Hallo,

Ik zit in de bovenbouw van een middelbare school en reeds een jaar ken ik hem, die ene jongen. Nieuw op school; hij heeft me vanaf het begin uitermate geïnteresseerd en ik heb enorm mijn best gedaan om iets met hem op te bouwen. Hij beschouwt mij nu als goede vriend, maar ik ben erachter gekomen dat ik hem als meer zie. Ik houd van hem en niet als een vriend, maar meer!

Sinds ongeveer drie maanden loop ik bij een psychiater. Ik gebruik sinds die tijd citalopram, nu een dosis van 16 gram (lichaamsgewicht 60kg). Zij weet dat ik me lusteloos en eenzaam voel maar ik durf haar niet te vertellen over de echte reden, namelijk die jongen.
Mijn humeur is rechtevenredig gekoppeld aan zijn gedrag richting mij en daar baal ik vreselijk van! Wanneer hij een dag weinig tegen me zegt of niet laat merken dat hij mij als echte vriend ziet, zit ik 's middags voornamelijk op mijn kamer en ga ik vroeg slapen. Ik kan me dan nergens op concentreren en ben alles zat. De gedachte aan het feit dat hij de reden is voor mijn heen en weer springende depressie is op zich ook nog gekmakend!

Ik begrijp dat er op een gegeven moment niets anders op zit dan het mijn psychiater te vertellen (alhoewel, wat kan zij betekenen..?), maar zijn er andere dingen die ik kan proberen?

Bedankt!

Wat een slechte psychiater heb jij. Volgens mij moet je gewoon die jongen jouw liefde verklaren en stoppen met die pillen. Trouwens, je hebt jouw psychiater wel op het verkeerde been gezet door niet de waarheid te spreken. Maak je fout goed want op dit moment wordt jouw leugen (uit angst, bestwil, of iets anders...) omgezet in chemicaliën die jouw lichaam helemaal niet nodig heeft. Laat die vlinders vliegen in plaats van ze weg te stoppen in een kooi waar niemand bijkan!