Ik loop al een tijdje een beetje somber door het leven.
Veel getob over het wel en niet goed doen.
Want het schijnt zoals me moeder de laatste tijd tegen me aan Schreeuwt! dat ik heel veel lieg en dat ik niet te vertrouwen ben.(niet dat dat me ook heerlijk uit de put haalt).
maar het punt is alleswat zei tegen mij schreeuwt heb ik niet door ik heb niet door dat ik dingen verdraai en de plank mis sla.
Of dingen verkeerd time...
En momenteel is er op school ook niet veel voor me aan het voelt net als of ik op de middelbare zit terwijl ik nu me eerste jaar spw doe!
En ik mis momenteel het speciaal voelen, door een jongen dan. ik heb me al zo lang niet meer special gevoelt, ik vind me zelf lelijk, dik en arrogant.
Bang dat ik nooit meer liefde tegen kom, of juist die gene me hart breekt.
Ik heb de laatste tijd gewoon 2gezichten, het meisje dat zo zelfverzekeerd is en alles aan kan.
Maar er hoeft maar iets kleins te gebeuren en ik voel me weer zo kut en lelijk.
Eet de laatste tijd of helemaal niet/super weinig of juist enorm veel. heb geen behoefte meer om eigenlijk me bed uit te komen of iets met me vrienden te gaan doen.
zit eigenlijk alleen een beetje op msn met de standaart mensen te praten die een veilig eindje van me vandaan wonen..
En morgen ben ik dan jarig... ik word 17, maar het gevoel dat ik een achterstand heb en dat ik 7 jaar ben en relaliteit en fantasie nog door elkaar haal om me eigen gelijk te halen...
oftewel ik red dit zo niet meer
lieve Iris, als je het zo niet redt vraag dan hulp.
het is wel normaal dat een teenager zich een beetje in de war voelt en gevoelens heeft waar ze het even moeilijk heeft , soms ook wat somber is, maar als het echt zo erg is zou ik willen zeggen:
ga even naar de huisarts en vertel hoe jij je voelt, misschien stelt hij een paar gesprekken met een psycholoog voor om de dingen weer even op een rijtje te zetten.
Ook een Klassiek Homeophaat kan weleens goed helpen.
Praat met je moeder en zeg dat je hulp zoekt, wat er besproken wordt is tussen jou en de artsen, maar het is wel fijn als je verteld dat je in de knoop zit en hulp zou willen.
je bent speciaal en je bent uniek, dat zou niemand anders je hoeven te zeggen, zeker geen jongen, laat het daar niet van af hangen.
Misschien zou het goed voor je zijn om op een sport te gaan, dan voel je je vaak beter en krijg je contact met een groep waar je je misschien bij thuis voelt. Computeren en Msn maakt vaak eenzaam/.
Zorg beter voor jezelf, ook wat eten betreft.
sterkte! Brenda