Hallo, na een onderzoek bij een bepaalde arts,
ben ik helemaal verliefd geworden. hij is behoorlijk bekakt. en arrogant.
maar het trekt me zo ontzettend aan. (wellicht weer een "badguy" attractive)

nu inmiddels ben ik geen patient meer van hem, en ook maar 1xtje geweest.

ik moest het kwijt. en heb m opgezocht en verteld dat ik hem leuk vond.

de enige reactie was, ik hou werk en prive gescheiden.

zo kei-harde afwijzing helpt me natuurlijk wel over het 'verliefdheid-proces' te komen. maar iets blijft me zo trekken in hem.
wellicht zijn eigen zelfstandigheid en sterke persoonlijkheid.

gut oh gut. ik ben/was zo verliefd.

Jammer dat ik hem nooit heb ontmoet tijdens uitgaan, of onze gezamelijke hobby.. nu kan ik me noooooit meer vertonen daar waar hij werkt.
want ik schaam me verschrikkelijk.

wat ik niet kan uitstaan is dat ik nou nooit te weten kom als het wederzijds had geweest als het een andere situatie zou zijn.....

Okay, leuk verhaal, maar volgens mij is het de hoogste tijd om weer eens met beide benen op aarde te landen. Je kunt je wel druk blijven maken over de vraag wat er tussen jullie was geweest wanneer er een andere situatie was geweest, maar nu die situatie is zoals deze is en waarschijnlijk niet aan verandering onderhevig zal zijn, lijkt het me zinvoller om deze vraag maar terzijde te schuiven en jezelf eens goed af te vragen wat je nu zo in hem aantrok, zodat je die kenmerken of eigenschappen wellicht in een ander kunt terug vinden die wel beschikbaar is.

Petje af trouwens voor de arts, prima vent!

Hoi heb je verhaal gelezen, en wat Knap van je dat je dat durfde zeg, vele zouden dat niet durven. zoals freek hier boven zegt, dat je misschien die dingen in een ander kan zoeken is natuurlijk wel zo, maar vind het iets wat makkelijk, verliefd zijn is een gevoel en dat kan je niet zomaar ff om switchen, en daarbij artsen hebben ook gevoelens hoor, zo heeft een kennis van mij haar vriendin ook een relatie met een arts gekregen. dus het kan wel. Ik wil je nu geen hoop geven of iets, maar wat ik zeg, knap van je dat je het hebt gedaan. en zo weet je ook waar je meteen aan toe bent. hopelijk is je gevoel al wat gesleten, en vind je gauw iemand anders.

Hoi, ik wou Toch even reageren, aangezien ik hier vele dingen lees maar
Goh. grappig je verhaal komt aardig overeen.

Alleen ik had de eer dat ik zelfs mocht overnachten in het ziekenhuis! (wel voor de daar voor bestemde reden natuurlijk)
en daarbij ik ben gebonden. Dus voor mij was het lastig om zo iets te vertellen.

ik kreeg een gelijke reactie. Dus wees niet getreurd... we zijn allemaal mensen!!!

en zoals jij zei, dat je die vraag je nu bezig houdt, weetje... er zullen genoeg andere mannen zijn. maar voor nu voor jou is het even bitter..

ik weet niet hoe oud je bent, maar er zullen genoeg zijn die nog voorbij komen, [u]en ook goed van je dat je het toch hebt uitgesproken!! want voor het zelfde geld was het wederzijds.[/u]

Liefs, QG

ik heb onlangs een nieuwe huisarts. Bij de eerste kennismaking keken we elkaar aan en de arts bleef in mijn ogen kijken en kreeg een blosje op zijn wangen. Hij kijkt elke keer als ik naar hem toe moet en 1 x kwam hij naast me zitten bovenbeen tegen mijn bovenbeen om mijn longen te beluisteren. Hij kijkt lang en doordringend in mijn ogen. Ee is een aantrekkings kracht tussen ons en dit is de eerste keer dat ik dit ervaar.

wat fijn om te lezen dat ik niet de enige ben , en wat ontzettend knap dat je het hebt aangedurfd om te vertellen. Ik zou het graag willen aangeven zodat ik me gevoel kan uiten maar daarintegen wil ik hem niet in een vervelende of lastige situatie brengen. Ik vind dit zelf echt een ingewikkelde situatie en merk dat mijn gedachten hierin alle kanten opgaan.. maar wat is juist?

Ik was gek op mijn arts ass.Hij vroeg mij in de spreekkamer of ik een borrel met hem wilde drinken.Ik heb geantwoord,ik kan nog geen afspraak maken. Mijn behandeling was nog niet afgerondt.Ik had zijn hulp als arts nodig.Er is iets gebeurt,waardoor hij zijn eed van Hipocrates heeft verbroken. Ik ben in psychose geraakt. Het is 22 jaar geleden. Dit is de eerste keer dat ik het durf te benoemen.Ik heb er nog last van.

IK HERKEN HET

Hm.. dit is dus echt een ding. Ook ik moet het maar even kwijt. Mijn ha is ongeveer even oud als ik, houdt me altijd langer in de spreekkamer dan nodig (hele wachtkamer is altijd vol als ik wegga), hij noemt me bij mijn voornaam, lacht om mijn niet grappige grappen en weet allemaal niet-medische details. Vraagt vaak informele dingen, waar ik heen ga op vakantie, waar ik koffie drink, en ondanks dat hij omkomt in het werk stelt hij altijd een onnodig vervolgconsult voor. Ook tikt hij vaak m’n boven arm aan als hij langsloopt. Laatste x dat ik hem zag was gisteren en de blikken zijn sprekend (maar goed dat kan ik me verbeelden). Ik heb ondertussen enorme crush ontwikkeld ook al heb ik totaal -niet- (terug) geflirt. Ik wou dat ik hier wat mee kon maar weet niet wat..

Waar gaat het over.. Als een huisarts de grens oprekt, moet je je achter de oren krabben of het tijd is voor een andere huisarts. Het hoort een professionele behandelrelatie te zijn, en de beste huisarts is daarin gebonden aan tuchtrecht.

@Tene73

Dit is nou niet echt een medische vraag.....

Wat dacht je van jezelf beheersen en haar uit je hoofd zetten?