Hai , ik ben een meisje van 17 , en heb al jaren last van paniekaanvallen en hypochondrie , ik heb mezelf al helemaal gek gemaakt met elke ziekte en bij elk pijntje google ik het weer eens. Ik word er zelf helemaal gek van , maar ben wel heel erg bezig met me leven weer oppakken ( zit momenteel al weer jaar thuis ) , Maar wat ik erg mis zijn succesverhalen van angststoornis , mensen die het hebben overwonnen & hoe bevalt het ? En wat zijn jullie tips ?
X mij
Ben je in behandeling voor je angststoornis?
Voor een jongedame van 17 jaar stel je wel een belangrijke vraag. Je moet er wel op letten op het internet zal je eerder de negatieve verhalen lezen dan de positieve. Er zijn uiteraard uitzonderingen natuurlijk maar meestal als je lekker in je vel zit, alles loopt goed heb je geen al te grote nood omdat te komen vertellen. Voel je niet lekker in je vel dan ga je natuurlijk op zoek naar antwoorden.
Ik ben nu 35 jaar en kampte op jou leeftijd ook al met ziektevrees. Ik zou zo graag gillen laat het je leven niet beinvloeden. Het is het niet waard. Maar dan zou ik hier zelf ook niet zitten. Naarmate je ouder wordt besef je dat het geen zin heeft om ziektevrees die greep op je leven te laten houden maar dat is nog niet de oplossing.
Maar meid het is niet al kommer en kwel. Rond jou leeftijd ben ik er van af geraakt. Ik ben terug van het leven gaan genieten. Ik ben jaren vrij geweest van die depressie/angststoornis. Eigenlijk heb ik het pas teruggekregen na de bevalling van mijn jongste dochter. Het ging dus een heel lange tijd heel goed. Op dit moment ben ik ook op zoek naar een oplossing.
Misschien moet jij nu doen wat ik toen niet kon met een psycholoog gaan praten. Ik heb het ook 1x gedaan letterlijk 1 gesprek. Nu heb ik besloten op het een kans te geven. We kunnen en moeten hier vanaf geraken en jij kan dat ook!!
Heel veel sterkte!
@ Tandor : ja ik ben in behandeling bij een psycholoog en psychiator al jaren en bij een haptonoom sinds vorige week 🙂
@lilly be : super bedankt voor je reactie ! En ik krijg zelf ook steeds meer de gedachtes van ik heb nog niks kunnen doen wat ik wil , alleen maar op de bank zitten en af en toe een keer met iemand afspreken , maar uitgaan of na school ( heb wel 1 diploma gelukkig ) lukt me niet & ik zit de hele dagen thuis , ik hoop dat ik er ook vanaf kan komen & wens jou ook veel sterkte !
Hoihoi,
Ik heb vroeger CHV (gehad)
Dit is begonnen op mijn 16e.
Ik dacht dat ik een hartaanval kreeg, ik was thuis en wou net naar de videotheek gaan voor een film.
Toen opeens bijna geen lucht en heel oppervlakkig ademen.
Mijn moeder heeft toen meteen 112 gebeld.
Daar kregen we het advies om in een zakje te blazen.
Dit gedaan en klachten namen af.
Echter de dagen er na was ik in paniek door wat er gebeurd was en had ik geen vertrouwen meer in mijn lichaam.
Zo heb ik echt een jaar thuis gezeten.
De huisarts kwam bijna elke week wel langs als geruststelling, maar kon niets vinden.
Na een jaar ben ik voorzichtig naar buiten gegaan en heb ik van mijn moeder een puppy gekregen, zodat ik toch een dagelijkse verplichting had.
Achteraf gezien een super beslissing van mijn moeder, want hierdoor ging ik meer en meer naar buiten.
Alleen de dingen waarbij ik zelf geen controle had raakte ik wel snel in paniek, zoals in de bus zitten of ik de auto.
In de tussentijd vaak in het ziekenhuis geweest voor scans van hoofd en longen etc ..
Nu 16 jaar later heb ik zelf 2 kinderen, een vaste job en rijdt in mijn vrije tijd motor.. en om heeeel eerlijk te zijn, heel af en toe heb ik wel even bij een onverwachte situatie dat ik sneller begin te ademen en voel ik mijn benen slap worden of krijg ik druk op de borst.
Ik probeer dan aan iets anders te denken en ergens anders op te focusen.
En dan is het ook zo weer weg.
Dus ik vrees dat als je eenmaal CHV hebt gehad dat je er nooit helemaal van af komt, maar er is prima mee te leven als je eenmaal de bewustwording hebt dat het CHV is.
Groetjes Bart