hallo ik ben mevrouw van 45 jaar, afgelopen zondag er iets vervelend gebeurt met mij,en since dat als ik denk aan wat gebeurt krijg ik heel erg hoofdpijn met misselijkheid,...druk op mijn borst, en hartkloppingen.blijft ongeveer 30 minuten , en dan zakt het vanzelf wel weer af.dat gebeurt vaak de laatste tijd.wat moet ik doen? en Is het iets erg ?
graag een antwoord
alvast bedankt

Druk op de borst kan met het hart te maken hebben. Daarom is het verstandig even naar de huisarts te gaan. Waarschijnlijk zijn dit symptomen van een paniek of angstaanval die een gevolg lijkt te zijn van wat er gebeurd is. De mate van hoofdpijn lijkt ook van dien aard dat de reden dat u deze klachten krijgt niet gering is geweest voor u. Mag ik vragen wat u overkomen is, en welke gedachten aan deze gebeurtenis u zo van streek kunnen maken dat u al deze lichamelijke klachten krijgt? Ik vraag dit niet zozeer uit interesse maar omdat het opschrijven of delen van uw ervaring, en dat hoeft niet persé hier te zijn, u wellicht meer zicht op het gebeuren kan bieden zodat u dit mogelijk kunt verwerken. Het lijkt nogal traumatisch geweest te zijn, uit uw woorden op te maken. In ieder geval van harte sterkte gewenst.

Bedankt voor u antwoord,
Ik ben eigelijk een borderline persoon. In het verleden heb ik veel mee gemaakt,(mishandeld mis bruikt en in de steek gelaten ook door mijn ouders) en afgelopen weekend op moederdag had ik mijn dochter in huis en die sinds kort op haar zelf woont. Ben ook een alleenstaande moeder met uitkering, en ik doe altijd mij best voor haar, en toen ze een maand geleden uit huis is gegaan heb ik alles voor haar kamer gekocht,en ze heeft mij heel erg teleur gesteld en mijn gekwetst. En op moederdag had ik een bedankt kaartje van haar verwacht.Maar helaas NIETS. Nu ik dit zit teschrijven voel ik de hoofdpijn op komen en druk op mijn borst. Ook heb ik veel last van huil buien.
Wat is er aan de hand met mij ??

Hoe meer jij terugverwacht van anderen, hoe vaker jij je teleurgesteld voelt. Maar je kunt het ook omdraaien: je wordt teleurgesteld door anderen of je laat je niet meer teleurstellen. Het klinkt ingewikkeld, maar is het niet. Verwacht niets van anderen. Gewoon een gezond egoïsme krijgen en (ook) lekker je eigen gang gaan. Bovendien, loslaten is vasthouden en zodra jouw dochter ziet dat je het ook best in je eentje redt, zal ze daar stilletjes respect voor krijgen. Afdwingen van dit soort complimenten werkt echt averechts. Ga naar de markt, koop een bos bloemen en schilder het geheel na op een groot stuk papier. Onderneem dingen waar je niemand bij nodig hebt. Als jij weer kan lachen, komen de mensen vanzelf wel weer naar je toe, en dan is het uit nieuwsgierigheid en niet meer uit medelijden! Kom op, pak jezelf aan. Je kunt het best!

Mooi gesproken! Wat fijn dat jullie zo zorgzaam en begripsvol zijn voor elkaar. Een steuntje in de rug doet wonderen!
Van borderline is bekend dat je even in een diep dal kan komen, maar je weet zelf vast heel erg goed dat je over een paar dagen weer helemaal happy kunt voelen, dat hoort bij borderline. Dus wees even geduldig en probeer de problemen voor jezelf te relativeren zoals je avst al geleerd hebt en nu misschien even vergeten bent.
Inhoudelijk kan ik mij voorstellen dat jouw dochter ok wel eens gepikeerd kan zijn, of koppig of gewoon stom. Zij is ook maar een mens. En samen zijn jullie twee mensen met sterke en zwakkere kanten en komen jullie er vast wel weer samen uit. Nu is het even niet zo leuk, maar je verzint vast wel weer iets om de zon te laten doorbreken.