Mijn vader is 67 jaar, werkt gewoon nog als buschauffeur, en ik dacht echt dat hij nog jaren gezond zou blijven leven. Maar ongeveer een maand geleden merkte hij, dat hij tijdens het omhoog lopen op de trap, kortademig wordt. Dat heeft hij niet tegen mij gezegd, maar tegen mijn moeder. Ook tijdens het spreken wordt hij zo nu en dan kortademig. Hij voelt zich ook misselijk. Vertelt hij allemaal tegen mijn moeder, niet tegen mij. Hij is naar de huisarts geweest, en die heeft hem doorverwezen naar een Cardiologie Centra. Zijn bloed is onderzocht door de huisarts: Geen bloedarmoede, geen hoge bloeddruk, alles prima.

Nu uhum ben ik in het bezit van de oude telefoon van mijn vader, daarop komen nog steeds zijn mails op de door hem gesynchroniseerde Outlook binnen. Nu zie ik dat hij op 4 december voor het eerst naar die Cardiologie Centra is geweest, er is op die dag zelfs een MijnDossier voor hem aangemaakt bij dat centra, en hij wordt zelfs patiënt genoemd: "Via MijnDossier kunt u als patiënt van Cardiologie Centra overal veilige inzage krijgen in uw medisch dossier." Uiteraard kan ik niet inloggen, MAAR HOEZO IS HIJ DAAR INEENS PATIËNT?! Er is op 4 december blijkbaar ook direct een vervolgafspraak gemaakt voor 14 december, en op 14 december weer een vervolgafspraak voor 19 december !!!

Uiteraard zit ik bij mijn vader te zeuren wat er in vredesnaam aan de hand is, maar volgens mama, mag papa zich niet meer druk maken?! Hij mag ook niets zwaars tillen. ER is dus oprecht iets mis, maar ze willen mij niet vertellen wat er precies mis is. Op 5 januari heeft hij blijkbaar weer een vervolgafspraak!!!

Dit is niet goed! Ondertussen werkt mijn vader gewoon verder, hij eet ook gewoon wat hij wil, slikt ook geen medicijnen, hij kan ook gewoon prima slapen. En beweert tegen mij dat er 5 januari wordt onderzocht (waar dat onderzoek plaats gaat vinden aka cardiologie centra, wil hij niet zeggen) wat er aan de hand is.

Gezien het feit dat ik geen aanpassing levensstijl en medicijnen zie, begrijp ik er geen moer van. Heeft zo'n Cardioloog echt 4 afspraken nodig om het hart van mijn vader te onderzoeken? Wat hebben ze de vorige 3 afspraken dan gedaan? Gebabbeld?

Nu heb ik Dokter Google geraadpleegd, en NEE!!!!

"Symptomen Hnartfalen

Bij hartfalen gaat je hart meestal langzaam achteruit. In het begin merk je er weinig van. Maar op een gegeven moment ontstaan er klachten. Vaak eerst alleen bij inspanning, later ook in rust. De klachten zijn afhankelijk van de ernst van het hartfalen. De ene dag kun je je fitter voelen dan de andere dag. Dit zijn klachten waar je op moet letten:

Kortademigheid

Je bent sneller buiten adem, bijvoorbeeld als je de trap oploopt of naar de trein rent."

!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Bij trap aflopen heeft hij nergens last van, maar bij oplopen wel. En inderdaad is er op de kortademigheid bij inspanning na, verder nog weinig aan de hand. En inderdaad gaat dat ook de ene dag beter dan de andere.

Nu dacht ik eerst...ach wie heeft er tegenwoordig niet iets aan zijn/haar hart? De broertje Koeman leven toch ook nog? Maar toen las ik dit:

"Van de personen met een lichte vorm van chronisch hartfalen leeft ongeveer de helft nog minimaal 10 jaar. De helft van de patiënten met ernstig chronisch hartfalen of acuut hartfalen heeft een levensverwachting van minder dan 2 jaar."

NEEEEE!

Conclusie: Mijn vader heeft ineens last van kortademigheid, is bij de huisarts geweest, gaat ineens regelmatig naar een Cardiologie Centra, weigert mij te vertellen wat er aan de hand is, ook over dat hij naar de Cardioloog gaat, zegt hij niks. Maar ik geloof best dat ze de diagnose Hartfalen al gegeven hebben aan mijn vader, maar dat ze nu mogelijk de soort Hartfalen gaan onderzoeken? Vandaar dat er dus een vierde vervolgafspraak is, en mijn vader nu vaste klant is in dat centra. Ik ben echt heel bang nu! Het is niet te bevatten dat mijn vader mogelijk nog maar 2 tot minder dan 10 jaar leeft....

