Hallo,
Sinds een paar dagen heb ik last van erg nare, vage gevoelens in mijn (onder)buik. Het is geen pijn en is moeilijk te omschrijven maar ik zou het willen vergelijken met gevoelens die je krijgt als je bijvoorbeeld jaloezie of schuldgevoel ervaart. Het lijkt ook wel een beetje op het gevoel dat je krijgt als je in een achtbaan omlaag gaat. Zoiets gecombineerd, alleen dan heftig en in een soort van golven. Zulke gevoelens krijg je meestal nadat je gedachtes hebt maar bij mij lijkt het andersom te gaan: nadat ik het nare gevoel krijg, reageer ik daar heftig en emotioneel op, met veel huilbuien. Het geeft me uiteindelijk depressieve gevoelens, terwijl ik niet depressief denk.
Ik heb er totaal geen controle over, wat me zorgen baart. Het lijkt volledig vanuit mijn buik afkomstig te zijn, maar het trekt ook wat door naar mijn borst.
Ik hoop dat iemand me kan helpen, want ik weet echt niet meer wat ik ermee aan moet.
Groetjes
Hai,
Ik denk dat het te maken heeft met emoties. Kennelijk zijn jouw hoofd en buik in conflict met elkaar. Jouw hoofd zegt dat je iets "moet" en je buik reageert met "kan het wel?". Misschien kun je bij jezelf te rade gaan of je je in een situatie bevindt die je rationeel wel kan uitleggen naar jezelf, maar dat de uitvoer toch minder makkelijk is dan je denkt?
Chloé
Wat je beschrijft lijkt een goed voorbeeld van psychosomatiek te zijn. Bij psychosomatische (psyche = geest, soma = lichaam) klachten ontstaan de lichamelijke problemen als gevolg van lastige problemen in je hoofd en je gedachten. De oorzaak zit dus eenvoudig gezegd 'tussen de oren'.
ik heb hier zelf ook last van maar want kan je er aan doen? ik had het in de zomervakantie erg lang tot en met kerst nu heb ik het weer wat moet ik doen om het te laten stoppen? graag hulp want ik weet echt niet wat ik hier mee moet
Psycho-somatische klachten:
http://www.consumed.nl/ziekten/2871/psycho-somatische%20klachten
Ik heb het nu 6 weken en wordt er suicidaal van. Wie weet raad?
Ben je wel al bij de huisarts geweest?
Hallo, ik herken dit gevoel enorm en het is inderdaad niet goed te omschrijven, maar het is net inderdaad of je met de auto van een helling naar beneden rijdt.Er wordt wel gezegd dat het adrenaline is, een stress hormoon maar heel irritant en het maakt ook erg onrustig en angstig. Simone.
Ik heb hier ook last van, maar wat kan je hieraan doen? heel naar om te voelen dit.
Hallo,
Ja dit heb ik nu ook sinds kort al 3 dagen.
Het lijkt wel precies of ik mijn rapport moet gaan halen en dat ik zenuwachtig ben.heel moeilijk te beschrijven dit gevoel.wat zou het toch kunnen zijn?raaaad!
Dag Allen,
Ook ik heb dit probleem aparte spanningen in me buik ook iets vlugger emotioneler word ik ineens en het gevoel is zeer onprettig en onrustig wat te doen...
ik ben in de overgang sinds 2 jaar en kreeg dezelfde buikklachten zoals jullie het beschrijven. Deze gevoelens werden erger toen het met mijn wijlen moeder slecht ging. Door veel liefde voor haar en het zorgen voor haar, wetende dat ze snel achteruit ging beangstigden me enorm. Dit ging ook gepaard met mijn buikangsten die daardoor ook erger en erger werden. Ik had er veel over gelezen en wist dat dit er voor mijn gevoel gewoon erbij hoorde. Nu de dag heb ik er nog steeds last van maar nu wel de ene keer meer dan de andere keer. Ook bij mij zoals ik hierboven gelezen heb, gaat dit samen tranen van verdriet om mijn moeder. Ik denk dat dit enkel emoties van verdriet zijn ie ik moet verwerken, waar ik voor open moet staan als ik van die buikklachten af wil. Vaak negeer ik het en dan komt het meestal in de nacht als ik slaap of probeer te slapen . Ik wordt er ooit niet goed van en huil daardoor nog harder. Velen zullen hetzelfde hebben alhoewel emoties uit verschillende hoeken kunnen komen dat iedereen voor zichzelf uit moet zoeken.
Ik probeer er gewoon mee te leven zonder er te veel aan te denken. Voor mij en dus niet bij anderen helpt het, bij de gedachten "het had erger gekund en er zijn ergere dingen" Ik wil niet dat dit deel uit maakt van mijn leven. En ik moet zeggen dat dit voor mij accepteerbaar is zeg maar. Ik weet niet hoe ik het anders moet beschrijven en hoop dat je begrijpt wat ik wil zeggen. Mocht er toch een moment komen dat het toch niet gaat, dan ga ik een afspraak maken bij een Osteopaat.
Jammer dat dit topic al zo verschrikkelijk oud is. Ik ervaar dezelfde problematieken en er is werkelijk niéts over dit onderwerp op internet te vinden behalve dit al10+ jaar oude topic.
Zoals anderen al schrijven, ben ik er van overtuigd dat mijn psychische klachten ontstaan dóór het vervelende gevoel in mijn buik en niét andersom. Ik loop er inmiddels 4 weken mee en zoals iemand hierboven helaas ook al schrijft 'ik word er suicidaal van'. Niet om dramatisch te doen, maar het wordt gewoon met de dag erger. Het gevoel alsof iemand al mijn ingewanden omdraait (echt een achtbaangevoel), wat snel gevolgd wordt door een héle negatieve stemming waarna een heel negatief gedachtenpatroon ook snel volgt. In die volgorde! Niet andersom.
Om psychische oorzaken te tackelen, zit ik overigens op advies van de huisarts al wel aan de citalopram, dit heeft echter tot heden geen enkel effect. Had ik ook niet verwacht; ik weet -helaas- prima hoe een burnout of depressie voelt, en dat is écht anders dan dit.
In de hoop dat er nog mensen van 'vroeger' meelezen hier óf er meer mensen zijn die net als ik wanhopig zoekend zijn naar de oplossing, blaas ik dit topic dus nog maar eens nieuw leven in...