Ik herken me zelf wel in je verhaal. Bij mij begon het een maand geleden ook met wat vermoeidheid, had nergens zin in. Ging werken en dan naar huis op de bank liggen. Daarnaast merkte ik ook dat mijn eetlust verdween. Ik kreeg soms hoofdpijn, soms spierpijn etc. Zo begon het. Opgegeven moment werd ik steeds angstiger van de klachten tot dat het erger werd. Had jij ook dat je iedere keer wel weer een andere ziekte bedacht voor je zelf? Ene keer dit dan weer dat.. sorry voor me vele vragen!!
Ja, ik ben echt bang voor steeds weer iets anders geweest. Inwendig trillen, dacht ik aan Parkinson, niet goed kunnen slikken aan keelkanker En slokdamrkanker, vergeetachtig dementie, vermoeidheid leukemie en ga zo maar door. Steeds maar weer op Google naar symptomen zoeken, heel vervelend. Maar het relativeren is echt zo lastig als er paniek in je lijf zit en er allemaal lichamelijke klachten Zijn. De angst voor een enge ziekte komt veel voor bij een overspannen lichaam. Iedereen die paniek en angstaanvallen heeft zal het ergens op projecteren, wij vanwege de lichamelijke klachten op een ziekte. Het zijn allemaal signalen Van je lichaam om het echt rustiger aan te doen. Luister er echt naar, anders zak je steeds verder weg. Bij mij was het op een moment zo erg dat ik 3 weken continu aan het hyperventileren was, voelde alsof ik bijna geen lucht meer kreeg, alsof ik door een rietje aan het ademen was. Ik dacht dat ik dood ging. Kon maanden niet meer werken, nu gaat het steeds beter, maand zelfs klachtenvrij, door vakantie weer even kleine terugval, hoort er helaas bij. Bij mijn eerste burn-out heb ik er 8 maanden over gedaan om weer volledig (32 uur) te kunnen werken, maar ik was pas na 2 jaar helemaal klachtenvrij. Zat wel steeds meer tijd tussen een dip en de dips waren ook steeds minder heftig.
Ik vind het toch wel fijn dat iemand me begrijpt en soort gelijk heeft meegemaakt. Ik merk inderdaad ook aan me zelf dat ik om de paar dagen wel weer iets nieuws bedenk, merk dat ik me daardoor nog beroerder ga voelen. Het nare is ook dat ik echt geen zin heb of angstig om iets te doen. Klinkt dat voor jou ook bekend? Bv: naar de supermarkt doe ik echt met moeite en veel angst en paniek voor af. In m’n hoofd gaat dan rond: ik voel me niet goed wil gewoon thuis blijven heb nergens zin in. Ik lig het liefst de hele dag op de bank te piekeren en te googelen naar mijn klachten en symptomen. Relativeren is inderdaad super lastig daar heb je helemaal gelijk in. Welke therapieën heb jij gevolgd en wat is echt een aanrader?
Hoi Mike. Ook ik vind veel raakvlakken in wat jij schrijft. Ik vond het vooral lastig te beseffen dat die klachten echt door angst kunnen komen, iets wat zich in je hoofd afspeelt. Ik heb zelf een iets specifiekere angststoornis, maar daarbinnen wel veel aspecten van hypochondrie etc. Het begon bij mij klein, waar ik ‘eenvoudig’ geruststelling voor kon vinden bij de huisarts. Echter groeide het uit tot een hevigere angststoornis waardoor ik op een gegeven moment zelfs onderzoeken en uitspraken van mijn eigen arts ging betwijfelen. Totaal onnodig uiteraard. Wat ik je kan ‘adviseren’ is niet te lang wachten met hier eventueel wat aan te doen. Ik ben op een gegeven moment naar mijn huisarts gestapt en het verhaal vol tranen uitgelegd. Vervolgens ben ik via hem doorverwezen naar de praktijkondersteuner die een psycholoog is. Daar heb ik allereerst EMDR gevolgd, en nu bezig met cognitieve gedragstherapie om ervoor te zorgen dat eventuele angsten en spanningen gauw te herleiden zijn.
Ik las dat je al bij een psycholoog bent geweest, maar ik kan uit ervaring vertellen dat zoiets best tijdrovend kan zijn voordat er echt verbetering is. Mijn advies is dus echt zo snel mogelijk praten met iemand, en luisteren naar je hoofd. Zodra dat verbetert, zal je zien dat de fysieke klachten die je ervaarde ook weggaan.
Een late reactie maar bedankt voor je reactie. Was jij ook echt ziek van de je klachten. Dus echt beroerd etc. Merk je al wat verbetering? Hoe lang duurde dat?
Hoi Mike,
Ik ben zeker ziek geweest van de klachten. Misselijkheid is een veelvoorkomend iets daarbij. Zelfs zo erg dat ik moest braken of zelfs overgeven. Het duurde bij mij een maand of 2 (elke week een sessie van ongeveer een uur), voordat ik rustiger werd.
Het is wat hè pff. Hoe is het bij jou begonnen? Ik weet zelf niet hoe het begonnen is bij mij zelf. Werd jij ook beroerd wakker in de nacht etc etc. De angst erbij vind ik zo slopend. Je kan gewoon niks alleen maar thuis liggen hangen alles maakt je zo kapot. Had jij daar ook last van? Hoe zat het met je eetlust