Mijn vriend drinkt elke dag gemiddeld 3-4 halve liters, en elk weekend is hij of dronken, of aangeschoten.
Hij heeft een 40-urige werkweek, en is regelmatig helemaal uitgeput, hij drijft s'nachts het bed bijna uit omdat hij zoveel zweet, hij weet dat hij teveel drinkt, maar doet er weinig aan om dit te veranderen, hij stapt soms over op limonade of cola, maar ik wil gewoon dat hij doordeweeks helemaal stopt!

Aangezien wij ook een kind hebben vind ik dit soms best eng, hij houdt zich ook niet aan beloftes dat als ik even een avondje weg ben, dat hij dan nuchter blijft, met als gevolg dat ik nergens meer heen ga, omdat ik weetd at hij zich er niet aan houdt, hij vind dit zelf erg vervelend, maar doet er dus weinig aan.
Wie kan tips geven? Praten helpt niet, want hij word toch steeds chagerijnig, en hij wil al helemaal niet met iemand anders hierover praten.

hij is dus verslaafd en met een verslaafde leven is heel, heel moeilijk en heel vervelend.
Je zou je eens moeten afvragen of dit is wat je voor ogen hebt met je leven of dit is wat je voor je kindje wil?
Antwoord: nee...dan eisen dat hij naar de AA gaat en afkickt, doet hij dat niet, dan zeggen dat je weggaat.
Laat hem kiezen: zijn gezin of de fles, helaas is dit de enige mogelijkheid,
doe je dit niet dan ga je een eenzaam en akelig leven tegemoet, aan jou de keuze!
Veel sterkte, Brenda

Natuurlijk mag hij wel drinken,
hij kan togh wel minderen?
mij lijkt t ook moeilijk helemaal te stoppen..

als minderen niet lukt, ondanks beloftes, dan is iemand helaas verslaafd!

Hey!

Heb je er wel echt open met hem over gesproken dat je je zorgen maakt over zijn drinkgedrag? En dan bedoel ik niet de zin: "ik wil zo graag dat je stopt met drinken."

Leg hem uit dat je je zorgen maakt over zijn drinkgedrag en gezondheid. Leg hem uit dat je bang bent dat het een groot probleem wordt en hij een gevaar voor jou en je kind kan worden. Leg hem zeker uit dat je geen toekomst ziet zitten met iemand die elk weekend dronken is. Laat hem merken dat het je echt menens is en dat je bang bent dat hij verandert van de man van wie je houdt in een alcoholist. Als hij inziet dat je het echt meent en zich realiseert dat hij alles kan kwijtraken dan kijkt hij er misschien ineens wel heel anders tegenaan.

Mijn idee is dat je misschien niet goed hebt overgebracht hoe ernstig je over deze situatie denkt. Misschien denkt hij er wat lichter over als jij en ziet hij niet in dat het kwaad kan.

Geef hem een kans zichzelf te bewijzen. Doet hij dit niet, of wil hij dit na een goed gesprek nog steeds niet dan is hij inderdaad echt verslaafd.

Misschien heb ik het wel mis en heb je er wel heel open en duidelijk over gesproken, dan is hij waarschijnlijk een probleemdrinker/alcoholist.

Verslaving is een raar iets, als hij het probleem zelf niet ziet dan zal er zeker geen oplossing komen. Pas als hij zich realiseert dat dit niet langer zo kan en toegeeft aan zichelf dat hij een probleem heeft kan hij aan een oplossing gaan werken. (klinkt heel erg "docter phill" maar is gewoon echt de waarheid...)

Ik hoop dat je er wat aan hebt, en wens jullie veel sterkte in de toekomst!

De reden dat hij drinkt, is omdat hij stress om zijn werk heeft, weinig energie heeft omdat hij slecht slaapt, en aangezien ik ook geen makkelijk verleden heb, zorgt dat bij hem ook voor stress.
Ik heb tegen hem gezegd dat ik me zorgen maak, en dat ik niet wil dat hij straks in onder de grond eindigd, hij weet dat het slecht is, maar hij zegt zelf niet te kunnen stoppen vanwege de stress die hij zegt te hebben.
Ook kan ik gesprekken met hem hebben dat ik uitleg dat hij moet minderen anders is hij me kwijt, "nou, dan ga je toch?" zegt hij dan, maar heeft daar achteraf alweer spijt van. Een echt fatsoenlijk kan hierover niet, als hij thuiskomt duikt hij eerst de koelkast in voor een biertje, en als ik erover begin (maakt niet uit welk moment) dan word hij al chagerijnig, omdat hij het zelf weet.
Hij is al eens een week gestopt, merkte dat dat toch echt wel fijner voelde, sliep beter en was fitter, maar ja, die alcohol he....

Dwingen ga ik zeker niet doen, ik heb nu ruim 1,5 jaar met hem, waarvan ik hem 2 jaar al ken in totaal, ik wil dit oplossen, maar niet met dreigementen, als zelfs zijn eigen ouder's zich er niet eens mee bemoeien (terwijl dat echt schatten zijn) en niemand wil er verder met hem over hebben, dan doe ik dat wel... Wij hebben een relatie, je moet elkaar steunen door dik en dun, en dit is even zwaar, maar we slaan ons er wel doorheen.
Als ik deze relatie geen kans meer wilde geven, had ik ook geen tips gevraagd door dit op deze site te zetten.

Veel drinkers zijn ervan overtuigd dat het leven zonder alcohol saai en vervelend is.IK weet dat het niet waar is want ik ben zelf alcoholist.Dat zal ik altijd blijven, doe je niets aan want het is een ziekte. En het is geen schande ziek te zijn maar wèl een schande niet beter te willen worden ! Daar moet je hem op aanspreken! Ik ben 62 en de laatste 22 jaar heb ik niet gedronken. Ook "sociaal" drinken lukt me niet Het loopt altijd weer op grote narigheid uit! Ik garandeer iedere alcoholist dat leven zonder alc VEEL PRETTIGER is dan verslaafd blijven. Ik heb een HEERLIJK leven!

Sterkte en Wijsheid!

Dank voor uw ondersteunend verhaal meneer Roberts. Respect, voor uw levensinvulling.