Hoi
Op dit moment ben ik onder "behandeling" van onze praktijk ondersteuner, vorige week hebben we het over mijn angst gehad, voornamelijk de angst om borstkanker te hebben. Het begon met verdikte lymfeklieren, uiteraard heel google doorzocht en het was duidelijk, ik had kanker. Toch naar de huisarts gegaan, die gevoelt heeft..klieren waren wel verdikt maar ze maakte zich geen zorgen. Het gevoel van angst bleef, mijn probleem is dat ik constant in spiegels kijk, thuis ,maar ook op mijn werk. Het kost me veel energie en vermoeid ontzettend. uiteindelijk bij bedrijfsarts geweest en die heeft ook gevoeld nadat ik mijn probleem verteld had. Gelukkig heeft hij me een beetje kunnen geruststellen. Nu heb ik aan (vooral) de zijkant van mijn linkerborst kleine rode soort van gesprongen adertjes. Dr Google weer geraadpleegd, en zo het cirkeltje weer rond. Rode gesprongen kleine adertjes zijn volgens mij geen symptoom van borstkanker, maar kan er weinig over vinden op google:( Dus hele dag weer in de spiegel kijken, soms is het erger en soms zijn adertjes minder. De behoefte om maar telkens te checken blijft en ik wordt er gek van en ongelukkig. Ik weet niet wat het is, heb ik kanker? Zit het tussen mijn oren? Hoop op reactie van mensen die dit herkennen.
Liefs Lieke
Ik doe dit nooit eigenlijk (Reageren op topics van anderen) maar doe toch maar voor een keer heb hetzelf ook al sinds dat ik jong was toen was het huh wat is dit en heel bang voor ziektes maar ik ging er destijd niet op in tot op eind april 2015 ik kreeg hoofdpijn (was altijd al iemand met hoofdpijn) maar deze wou niet weggaan ik ging zoeken voor het eerst en ja ik had een hersentumor en dacht dat ik geen week meer te leven had ik dacht zelfs naar over hoe ik het op school ging vertellen 2 weken later toch naar de dokter gegaan testjes gedaan niks helemaal blij. Toen kwam het weer terug ik dacht ik heb het weer de arts heeft niks gedaan. zo ging dat een aantal keer totdat ik 25 keer de huisartsenpost belden. Ik werd hierna doorgestuurd naar een pschygoloog waar ik sinds eind maart dit jaar gelopen heb nu is het thuishulp geworden met praktische dingen wat mij vaak helpt.
Ook heb ik uit ervaring dat het in periodes komt de ene 3 maanden ga ik bijna dood en dan is het weer voorbij en leef ik weer ''echt''. Zelf heb ik op dit forum bijna bij al me klachten iets gevraagd van stoten van knieën naar duizeligheid hoe gek het maar niet kan.
https://www.dokter.nl/forum/psychiatrie/hypochondrie/371689-hypochondrie/ Dit is de link misschien zie je nog wat overeenkomsten tussen mij en jou.
PS: Ik weet dat het heel vervelend is als je bijv. bij deze ziekte niemand kan vinden die hetzelfde voel en de rest zegt simpel stel je niet aan 🙂