hallo

ik was gister opnieuw bij de dokter vanwege mijn klachten die ik al heel mijn leven heb.
Zover ik mezelf kan beoordelen en mijn naaste omgeving dat kan, hebben we allemaal de gedachte dat ik altijd al een vorm van autisme heb, misschien niet de extreme vorm, maar wel zodanig dat ik altijd al problemen heb gehad/ ondervonden met de dagelijkse dingen zoals school, werk, en sociale omgeving. (ik ben en werk liever alleen en in mijn vrije tijd doe ik ook liever dingen alleen, al vind ik het heeeeeel af en toe wel oke om mt iemand wat te doen)

Ook komen heel veel andere kenmerken overeen met hoe ik ben..

Het is niet zo dat ik zomaar een 'Labeltje wil"... Maar Als ik op deze manier hoe het nu gaat door moet gaan.. ga ik binnen de korste keren helemaal kapot.. Ik ben nu al helemaal gesloopt omdat iik mij dagelijks moet veroontschuldigen als ik iets verkeerd doe of verkeerd begrijp.. en dat is zo vermoeiend...

nu was ik dus bij de dokter en de HA-assist. zei gelijk heel hard:
"nee Autisme, jij? dat kan niet zo zijn, want je geeft aan zo nu en dan wel sociaal te zijn.. (net of elke vorm van auti's, niet sociaal kunnen zijn, al dan op auti's-manier)

Nu is mijn vraag, Is het echt zo dat elke auti (ongeacht vorm) helemaal NIET/NOOIT sociale contact hebben?

graag serieus antwoord, en anders NIET reageren, Oke!! Thanks, Doei

Nee, dat is zeker niet vanzelfsprekend. Mensen met een aandoening uit het ASS kunnen zeker wel soc. contacten onderhouden, maar ze hebben wel minder soc. contacten dan gebruikelijk en leggen ook veel moeilijker soc. contacten.
De HA-assist. slaat de plank dus duidelijk mis en weet niet zo goed waar ze het over heeft, Autisme ( zonder te kunnen zeggen of het op jou van toepassing zou zijn) kent vele vormen en gradaties.
Het is ook niet aan de HA-assist. om een dergelijke vaststelling te doen.
Maak een nieuwe afspraak met de huisarts en bespreek het. Vraag om een verwijzing om het in ieder geval te laten onderzoeken.

Ik heb in 2013 een Ass-onderzoek gedaan, Via GGZ.
Daar werd het ook verworpen omdat ik "sociaal" ben, en "netjes gekleed was" :S

vond dat de raarste conclussie die er was..

alles werd gegooit op mijn Dyslexy (waar ik eigelijk minder last van heb ervaren ,
als mijn andere "stapels van probleempjes".

Ik denk dat ze mij gewoon niet goed 'willen' diagnosteren/helpen.
Uitslag was: aantal hoge scores dan echte autisten. (volgens mij kennen ze aleen de zware auti's)
en sommige scores waren niet interpeteerbaar (ofzo iets), omdat ik de oefening niet kon uitvoeren (moest meerdere verhaaltjes maken aan de hand van fotootjes, en dat kon ik niet omdat een foto maar 1 beeld is. (voor mij dus logisch dat ik alleen op kon noemen wat ik op de foto zag. (ik benoemde dus elk dingetje los van de foto)

dus hoge score met reken/analize opdrachten, en op die andere helemaal geen score..
en dan "netjes gekleed" en "sociaal", maakte mij __nie autistisch_

Maar zeiden ze: je hebt last van Dyslexie op latere leeftijd. (toewijl ik al vanaf me 6e weet dat ik dyslectisch ben. en daar altijd aan gewerkt heb. (ook nooit extra tijd nodig gehad met school ofzo) ja in de 3e en 4e groep basisschool..

dus in dat opzicht voel ik mij ook echt niet serieus genomen door eigelijk elke arts/ behandelaar

Dat is vervelend. Maar ook rare conclusies.
Ik kan eigenlijk maar een bedenken wat je zou kunnen doen: Een gesprek met een psycholoog, waarin je de problemen die je ervaart bespreekt. Misschien is dat een ingang om goed naar je klachten/problemen te laten kijken

ja dat is het inderdaad, daardoor begin ik ook steeds meer te twijfelen aan Hulpverleners.

