Hallo

Ik heb een zeer extreme vorm hiervan. Ik geloof gauw in mijn eigen twijfels en denk ook echt dat het zo is. Zo heb ik een raar gedachte dat ons kindje niet van mijn man is terwijl het echt wel zo is.  Alleen onze kindje van 5 lijkt heel anders ook qua haarkleur waardoor die gedachten nog meer aangewakkerd worden. Ik durf zelfs niet meer zwanger te worden bang dat ik dat weer straks erbij krijg. Ik vind het eng en ben heel bang. Mijn man weet het niet en ben onder behandeling maar ik heb het niet zo uitgebreid verteld. Ik weet niet hoe dit ooit eens opgekomen is en wat ik ertegen kan doen om deze gedachte te stoppen het heeft echt invloed op mijn leven.

"ben onder behandeling maar ik heb het niet zo uitgebreid verteld" Als je al onder behandeling bent, is het natuurlijk wel essentieel da t je alle relevante informatie geeft, om goed geholpen te kunnen worden...

Ja dat weet ik maar de stap is te hoog voor mij om dat te vertellen omdat je toch als een soort van "gek" wordt aangezien. Ze weten van mijn extreme angst maar dit durf ik nier te vertellen

Toch is het belangrijk om dat te doen... Je wordt echt niet als een soort van "gek" aangezien. Dat is iets dat je toch vooral zelf doet.