iets wat ik nooit van mezelf had verwacht; vreemdgegaan.

Het leek allemaal zo onschuldig in het begin, beetje kletsen, af en toe een smsje, en dat werden er steeds meer. Tot diep in de nacht was ik met die persoon bezig, hele dagen lang. Ik bleef het maar goedpraten voor mezelf.
Uiteindelijk is het uitgedraaid op sex. Na die keer is er geen sex meer geweest, maar we bleven elkaar berichtjes sturen met als gevolg dat mijn partner een berichtje heeft gezien en ik alles heb opgebiecht.

Hij heeft besloten bij mij te blijven omdat we ook al een kindje hebben. Liever ongelukkig met kind dan ongelukkig zonder kind was zijn reden.

Al die tijd dat ik met die ander bezig was heb ik de knop omgedraaid en niet willen denken aan de gevolgen. Nu, een aantal maanden nadat het is uitgekomen kan ik steeds minder met mezelf leven. Hoe heb ik dit in godsnaam allemaal kunnen doen. We hadden het zo leuk, waren altijd anders dan de rest, waren samen één. Hoe heb ik dit kunnen doen?

Mijn vriend is er ook nog kapot van, maar we houden het leuk voor ons kindje. In het begin hebben we heel veel gepraat, maar dat wordt ook minder. Ik laat het een beetje van hem afkomen, en als er dan een steek onder water wordt gegeven weet ik niet zo goed hoe ik moet reageren. Soms zijn er van die ongemakkelijke stiltes, de andere keer kletsen we over koetjes en kalfjes.

Hoe kan ik mijn vriend het beste benaderen, moet ik het onderwerp zelf aansnijden, of het toch maar van zijn kant laten komen.. komt het ooit nog goed, en hoe komt het toch dat ik dit heb kunnen doen? Nooit maar dan ook nooit had ik dit van mezelf verwacht, evenals mijn vriend. Hij is zo teleurgesteld..

Moeilijk.

Hoe het heeft kunnen gebeuren is verder niet meer belangrijk. Gedane zaken nemen geen keer.

Als je besluit om toch samen verder te gaan, moet dat wel op een goede basis zijn. Steken onder water horen daar dus niet bij. Of je vergeeft en maakt een nieuwe start of je maakt een einde aan de relatie.

[quote]Liever ongelukkig met kind dan ongelukkig zonder kind [/quote]Deze stelling kan geen stand houden. Het is slecht voor de relatie en vooral ook slecht voor het kind.

Breng het onderwerp ter sprake. Jullie komen hier zo niet uit.

Hoi Tandor,

Maar het is nog zo vers, ik kan me voorstellen dat er nog veel woede en verdriet bij hem zit. Het vertrouwen is weg, al probeer ik overal zo open en eerlijk mogelijk in te zijn. Mijn telefoon laat ik liggen zodat hij elk moment van de dag kan kijken als hij de behoefte heeft.

Hij zegt ook wel dat als hij zijn kop in het zand steekt het prima gaat, maar hij blijft erbij dat hij het gewoon niet kán accepteren. Denk dat het voor een man extra moeilijk is wanneer zijn vriendin vreemd is gegaan?

Toch merk ik dat hij ergens wel wil, op momenten dat we het heel leuk hebben. Maar dan komt plots toch weer dat muurtje om hem heen, soort zelfbescherming denk ik..

[quote]Hij zegt ook wel dat als hij zijn kop in het zand steekt het prima gaat, maar hij blijft erbij dat hij het gewoon niet kán accepteren.[/quote] Als hij er zo in staat of blijft staan moet je ermee kappen. Dit wordt een ondraaglijk proces voor beiden. Maar ook voor jullie kind. Het is voor een man niet extra moeilijker dan voor een vrouw hoor. Vrouwen zijn doorgaand wat meer vergevingsgezind dan mannen. Dat heeft iets met het (overdreven) ego van mannen te maken. Het kan in ieder geval niet zo zijn dat hij met regelmatig steken onder water geeft of van die ongenuanceerde opmerkingen maakt. Als dat zo blijft gaat hij dat straks ook doen in bijzijn van anderen. En dat is niet goed. Het verkeerde voorbeeld voor je kind in ieder geval.

Jullie zouden naar een relatie therapeut kunnen gaan. Dat kan soms heel verhelderend werken en voor veel duidelijkheid zorgen.

maar ik heb hem vernederd en pijn gedaan, hoe kan ik dan van hem verwachten dat hij niet meer zulke opmerkingen maakt, boos blijft etc. Hoe kan ik van hem verlangen dat hij wil gaan voor deze relatie, want ik heb het immers op het spel gezet, en hij mag zijn best gaan doen het nog te redden zeg maar.

Ook merk ik dat hij wel meer zijn eigen weg gaat, uitgaan etc. Waar eerder rekening met elkaar werd gehouden is niet meer. Dit heeft hij ook tegen mij uitgesproken, wat ik ook zeker wel begrijp..

Hulp heb ik al eens voorgesteld, maar daar heeft hij niks mee, dan gaat iemand hem even uitleggen hoe hij mag accepteren dat zijn partner met een ander naar bed is gedaan is zijn mening..

