meer hartoverslagen voellt.
Dat zijn extrasystolen en die zijjn onschuldig van aard. Als je wel schrikt, maakt de opwinding erover namelijk dat het erger wordt. Door opwinding en plotselinge stress en spanning gaat je hart sneller kloppen, en kan je ook meer van die extrasystolen krijgen.
Dus.. beter is het om te beseffen dat het iets onschuldigs is, en er laconiek mee om te gaan. Rustig en relaxed blijven is belangrijk.
Maar je beschrijft ook hoe je hart dan opeens in een tachycardie mode schiet. En wat je omschrijft lijkt het meest op SVT aanval in de ene of de andere vorm. Welke tachycardie het is binnen die SVT groep daar kan ik natuurlijk niets over zeggen. Ik kan nattuurliijk geen diagnoses geven als leek. Het geven van meer preciese diagnoses is voorbehouden aan de arts die het heeft onderzocht of nog gaat onderzoeken.
Maar wat voor een SVT het ook is, ( en ik begrijp wel hoe beangstigend en afmattend zo’n SVT aanval is en dat het een Achtbaan is waar je dan inzit als het langer duurt,) dan is het belangrijk dat je weet dat zo’n aanval NIET levensbedreigend is en dat de aanval heel zeker ook opeens weer zal stoppen. Je hart zal echt niet stoppen, maar de aanval op gegeven moment wel. Hoe eng het ook is om zo’n aanval door te maken, ook dan heb je er baat bij om verder zo rustig mogelijk te blijven. Spanning, angst en stress werkt contraproductief.
Als die aanvallen vaker gebeuren, dan is het denk ik ook je belang dat de arts onderzoekt wat er precies aan de hand is als er zo’n aanval plaats vindt.
Groet en sterkte.