Hallo,
Ik heb vier jaar geleden mijn tibia plateau gebroken. Ik gleed uit in de huiskamer. De knie ging alle kanten op en maakte me bang Ik had verschrikkelijk veel pijn. Als boerin in een melkvee bedrijf ben je wat gewend maar dit. Naar de huisarts deze vertelde me de banden zijn verrekt. Krukken en been hoog als je zit. Na 2 dagen was de pijn ondragelijk en werden er foto,s gemaakt. Ik werd direct door gereden naar de MRI. Na een goed uurtje wachten kwam het antwoord. Een ingezakt en gebroken tibia links buitenkant,ik wist niet eens dat ik dat had. Ik werd in gegipst van tenen tot lies en naar huis 8 dagen later zou ik geopereerd worden. Dit viel me in de eerste instantie mee. Donor bot om op te vullen. en naar huis.
drie maanden totaal niet belasten, daarna voorzichtig met fisio oefenen. Ik hield de moed er in. Wel hield ik heel veel pijn rond de knie en was het erg dik. Mijn zenuwen en spieren waren ook afgescheurd dus alles groeide verkeerd aan en na 2 weken bleek het donor bot opgelost. 4 maanden later werd er een dexa scan gemaakt. Uitslag heupen en onder rug in de rode zone. Osteoporose. dit was slikken alweer. Calcium 1000 mg met vit B en plas tabletten. Nu krijg in half jaarlijks een spuit dus hoef ik het alodrinen zuur niet meer te slikken. De lymphen waren in de knie verwijderd. De pijn bleef en werd ergen. Ik kon niet op mijn been staan. Kon niet meer werken, wandelen fietsen en het huishouden. Ook de trap werd een opstakel. Nu wonen we sinds een kleine vier jaar in een rijtjes huis. traplift enz. Ik heb zoveel pijn dat ik nu 3 jaar een brase draag van de lies tot en met de schoen. Ik kan hem buigen bij zitten en slaat op slot bij staan en lopen. Ik loop met een stijf been wat mijn rug niet ten goede komt omdat daar de wervels niet eens meer te meten zijn. Nu sta ik voor een operatie van het verwijderen van het matriaal. Het enige wat ze zeggen we hopen dat de pijn minder wordt. Nou ik ook maar ben wel onzeker of ik nog kan lopen. Het oma zijn met wandelen ijsjes eten enz is er niet meer bij. Ik was altijd bezig en aan het werk maar alles is weg. Het leven moet je weer opnieuw uitvinden. ik was 54 bij mijn val en nu dus 58 jaar. niet oud vind ik zelf.
Mijn vraag is zijn er mensen met vergelijkbaar situatie? Ik zou graag horen uit de praktijk. Dokters praten mooi maar er is nog niets uitgekomen van wat ze me beloofde.
Ik voel me onzeker. Wie kan mij en wil mij iets vertellen??
met en vriendelijke groet en sterkte voor iedereen, Hannah
Hoi Hannah,