hoi ik ben 14 jaar en heb vandaag mijn oma begraven. Deze dag heeft een enorma inpact gehad op mij. Wel was het een heel mooi afscheid. Maar k ben de hele dag al aan het huilen en ik kan niet stoppen. Mijn oma was mijn vader, moeder, opa en oma in een. Het was echt de beste oma die ik me kan bedenken. Totdat ze wegviel. Ze heeft 3 jaar lang moeten strijden tegen haar ziekte. Maar toch niet overleeft. Ik vind het erg moeilijk om het los te laten en wil nog zo graag bij haar zijn. Weet iemand wag ik misschien zou kunnen proberen om mezelf wat beter te voelen en niet zo veel te hoeven huilen ??
He meid,
Wat verschrikkelijk voor je en ik wens jou en je familie veel sterkte!
Ik ben 17 en ik zelf heb ook meerdere malen meegemaakt dat familieleden overleden. Ik heb nooit zo’n goede band gehad met de meeste familieleden zoals jij met je oma maar ik ben wel een nichtje verloren die als een zus voor me was en plotseling op mysterieuze wijze een einde heeft gemaakt aan haar leven.
De eerste dagen zijn heel zwaar en het lijkt onmogelijk, maar het wordt steeds beter en je zult na een tijdje gewoon over je oma kunnen nadenken zonder te huilen. Het is werkelijk waar een kwestie van tijd. En geef jezelf ook die tijd. Huilen is helemaal niet erg, huil zo veel mogelijk! Je huilt niet voor niets, je uit je gevoelens en het is een natuurlijke reactie van ons lichaam om stress kwijt te raken op die manier.
Als het voor jou werkt kun je met mensen die dicht bij je staan er over praten, maar persoonlijk werkte dat voor mij niet. Probeer je verdriet te uiten door je gevoelens bijvoorbeeld op te schrijven of te luisteren naar mooie muziek. Wat ook heel erg helpt is om een foto van je oma ergens neer te zetten en bijvoorbeeld een kaarsje erbij. Maak iets voor je oma: een tekening voor haar of schrijf je mooiste herinneringen op. Dit hoeft natuurlijk niet te werken, maar maak het afscheid zo mooi en persoonlijk mogelijk.
Vergeet vooral niet dat je oma heel veel van je houdt en dat je haar nu trots kunt maken door op te groeien tot de beste versie van jezelf!
Ha Merel,
Gecondoleerd met het verlies van je dierbare oma. Ik snap dat heel verdrietig is, zeker als ze zoveel voor je heeft betekend. Het is niet fijn, maar wel heel goed om te huilen. Het uiten van je verdriet door te huilen helpt enorm bij het goed verwerken van het verlies van een dierbare. Dus eigenlijk doe je het heel goed. Maar ik kan mij voorstellen dat het vervelend en zwaar is om steeds te moeten huilen. Kijk of je ook wat kan gaan doen wat je echt leuk vind om te doen zodat je even niet aan je oma hoeft te denken. Of iets wat je even kan afleiden zodat je weer even wat ademruimte krijgt. Ik wens je heel veel sterkte.
bedankt voor jullie lieve reacties. We zijn ondertussen een paar weken verder. Ik heb heg er nog steeds wel erg moeilijk mee, en moet dan ook nog vaak huilen. Ik heb er wel over gepraat met mijn beste vriend en vriendje. Ik probeer het leven nu weer op te pakken. Natuurlijk zijn er nog wel dagen dat het niet goed gaat, maar dan probeer ik er met hun over te praten en steunen zij mij. Ik heb indd een foto van mn oma op mn nachtkastje gezet en zo is ze elke dag bij me. Nogmaals bedankt!!!
Als je jong bent was je oma waarschijnlijk ook nog niet stokoud en dan kan het extra moeilijk zijn. Misschien scheelt het als je denkt aan de mooie momenten. En dat een ernstige ziekte moeilijk kan zijn voor iemand. Als je dan je lichaam kan achterlaten is het voor diegene een opluchting. En als ze is heengegaan is ze niet echt weg. Vaak kan je iemands aanwezigheid voelen. Soms droom je er over. Dan kan het juist een steun zijn.