Nadenken over de dood?
Beste mensen,
Ik het laatst iets raars meegemaakt.
Ik was bij kennissen op visite waarvan hun zoon is overleden.
Heel erg voor de familie.
Ik geloof dat als je dood bent gewoon het licht uit gaat (maar niets is zeker;)
Toen ging ik daar (nog bij die kennissen) heel erg over nadenken en besefte dat de dood helemaal niet erg is omdat je dan toch niet meer beseft dat je geleefd hebt en ook het leven niet meer kan missen.
Ook al is het leven perfect en ben je heel erg gelukkig maakt het dus niet uit als je dood gaat of bent.
Toen werd ik heel erg angstig omdat ik dat heel goed besefte,
Net alsof dat als ik een keer niet lekker in mijn vel zit mijzelf een keer wat aan doe ofzo.
Als ik nu weer over de dood nadenk dan is het allemaal heel logisch en word er niet meer bang van omdat ik het goed kan relativeren. Het leven is prachtig en de dood is niet erg.
Ik ben een echte levensgenieter en snap niet waarom ik er op dat moment zo bang van werd.
Nu is mijn probleem dat ik heel de tijd denk waarom ik er bij die kennissen zo bang van werd.Net alsof ik eventjes gek werd ofzo, of dat ik de dood even niet kon relativeren.
Ik probeer dat los te laten maar het lukt niet
Ik probeer uit te puzzelen of dat ik het nu niet meer zo goed kan beseffen of dat ik er nu niet meer bang voor wordt omdat ik het nu beter kan relativeren.
Wat denken jullie
Weten jullie hoe ik dit kan los laten.
Alvast bedankt voor het lezen en ben benieuwd naar jullie reacties
Groeten F
ik denk niet dat dit een psychische ziekte is. je zit gewoon te piekeren en dat hebben we allemaal weleens, gewoon aan iets anders proberen te denken.
maar je moet niet denken dat er iets mis met je is want dat is er niet.
groetjes