Ik zit met twee kwesties en nav mijn huisarts die zowel mij als mijn vriend beschuldigde van vreemdgaan heb ik even geen zin om met hun te praten. Ik heb 5-6 maanden een nieuwe vriend die voor mij nooit stilzat en gewn condooms gebruikte.
Nu ben ik positief getest op chlamydia, we slikken allebei dezelfde antibiotica (doxy) maar ik ben onwijs bang, omdat ik er waarschijnlijk al maanden mee loop (ECHTE symptomen heb ik pas sinds n week of twee/drie, mijn vriend heeft het al veeeeeel langer, vooral jeukende bultjes, maar dacht dat dat door het scheren kwam. Komen en gaan en keren lang niet terug) dat ik onvruchtbaar ben geworden… dat idee spookt zo ontzettend erg door mijn hoofd dat ik wel kan huilen en er gewoon misselijk van word.
kwestie twee, geen idee of dat door de chlamydia komt, maar koppel nu alles daaraan (ben mijzelf ook aan het gekmaken met de HIV angst) - ik ben vorige week weer (na maanden) met de pil gestart (woe was mijn eerste menstruatie dag) maar ik bloed nog steeds.. komt dit door de pil, de chlamydia, het feit dat ik mijzelf helemaal gek maak (stress) of een combinatie van de genoemde factoren?
En ja, ik weet het, een huisarts weet natuurlijk meer raad te geven, maar die ben ik momenteel even zat… mijn vriend heeft niet eens tijd om vreemd te gaan, de enige die die tijd heeft ben ik en nav wat mij jaren geleden is aangedaan zou ik dat gevoel niemand gunnen. Dus ook ik heb niets gedaan.
Helaas ben ik een van de figuren waarbij het niet eerder GOED is doorgezet waardoor ik eerder aan de bel kon trekken (en heeft mijn vriend niet veel meer klachten dan korte jeukende bultjes en heeeeeel af en toe een branderig gevoel bij het plassen. Alles kwam en ging weer en keerde voor n aardige periode niet terug..)
(En, mocht ik wel weer tegen mijn huisarts gaan praten: kunnen zij testen doen waaruit blijkt of ik nog vruchtbaar ben?)