Postnatale depressie?

  • #1

    Sinds 10 weken ben ik de trotse mama van een dochtertje. Ik ben gek op haar, maar ze heeft nogal een lastige starr gehad. 3 weken te vroeg geboren, was erg klein, en bleek verborgen reflux te hebben wat pas na een meerdaagse ziekenhuis opname aan het licht kwam. Het is nu na 10 weken nog steeds zoeken naar de juiste voeding i.cm. reflux. Ook gaat het slapen zo ontzettend moeizaam. In bed wil ze niet, ze huilt dan van voeding tot voeding, wij hebben dit de afgelopen weken dus maar opgegeven, en in de box laten slapen, maar ook dan zijn er regelmatig huilbuien die uren duren... dan zijn het krampjes, dan de voeding,en soms oververmoeidheid, maar niet kunnen slapen. We staan in contact met kinderarts, CB en fysiotherapeut maar krijgen van iedereen andere adviezen. Nu na 10 weken is er dus nog steeds 0 rwgelmaat en heb ik dagen waarop ze de hele dag huilt! Ik word er gek van... mijn man trooat veel en vaak maar geeft haar liever aan mij omdat ik in zijn ogen een soort a tot z baby oplossingen boek ben, en mama het wel op kan lossen.. dan ben ik er vanaf de geboorte nog elke nacht uit geweest, meerdere malen omdat manlief door de babyfoon heen slaap.t ik ben ondertussen volledig gesloopt....

    Ik merk dat ik steeda meer moeite krijg met alle huilbuien en dat het lijkt of er een soort muur tussen mij en mn kindje begint te staan. Ik heb huilbuien omdat ik het niet meer weet, en kan soms geen medelijden meer opwekken mer wat haar dwarszit. Ik vertel dat hardop tegen haar, gewoon omdat ik me schuldig voel op dat soort momenten. Over een paar weken moet ik weer werken en ik ben echt bang dat het dan helemaal in de soep loopt. Ik ben voor mijn gevoel lichamelijk nog niet hersteld, en geestelijk begin ik ook op te raken. Ik ben bang dat ik in een postnatale depressie aan het belanden ben, maar ben heel streng voor mezelf en denk tegelijkertijd dat het allemaal wel meevalt en dat dit gewoon hoort bij het nieuwbakken moeder zijn..

    Wat denkwn jullie als jullie mijn verhaal lezen?

    Reageer
    #2

    Het is post partum depressie en niet post natale depressie, maar dat terzijde.

    Het bevallen van een kind is geen kleinigheid. Er zijn hormonale veranderingen vanwege zwangerschap / bevalling / borstvoeding, daarnaast is er de stress van het moeder zijn, in dit geval extra ingewikkeld vanwege de gezondheidszorgen rondom het kind, je man moet daar ook aan wennen en dat werkt weer in op de relatie. De huilbuien doen zeker denken aan een depressie en dan zijn er ook nog de dwanggedachten of je wel voldoende van je kindje houdt.

    Alle reden om hulp te zoeken, bijvoorbeeld via huisarts of misschien is er nog contact met de kraamhulp oid.. Of hier de diagnose post partum depressie van toepassing is is eigenlijk niet eens het belangrijkste, het is meer dan duidelijk dat je hulp nodig hebt, zowel praktisch als psychologisch.

    En het werken zal nog even op zich moeten laten wachten, informeer anders bij personeelszaken hoe hier mee om te gaan. Sowieso zijn in Nederland de zwangerschapsverloven schandalig kort (maar dat is mijn mening).

    Reageer
    #3

    Postnatale depressie en postpartum depressie zijn 2 benamingen voor dezelfde aandoening. Postnatale depressie is een begrip dat in de volksmond gebruikt word.

    Reageer
Reageer op: Postnatale depressie?


<a href="" title="" rel="" target=""> <blockquote cite=""> <code> <pre class=""> <em> <strong> <del datetime="" cite=""> <ins datetime="" cite=""> <ul> <ol start=""> <li> <img src="" border="" alt="" height="" width="">

Upload bijlagen

Maximaal toegestane bestandsgrootte is 1 MB



Voeg nog een bestand toe

Blijf op de hoogte met onze wekelijkse nieuwsbrief