Ik ben geboren met een huid afwijking, waardoor ik eigenlijk van jongs af aan geen vrienden had en ook vaak door jongens en meisjes geplaagd werd. Als jongen van 7 of 8 jaar oud kwam ik in de zomer voor het eerst in aanraking met seks door een oudere vrouw die mij vroeg om bepaalde seksuele handelingen bij haar uit te voeren waar ze me bij hielp. Dit ging overigens niet gepaard met dwang of geweld. Ik had nog nooit een naakte vrouw gezien (zusje of moeder), het aanraken in openbaar (struiken) vond ik erg spannend. Na een poos gaf ze aan een orgasme te krijgen en ik voelde in haar vagina spieren pulserend samentrekken. Van alle spanning kreeg ik een erectie en die vrouw heeft mij daarna voor de eerste keer laten klaarkomen. Vanaf dat moment bevredigde ik mezelf, het begon met 1 keer per week. In het zwembad zagen meisjes ook vaker mijn erectie en lachten er om. Sommige meisjes deden op school lelijk tegen mij, terwijl ze na school doktertje wilden spelen en die tegenstrijdigheid maakte me onzeker. Nu, 46 jaar later bevredig ik mezelf soms 6 keer per dag. Vooral vanaf de burn-out in 2008 is dat veel erger geworden, net als het dwangmatige ongewenst gedrag. Maar ik vertel vrouwen wel vooraf dat ik erg aanrakerig ben, dat maakt dat ze niet schrikken als ik ze 'per ongeluk expres' aanraak. Ik deed vrijwilligerswerk met computers en daarmee kon ik vrouwen gemakkelijker (intiem) aanraken. Sommige (oudere) vrouwen hadden daar minder problemen mee. Intussen ben ik gestopt met dat werk, omdat deze gevaarlijke situaties mij in de problemen kunnen brengen. Eigenlijk durf ik geen vrijwilligerswerk met computers meer te doen, omdat ik niet in problemen wil komen. Psychologen zijn bang dat het in 46 jaar nu zo met mij vergroeid is dat er eigenlijk geen behandeling voor is en alleen kunnen proberen om de schade te beperken.