Voel me heel verdrietig.

Zou je niet een beetje snel conclusies trekken?
Om te beginnen is het niet heel netjes om in de mail van je vader te kijken en zeker niet in zijn medische gegevens.
Vervolgens ga je daaruit een verhaal maken,wat je eigenlijk alleen baseert het feit dat hij bij een arts is geweest en wat jij op Google hebt gevonden.
Om te beginnen, iedereen die zich inschrijft bij een ziekenhuis, kliniek of medisch centrum, wordt daar als "patient" omschreven.
Of hij nou doodziek is of alleen een ingegroeide teennagel heeft.
Die omschrijving zegt dus niks.
Als ik lees wat jij over je vader schrijft en wat hij op dit moment doet en niet mag doen,dan denk ik niet aan hartfalen of een andere fatale aandoening. Maar eerder aan iets wat goed in de gaten gehouden wordt om erger te voorkomen.
Je kunt beter je zorgen over je vader op een rustig moment met je ouders bespreken, dan zelf conclusies gaan trekken.
Dat is ook beter voor jezelf.

Als je ouders ouder worden word de kans dat ze overlijden ook steeds groter, dit kan onverwachts of door ziekte. De gedachten er aan kan moeilijk zijn maar het is realistisch om
Hier rekening mee te houden. Ik merk dat je flink overstuur bent maar dat je zijn e-mails gaat lezen kan niet en je had bij het eerste moment dat je er achter kwam dat zijn e-mail nog binnen kwam op
Zijn oude telfoon had je dit direct moeten aanpassen.
Je kunt een gesprek aangaan met je vader en hij zal je vertellen wat hij jou wil vertellen. Daar moet je het mee doen helaas en hier op dit forum gaan zitten heeft dan ook weinig zin. Sterkte er mee

UPDATE: Mijn vader heeft een lekkende hartklep door ouderdom (hij is maar 67?)

1 klepje van de 4 zou niet goed werken meer, en volgens mijn vader is zijn hart verder goed en heeft hij geen instructies gekregen om zijn levensstijl en wijze aan te passen. Hij mag dus alles eten en drinken en bewegen hoeveel hij wil etc. Dat begrijp ik niet?

Ook zou dit niet door middel van medicijnen opgelost kunnen worden. Dat begrijp ik ook niet?

Het is nu ongeveer een maand dat hij last heeft van kortademigheid bij inspanning, hij is al 3 keer naar een Cardiologie Centra geweest, en hij moet nu naar een normaal ziekenhuis voor verder onderzoek. Alleen wat heel vreemd is, is dat normale ziekenhuizen blijkbaar geen hartkleppen kunnen herstellen? Volgens mijn vader is hem verteld dat er een ziekenhuis in Breda is die dit kan en een Academisch ziekenhuis in Rotterdam, ik vermoed Erasmus MC.

Het is dus nog geen hartfalen, alleen begrijp ik het niet. Zo'n lekkende hartklep heeft allerlei risico's? Waarom is hij niet met spoed geopereerd? Niet dat een operatie mij geruststeld, ik lees net dat zo'n hartklep operatie als gevolg overlijden kan hebben en allerlei andere complicaties als nierfalen etc....

Misschien moet je eens wat minder internetten. Je vader heeft het gesprek gehad met de arts. Hij alle nodige info van de arts gekregen. En jou zuot het moeten den met de info die je van je vader krijgt.
Ik was niet bij dat gesprek kan er dus ook niets over zeggen.
Een lekkende hartklep hoeft idd geen rbleem te zijn en ja er zijn geen medicijnen voor.

Je kunt dit allemaal beter met je vader bespreken, dus hem om uitleg vragen over wat zijn arts heeft gezegd en waarom.
Nu speculeer je zelf en vraag je advies aan mensen die geen dossier kennis hebben.
Zo creëer je alleen maar meer verwarring en onzekerheid.