Ik vind het zo moeilijk, kan de hele dag wel huilen. Ben zo wakker geschud, en kan me niet meer voorstellen dat ik dit alles heb kunnen doen. Weet alleen niet hoe ik tot mijn vriend kan doordringen dat ik zoveel spijt heb en hem echt niet kwijt wil

Je hebt een fout gemaakt. Daar is verder niets meer aan te doen. Je kunt het niet terugdraaien.

Dan zijn er 2 opties:
1. Hij probeert te accepteren wat er is gebeurd, vergeeft het, jullie proberen samen er wat van te maken. Dat kan met of zonder behulp van een therapeut.

2. Hij kan onmogelijk accepteren wat er is gebeurd. Hij blijft daar opmerkingen over maken en gaat vervolgens zijn eigen weg. Einde relatie dus.

Als hij niet kan of wil accepteren wat er is gebeurd en dat is ook begrijpelijk moeten jullie een punt achter de relatie zetten. Het heeft namelijk totaal geen zin om zo door te gaan.Daar worden jullie alle twee doodongelukkig van. En jullie kind ook.

Ik denk dat hij zelf nog niet weet wat hij wil. Hij wil niet uit elkaar, maar ook niet blijven. heeft het gevoel klem te zitten. Als we geen kind hadden was het denk ik anders geweest.
toekomstbeeld was zo mooi, ook voor de kleine en denk dat hij zich misschien verantwoordelijk voelt voor de toekomst van ons kind..

In een aangeschoten bui gaf hij aan teveel van me te houden en mij ook niet kwijt wil, verder blijft hij eigenwijs.. voor mij nog weer moeilijk te peilen wat hij wil en wat hij op dit moment van mij verwacht/verlangd

Het is een moeilijke situatie. De tijd zal het leren.....

Dit is een super moeilijke situatie. Dat vertrouwen dat er eerder was gaan jullie weer moeten opbouwen. Maar dit vergt inzet van jullie beiden. Uit jouw verhaal krijg ik het gevoel dat hij niet meer in de relatie zit. Hij heeft het al opgegeven, al wilt hij dat niet toegeven.

Een relatie therapeut lijkt mij het beste optie. Probeer het nogmaals anders de relatie maar beeindigen. Want zo kunnen jullie niet doorgaan. Ook het kind zal eronder gaan leiden.

Ach ja die dingen gebeuren en zijn al zo oud als de mensheid. Tegenwoordig heb je uitgebreide datingsites [url=http://www.brazilianembassy.nl/sexdate/recensies/mijnsexprofiel.html][img size=1]http://www.singleparents.org/wp-content/uploads/2011/05/dating-and-relationships-single-parents.jpg[/img][/url] waar je vreemd kan gaan. Helaas, het gebeurt.

vergeef jezelf..!

vergeef jezelf... dat is zo moeilijk! ik was ook zo dom en kan niet begrijpen wat me bezielde om iets met een ander te beginnen..het is wel gebeurd maar door die stomme fout is mijn leven verpest en kan ik niet meer voluit genieten. was het maar nooit gebeurd. ik hoop voor jou dat het beter gaat en je man zegt dat hij je kan vergeven

Weet je anoniem,

ik ben slachtoffer van vreemdgaan en begrijp er niet veel van.
Dus een vraag aan jouw, mijn man kan hem niet beantwoorden.

Hoe kun je achteraf spijt hebben en tijdens het vreemdgaan niet doorhebben wat de eventuele gevolgen zijn?

Dit is echt geen aanval maar, wil het zo graag begrijpen

Waarom doen mensen fout in het algemeen?

Dit is meer de vraag.

De Bijbel schetst ons het beeld voor hoe dat toch komt. Wij mensen zijn geneigd tot alle kwaad, wie zal dat ontkennen? Je hebt moordenaars onder de mensheid, dieven, verkrachters en inderdaad vreemgangers die overspel plegen wat een ander tot diep in de ziel voelt.

Hoe dan ook, wij mensen zijn dus allen uit hetzelfde hout gesneden, soms wijkt de één meer uit in gedrag dan de ander. Maar toch allen geneigd tot hetzelfde kwaad. Daarom leert de Bijbel ons dat we niks van een ander moeten zeggen, daar wij allen hetzelfde(hetzelfde hout) zijn. Dus allen geneigd tot alle kwaad nogmaals.

De boodschap van Jezus(Die Zelf geen kwaad heeft gedaan ooit) is dat wij elkander moeten lief hebben en het kwaad moeten vlieden, nalaten. Overkomt het ons toch dat wij fout doen, dan wat is het wat een mens hier behoort te doen? Vergeven en vergeten óf..zwelgen in zelfmedelijden(hoewel we allen uit hetzelfde hout zijn gesneden) en blijven hangen in bitterheid en boosheid en dus geen toekomst meer te verwachten is op deze manier. Dit is wat Tandor hierboven ook aandraagt.

Tandor heeft veruit het beste advies gegeven wat er maar is voor deze zaak: vergeven en vergeten of einde relatie.

 

Deze twee opties en niet anders.

Ga als vrienden uit elkaar en niet als vijanden. Voor mij persoonlijk is het een no go om vreemd te gaan, zeker niet als je huidige partner de 'liefde' van je leven is. De scheve schaats krijgen jij en  je vriend niet zomaar uit je hoofd.

Je kan het tijd geven, maar als je vriend nu al deze gedachten heeft en het moeilijk kan verkroppen (wat voor  mij terecht is overigens) zal ik toch samen goed om de tafel gaan zitten.