Ik ben een vrouw van 71 jaar. het leven heeft mij keer op keer zo teleurgesteld. Nu ben ik ook al veel nensen kwijt van mijn leeftijd en ook jonger.
Mijn huwelijk is 50 jaar oud en heeft nooit veel voorgesteld, we pasten niet bij elkaar en deden maar heen. Ik ging werken toen mijn kinderen oud genoeg waren. zij waren de katalisor in ons huwelijk. Nu ben ik klaar met mijn leven en vind dat ik nu eindelijk de rust van de dood mag vinden.
Wetend dat ik niet op hulp van de mediche stand mag rekenen zal ik mezelf aan mijn einde brengen.
Kan hier niet vertellen hoe ik dit ga doen.
Het verlangen naar de dood koester ik al vele jaren.
Hoop dat ooit de mens zelf mag beschikken over zijn dood

Dag Lisa, ik lees je bericht voordat net voordat ik naar bed ging. Wat een naar bericht. Ik heb zelf een lastige periode in mijn leven gekend en ik heb er veel vreugde en liefde uit kunnen putten door mij in te zetten voor anderen, en met name verstandelijk gehandicapten. Met andere woorden, mijn leven kreeg weer zin met wat ik voor anderen betekende, en ik kreeg daar veel voor terug. Het spijt me dat jouw leven zo weinig heeft opgebracht aan liefde voor jou, misschien kan dat nog in de derde fase? Maar mocht je helemaal overtuigd zijn van je besluit, dan wens ik je alle vrijheid om te beslissen hoe jij wilt. Ik hoop dat je naasten respect hebben voor jouw ideeen, maar ik hoop ook dat jij denkt aan degenen die jij achterlaat.

ja, Lisa wat een treurigheid.
kinderen zullen nooit begrijpen dat je liever dood wil dan hier wil zijn.
je zult ze verslagen en vol onbegrip achterlaten, praat je wel hierover met ze?
wat Bram al zegt, je kunt nog heel veel vreugde en dankbaarheid beleven door je in te zetten als vrijwilliger, b.v. in het bejaardentehuis of bij de Zonnenbloem.
je kunt nog veel voor andere betekenen en krijgt daar weer veel voor terug, misschien vind je dan wat levensvreugde.
of zet je in voor de dieren als dat je aandacht kan hebben.
je bent niet klaar hier, er is nog genoeg te doen, daarna kun je gaan op jouw tijd, die komt vanzelf, hoop dat je de kracht vindt om hierop te wcahten, wees dapper!
Ga ook eens met je huisarts praten, misschien ben je depressief en is er iets aan te doen.
het is jammer dat je niet eerder voor je zelf op bent gekomen en dat je je nu zo voelt, maar misschien kan het nog veranderen, geef jezelf nog een kans!
veel kracht, Brenda