Dank voor de reactie. Maar mijn vader had het over verkalking? Volgens de cardioloog (van een Cardiologie centra) functioneert 1 hartklep niet meer door ouderdom aka verkalking, nu liegt die cardioloog dat mijn vader gewoon beter wordt, maar verwijst hij hem wel door naar een regulier ziekenhuis voor verder onderzoek. Er zou wel wat moeten gebeuren, maar of dat een openhart operatie is of via de arm/lies een operatie etc weet mijn vader nog niet. Hoe dan ook zouden er maar 2 ziekenhuizen in heel Nederland mijn vader daar uiteindelijk mee verder kunnen helpen: Academisch ziekenhuis in Rotterdam, ik vermoed Erasmus MC, maar daar moet je niet heen gaan! Die dringen eerst aan op een openhart operatie en dan pas een minder zware operatie via de lies. En verder een ziekenhuis in Breda, welke wordt mij niet duidelijk.

Het wordt een hels nieuw jaar en zou dus zomaar een jaar kunnen worden waarin ik mijn vader verlies. Ik wens jou wel een fijn nieuw jaar.

Wat ben jij een dramaqueen zeg.
En over het Erasmus MC vertel je ook onzin.
Als het zo ermstig was, dan was je vader opgenomen in het ziekenhuis. Misschien moet jij eens met een psycholoog gaan praten

Jessie, doorverwijzen naar een regulier ziekenhuis voor verder onderzoek is heel goed mogelijk. Kan zijn dat dat ziekenhuis bepaalde dure apparatuur in huis heeft die Cardiologie Centra niet in huis heeft.

Mij gebeurt dat ook. Ik ben sinds een tijdje ook patient bij Cardiologie Centra Nederland, en voor mijn eerstvolgende afspraak (verder onderzoek) moet ik ook naar een regulier ziekenhuis, (het UMC).
Bij mij gaat het dan om een CT-scan.
Cardiologie Centra Nederland heeft die apparatuur zelf niet, en daarom verwijzen ze door naar een groter ziekenhuis als er ook een CT scan moet worden gemaakt.

Volgens mij hou je erg van je vader, en ben je bang om hem te verliezen.

Hoi Barth,

Wat erg dat jij ook zulke onderzoeken moet meemaken. Ik hoop dat het bij jou minder ernstig is. Uiteraard houd ik veel van mijn vader, ik woon ook nog bij mijn ouders. Het is heel raar om me voor te stellen dat mijn vader een operatie krijgt, en nog wel een hele zware. Mijn ouders zijn beide niet eerder geopereerd geweest, slikken geen medicijnen en dergelijke. Maar ja, we worden allemaal steeds ouder natuurlijk, en daar ontstaan dus toch klachten door. Een verkalkte hartklep kan hij niets aan doen. Het staat los van zijn levensstijl. Enige dat hij kan doen is: "rustig aan" . Hij zegt dat hij geen pijn heeft, alleen maar kortademigheid. Alhoewel ik vind 67 nog jong. Ik dacht dat als mijn ouders ooit ziek zouden worden dit boven de 70+ zou zijn. Ik vind het een raar idee dat mijn vader verder gezond is (bloed is gecheckt, alles in orde), maar door een openhart operatie kan hij komen te overlijden of heel ziek worden. En dat hij komt te overlijden, er niet meer is, kan ik me niet eens voorstellen....ik merk dat mijn moeder ook niet heel gerust erop is.

Ja, bij mij ziet het ernaaruit dat dat het minder ernstig dan bij je vader. (Maar het onderzoek is natuurlijk nog bezig) Ben wel flink kortademig en heb ook nog wat andere gezondheidsakkefietjes gehad.
En ik ben ongeveer 4 jaar ouder dan je vader. Begin 70.
Bij mij kwam de kortademigheid opeens midden in de coronatijd, dat was was lastig. En nadat eindelijk de vaccinaties er waren en ik echt aan de bel kon trekken, kwam ik eerst op de longpolie terecht.
Ik ga ervanuit dat het bij mij zal meevallen. Als er een behandeling nodig is, dan pas als het echt echt nodig is. En niet eerder.

