Aangezien deze site grotendeels anoniem is en je niet verplicht bent hier een emailadres of naam achter te laten zou ik hier graag even mijn verhaal vertellen.

Sinds iets meer dan een half jaar heb ik smetvrees. Het begon heel onschuldig, gewoon een moment waarop ik besefte dat het geld dat ik aanraak op werk (ik werk namelijk in de detailhandel) door heel veel mensen is aangeraakt, en dat je nooit kan weten of mensen wel goed zijn op hun persoonlijke hygiëne, of dat ze misschien wel iets besmettelijks als een koortslip hebben. Eigenlijk best normaal dat je daarbij stilstaat. Om dus mijn handen te kunnen wassen op werk, schafte ik een flesje antibacteriële handzeep (die waarvoor je geen water nodig hebt) aan.

Zoals ik al zei, het begon dus heel onschuldig met af en toe eens mijn handen wassen als ik in een openbare situatie als mijn werk of het openbaar vervoer was geweest, doodnormaal eigenlijk. Maar na een maandje merkte ik dat het erger begon te worden. Ik begon steeds meer dingen als "potentieel besmet" te zien en het letten op hygiëne (zo ervoer ik het eerst) werd al snel een soort van fobie, met name voor het herpes simplex virus dat koortslippen veroorzaakt. Ik wilde mijn handen steeds vaker en steeds meer wassen, en ieder vlekje, bultje, puistje of plekje dat ik zag bij iemand anders zag ik gelijk aan voor een koortslip, en dan schoot ik in een soort van paniek. Ik weet bij mijn gezonde verstand echt wel dat je niet zomaar besmet raakt met herpes, op zo'n beetje alle betrouwbare sites (rivm, thuisarts, huidinfo etc) staat dat je voor besmetting bijvoorbeeld moet zoenen of bestek moet delen met een besmet persoon. Zelfs mijn huisarts heeft dit bevestigd. Maar toch is er een soort van angst-gevoel in mijn hoofd dat ervoor zorgt dat ik alles als besmet beschouw en dat mij eigenlijk verplicht om steeds mijn handen te wassen als ik in een openbare aangelegenheid ben geweest.

Zo heb ik het eigenlijk een tijdje laten aanpappen, tot ik bij mezelf besefte dat het echt niet meer kon zo. Deze gekke fobie begon mijn leven te overheersen, en het willen letten op hygiëne was uitgegroeid tot een irreële angst. Ik ben hier nu voor in therapie, en ik hoop dat het gaat helpen. Ik doe er in ieder geval mijn uiterste best voor, want ik wil hier echt van "genezen".

Als er mensen zijn met een soortgelijk verhaal zou ik graag een reactie van je lezen, zodat ik weet dat ik niet alleen ben. Ook als iemand tips heeft, of gewoon wilt reageren op mijn situatie, ik lees het graag.

Ik loop jaren lang met hetzelfde probleem.
Twee dag geleden door de smeetvrees
Kreeg ik een kortslip.
Het is tijdens poetswerk een drupel van een soap op mijn gezicht gekomen.
Ik dacht gelijk aan virussen of bacteriën en kreeg gelijk een brandende gevoel op mijn lip en volgende dag een kortsslip gekregen.
Een ook als ik thuis ben moet hele dag dweilen of met een nate doek overaal na lopen.
Ik vind alles vies. Kreeg heel vaak jeuk op mijn hele licham.
Maar nooit had gedacht dat het kan behandeld worden.
Ben echt moe. Ik ruik overaal vieze geuren. Dus ik denk er is heel veel mensen dat hadden probleem met smetvrees.
Wens succses en ik blijf ook een oplosong zoeken.
Wil graag af van.

Ik had een vraag over mijn 13 jarige dochter waarbij smetvrees is geconstateerd en gaat hiervoor ook in therapie, hoe kan het zo zijn dat mijn dochter smetvrees heeft en toch haar kamer een bende is? Ze maakt ze niets schoon ....maar krijgt wel een hysterische bui als ik haar schone kleding uit de droger haalt om het te vouwen? Ze doucht 3x in de week en gebruikt dan wel een handdoek maar voor de rest gebruikt ze alleen maar papieren doekjes....Het hele huis ligt vol met gebruikte papieren doekjes van haar die ze niet opruimt maar gewoon overal laat slingeren....en zo kan ik er nog wel een paar noemen.

ik weet dat dit absurd klinkt maar ik word er gek van en kan niks goed doen bij d’r.

Nu is mijn vraag, heeft ze wel smetvrees?

 

Ik heb er zo mijn twijfels over

Ik kamp elke dag met smetvrees... bv als ik menselijk contact gehad heb en de indruk krijg dat ik mij in de avond toch niet goed genoeg gewassen heb met het waslapje en ik doe dan een pyjama aan. Dan wil ik plots die pyjama niet meer. Ik heb hem intussen al vijf keer gewassen en toch durf ik hem niet aandoen. Zo zijn er nog duizenden dingen die ik kan opnoemen....ik ben doodsbang voor alles wat anderen aanraken ik wil alles proper en ik sla door als iemand aan mijn spullen komt ik wil en zoek hulp. Want het is geen leven zo.. continue in terror leven ipv angst.

Ben je hiervoor in behandeling bij een psycholoog?