Soms heb ik meer het gevoel dat ze denken dat ik uit ben op een Wajong dinges, zodat ik dan niet hoef te werken. (dat hoorde ik als eens eerder van anderen, en vandaag ook uit mijn Moeders mond vallen) :S

En dat is juist wat ik NIET wil, Ik wil gewoon weten waarom ik zo ben zoals ik ben,
zodat ik er iets mee kan gaan doen, en een beter mens kan worden voor Mijn familie en zeker ook voor mijn toekomstige werkgever(s).
Anders blijf ik alleen maar tobberen met mezelf, blijf ik een 'last' voor mijn Familie/ Werkgevers en collega's.
Achja, we zien het volgende week wel weer bij de Dokter.
ben wel van plan de volgende keer net zolang bij de Dokter te blijven totdat ik het gevoel heb gehoord te worden.. (zal moeilijk worden maar moet ik doen van mijn moeder)

die wou anders ook meegaan om het "duidelijk" te maken.. maar ik vind dat ik als 27jarige Jongen dat zelf ook moet kunnen.. En als ik dan alsnog nie geholpen word.. nja dan hoeft het van mijzelf ook niet meer en ben ik klaar..
Je gaat naar de dokter om geholpen te worden.. en als ik dan niet serieus genomen word, zal dat ook nooit gebeuren..

●Wαѕ ιк мααя єєи єєи∂αgѕνℓιєg, αℓ нα∂ נє ∂αи נє ∂αg иιєт, ∂αи ωαѕ нєт тσ¢н мααя νσσя 1 ∂αg●

Geef dan ook bij je huisarts duidelijk aan, dat je er klaar mee bent en eindelijk eens serieus genomen wilt worden omdat je tegen je eigen "ik" aanloopt. Bespreek de mogelijkheid van de psycholoog.

ja dat heb ik dus ook gedaan in 2013 bij GGZ en Gister weer bij de Dokter, hoe moeilijk ik ook uit me woorden kwam. Ik had zelfs al mijn problemen opgeschreven, zodat ik niets vergat omdat ik veelal chaotisch in me hoofd ben. zelfs dan nog zeiden de psycholoog van GGZ dat al mijn problemen kwamen doordat ik 'dyslectisch' ben en dat daardoor de problemen kwamen. En de dokter gister zei Stellig: "Autisten zijn A-sociaal bla bla.. dus dat ben jij niet" want jij spreekt zo nu en dan met je contacten, familie & een maat" (ben echt zo kwaad hierover)  Ja, standaard-autisten misschien, kijk eens verder DOC!!.
Pfff... word er echt onzeker van zo, zijn ze daar op uit ofzo.. zo van: "eens kijken hoe hij hier op reageert". "hij het zal wel even zijn een momentje niet hebben"...

Maarja zal volgende week wel nog een x proberen dit duidelijk te maken. Heb nu al mijn twijfels... Hoop dat ik deze week een beetje doorsta, heb dan wel al medicijnen (quetiapine) voor mijn zware piekeren/nachtmerries.. maar dat is voor mij geen oplossing.. misschien wel om deze week de nachten door te komen, hoewel die ook nog eerst moeten inwerken...
Maar niet voor lange tijd hoop ik.. Heb liever echte hulp, waarvoor de dokters/psychologen  ook zijn uitgevonden, ja toch

 

Het is al jaren geleden, maar mocht je dit lezen, ik ben wel benieuwd hoe het is afgelopen en of je al je antwoord hebt.