Ik wens jou, en je moeder, en je vader natuurlijk ook het beste. Laten ze het maar eerst heel goed onderzoeken, met alle middelen, voordat er besluiten voor ingrijpende behandeligen komen. Het lijkt me dat uitspreken tegen je vader dat je van hem houd, en dat je bang bent om hem te verliezen ook een prima opening is om met je vader en moeder te praten.

maar Barth, vind je het niet lang duren allemaal? Mijn vader was half december bij het Cardiologie Centra, en er zou voor hem een afspraak voor nader onderzoek bij een regulier ziekenhuis worden gemaakt. Het is nu 2 januari, en er staat nog geen afspraak. Ondertussen heb ik het idee dat mijn vader's kortademigheid verergert. Ik ben zo bang dat hij zometeen ineens een hartinfarct heeft. Ik begrijp niet waarom de Cardioloog alleen maar "rustig aan blijven doen" tegen hem heeft gezegd. Er moet snel gehandeld worden.

Hebben ze voor jou wel tijdig een afspraak bij een ander ziekenhuis gemaakt of heb je dit uiteindelijk zelf gedaan?

@Jessie

Jij neemt nu weer dingen aan waar de cardioloog duidelijk anders over denkt.

Zou er snel gehandeld moeten worden,was je vader ter plekke opgenomen in een ziekenhuis.

Als je vader zelf vindt dat zijn klachten verergeren,kan hij via de huisarts een beoordeling krijgen of hij eerder gezien zou moeten worden. Zelf afspreken maken bij specialisten is over het algemeen niet mogelijk en een wachttijd van 4 tot 6 weken is ook heel normaal.

Wat ik jou aan zou willen raden, is zelf eens met je huisarts te gaan praten. Over jou angst dat je vader iets fataals mankeert. Zodat jij beter leert realitiveren en jezelf niet zo in de stress werkt om dingen waarvan je nog helemaal niet weet of dat überhaupt nodig is. Gelukkig staat jou vader er nuchter in,maar je kunt mensen alle hoop op een goede afloop doen verliezen door zo fatalistisch te denken en te praten. En dat kan een heel negatieve invloed hebben op "de patiënt " en zijn of haar omgeving. Je kunt iemand namelijk letterlijk ziek praten.

@Suus nee hoor, ik heb met mijn vader en moeder gesproken. De klachten ontstonden eind november, het begon met dat mijn vader een soort pijn en brand voelde aan de linkerkant van zijn borstkas bij inspanning of als hij zich inspande bij stemverheffing. Hij is naar de huisarts gegaan en die heeft hem doorverwezen naar Cardiologie Centra, daar kon hij snel terecht. En er is wel sprake van een ernstige verkalking, hij loopt hier dus al een tijdje mee. En je kent dat wel, niemand gaat als hij 1 keer iets voelt direct naar de dokter, vaak denken we: Het trekt weg, het is niets. Maar het bleef vaker terugkomen, dus is mijn vader het gaan laten checken. Bij dat Cardiologie Centra wisten ze al diezelfde eerste dag hem te melden dat zijn hartklep verkalkt is. Mijn vader was daar alleen, en volgens mijn moeder was hij heel erg geschrokken. Mijn vader, dacht zoals we allemaal denken, dat hij altijd gezond zou blijven. Hij heeft geen geschiedenis van medicijngebruik of operaties. Er is toen ook gelijk over hartoperatie gesproken, dat kwam natuurlijk ook wel even hard bij hem binnen. Hij heeft mijn moeder gelukkig op de hoogte gehouden, maar hij was bang dat ik ook heel erg zou schrikken, dus tot een paar uur voor de klokslag 00:00 luidde durfde hij mij niets te vertellen, maar ik begon aan te dringen. En nu weet ik het ook. En ik ben heel erg bezorgd, ik doe mijn uiterste best dat hij zich niet onnodig inspant verder, als hij geïrriteerd raakt, kalmeer ik hem gelijk. Ik ben als de dood dat het ineens erg wordt en overgaat in een infarct of hartfalen. Hij is vandaag vrij en ligt nu rustig in bed series te kijken, maar morgen gaat hij weer werken (buschauffeur) ene kant is dat goed, want dan is hij tenminste afgeleid, anderzijds ben ik bang dat er iets gebeurt.

Ik wil gewoon een voortvarend vervolgonderzoek en dan dat er actie wordt genomen, voordat het te laat is of het verergert. Ik vind het triest dat als het vandaag behandeld zou worden, het gewoon de klep vervangen was. Maar als het maanden duurt, dan kan er misschien wel een bypass operatie bijkomen.

Jeetje zeg..
Voor een defecte klep komt er geen bypass operatie. Je hebt toch last van overdreven en dramatische voorstellingen. Misschien is het goed als je daar eens met een psychloog over praat.