Er is iets wat mij dwars zit en wil hier graag meningen/een mening over horen.

Ik heb mijn tandvlees kapot gepoetst. Hierdoor is mijn tandvlees aardig teruggetrokken. Ik schaam mij hiervoor, maar heb er geen pijn aan en vind een hogere tand eigenlijk mooier bij mij staan. Daarom wilde ik een verwijzing (op ten duur) naar een parodontoloog om bij mijn andere tandje (zijn erg laag vergeleken met al mijn andere tanden, tandjes naast mijn voortanden) een stukje weg te branden. Zodat ze gelijk/voor 95%+ gelijk zijn.

Nu is het wel zo dat ik moeite heb met goed poetsen. Dit geef ik ook altijd aan. Geen een tandarts deed er vroeger moeilijk over om een extra poetsles te geven en mij vaker voor controle uit te nodigen. Over het algemeen vond ik dat ook erg fijn. Ik schaam(de) mij er niet voor. Ik weet het en ik wil hier met hulp graag wat aan doen. Minpunt, deze tandarts wilde mij ineens naar een psycholoog hebben omdat ik te veel naar frisdrank neigde. Hier ging het alleen nog maar om naderhand dus ging ik weg.

De tweede tandarts had een nare sfeer hangen, dus was snel overgestapt naar mijn ouders hun tandarts en hier gaat het helemaal fout.

Ik ging vandaag dus langs om te laten controleren of het zwaar beschadigd was omdat er wel een duidelijk stukje ‘weg’ is. Dit bleek gelukkig niet zo te zijn, maar mijn tandvlees was overal wel iets dikkig. Hier werd ik op aangesproken en gaf ook weer aan er van af te weten, er van te balen, maar dat ik vaak terugval in mijn foute poetsgedrag en dus handjes aan hulp nodig heb. Toen ben ik voor het eerst totaal de grond in gebrand. Vooral omdat hij mij ‘al poetsles had gegeven’. Ik hoorde volgens die man nog net niet in een gesticht en had psychologische hulp nodig doordat ik het ‘vertik’ om goed te poetsen. Kon beter daar mijn geld aan uitgeven dan aan een correctie. Ik werd als gek neergezet dat ik wat aan mijn tandvlees wil laten doen (ook overige behandelingen die mijn eerste tandarts zonder problemen uitvoerde weigert hij)

Ik ben er klaar mee om als halve tamme neergezet te worden. ALS ik tandarts was (kijkend naar mijn huidige tandarts en dekend aan mijn ervaring) zou ik juist HEEL BLIJ zijn als iemand dat aankaart. Het is niet goed, maar dan weet je dat je je patiënt een handje moet helpen. Misschien wat vaker terug moet laten komen. Plakpilletjes meegeven. Maar NIET als geschift neerzetten… dat is het laatste wat je moet doen als iemand ook echt eerlijk zijn fouten inziet en bekend.

Het is dat mijn eerste tandarts ineens bleef hameren om een psycholoog door frisdrank en ik 22 ben geworden (moest dus toch weg): ik ging er met PLEZIER heen. Om elk klein onzerheidspuntje ging ik. Simpelweg omdat ik mijn gebit zo lang mogelijk goed wil houden, maar er ook blij mee wil zijn en mij niet wil schamen. Ik dolde met iedereen daar en deed alsof sommige artsen gewoon vriendinnen waren.

Ik schaam mij momenteel wezenloos voor mijn tand. Ik lach ook vrij weinig meer, alleen met een mondkap op.

Nu is het enige wat ik voel woede. Ik wil een tandarts die mij advies geeft, maar als ik doordram denkt ‘we doen het’. Een tandarts die mij wel wil helpen om mijn tandvlees op orde te krijgen. Niet alleen voor een doorverwijzing, maar om dit soort taferelen bij andere tanden tegen te gaan. Een tandarts die wel begripvol luistert… ik heb (als ik bij mijn tandarts blijf) geen eens zin meer om terug te gaan omdat ik echt ruzie ga maken dan.

Nu is mijn vraag aan jullie, ben ik nou gek dat ik vind dat hij dit niet kan/kon maken of staat hij volledig in zijn recht? Want ik geef eerlijk toe, ik ben al andere tandartsen aan het mailen om kennis te maken met hun artsen. Even hallo te zeggen en wat info op te halen…

Het klinkt voor mij een beetje alsof jij een relatie met je tandarts verwacht die niet helemaal bij zijn/haar takenpakket hoort.
Dollen met de artsen en vriendschappelijk met elkaar omgaan is natuurlijk heel leuk,maar niet echt gebruikelijk.
De verhouding tussen een arts en patiënten is over het algemeen zakelijk,de arts biedt een dienst aan waar jij gebruik van kunt maken.
Tuurlijk hoort daar een stukje begrip en medeleven bij,maar op een professionele manier.
En een volwassen patiënt iedere keer weer opnieuw poetsles geven,in mijn ogen ook niet.
Als je dat nodig bent,zoek dan online een poetsles voor kinderen op en gebruik die tijdens het poetsen.
Extra controle afspraken kun je ook zelf maken,daar hoeft hij je niet voor uit te nodigen.
En als jij behandelingen wilt doordrammen die de arts onnodig acht,hoeft hij daar ook niet in mee te gaan.
Als alle patiënten dat gaan doen,raakt de zorg nog veel meer overbelast en worden de zorgkosten helemaal onbetaalbaar.
Je zou voor je tandvlees misschien ook naar mondhygiënist kunnen gaan,voor extra onderhoud tussen de tandarts controles door.

"Een tandarts die mij wel wil helpen om mijn tandvlees op orde te krijgen. Niet alleen voor een doorverwijzing, maar om dit soort taferelen bij andere tanden tegen te gaan. " Dat is prima natuurlijk, maar als jij probleem hebt waardoor je dan toch telkens weer verkeerd poetsgedrag toont, wordt het voor de tandarts ook wel moeilijk. Je valt namelijk steeds terug in verkeerd gedrag. En daar moet een reden voor zijn. Om dat nou goed te krijgen zou je idd naar een psycholoog kunnen gaan om te achterhalen waarom je dat doet. Een correctie van je tandvlees zet geen zoden aan de dijk als je dan toch telkens weer in verkeerd poetsgedrag vervalt. Dat is water naar zee dragen.

Ik heb mijn tandvlees kapot gepoetst. Hierdoor is mijn tandvlees aardig teruggetrokken.

En nou verwacht je dus dat de tandarts je doorverwijst om de rest van je gezonde tandvlees dan maar te laten aanpassen aan het kapotte en teruggetrokken tandvlees. Dat is de omgekeerde wereld...   Je gaat ook niemand vinden die dat gaat doen.

Nu is het wel zo dat ik moeite heb met goed poetsen. Dit geef ik ook altijd aan.  

Waarom heb je moeite met goed poetsen?